Η σιωπή του Έρωτα

Σώμα σχεδόν παγωμένο...
εδώ και ώρα
το βέλος ακόμα εκεί
πειστήριο
του φόνου..

Ταξιδεύει η ψυχή..
εκεί σε εκείνα
τα χέρια που
βάφτικαν με το Αίμα Του
Πριν διαπεράσει
το Σώμα
έχει ρίξει την ουσια
του
σε μορφή αστρόσκονης
και μετά όλα είναι
όμορφα
Κόκκινο παντού,
Πάθος χωρίς όρια
φιλιά χωρίς σταματιμό
Χέρια σφικτά σχεδόν
πνιγερά αγκαλιασμένα
γύρω από τα κορμιά

Η σιωπή του είναι
διαρκής
μέχρι την μεγάλη
Εκρηξη
των Σωμάτων σε Ένα

Διάρκεια που δεν μετριέται...
ούτε σε λεπτά
ούτε σε μέρες
ούτε σε μήνες
ούτε σε χρόνια
Μπορεί να διαρκεί
όσο υπάρχουν
συναισθήματα
Αγάπης και Πάθους
που τον τρέφουν
μέχρι το Βέλος
να βγει από την
Καρδιά

Τότε έχει πεθάνει
και ο Ερωτας και έχει
μείνει μόνο η σιωπη
που δεν είναι πια ίδια
όπως πριν
απλά δεν λέει τίποτα..
αιμορραγεί το σώμα
η καρδιά
και τα δάκρυα καυτά
κόκκινα
τρέχουν στο πρόσωπο
χωρίς αντίκρυσμα..
μονάχα Πόνος
Γλυκόπικρος