Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Τριαντάφυλλένια αρώματα για το τέλος.

Ήρθε η ολοκλήρωση ενός μεγάλου κομματιού
της Γυναίκας τριαντάφυλλο!

Εδώ θέλησε να εκφράσει και να εκφραστεί
να ακούσει και να ακουστεί
να ξεδιπλώσει τα πέταλα της
να αγκαλιάσει τους γύρω της εικονικούς και μη φίλους
δείχνοντας ένα κομμάτι του εαυτού της.

Κάποιοι την αποδέχτηκαν κάποιοι ίσως όχι
κάποιοι πάλι με ιδιαίτερο  τρόπο της έδωσαν μηνύματα
θάρρους αλήθειας αγάπης
άλλες φορές και γκρίνιας ....

Φίλοι μου η ζωή πολλές φορές έχει τα πάνω της και τα κάτω της
πρέπει πάντα να μαθαίνουν και την ανηφόρα μα και την κατηφόρα

Δεν σας κρύβω ότι τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια
με έφεραν σε μια κατηφόρα... όμως αυτήν για ακόμα μια φορά
πρέπει να ξεκινήσω να την ανεβαίνω.

Είμαι ιδιαίτερος άνθρωπος μερικές φορές ακόμα και οι γύρω μου
δεν με καταλαβαίνουν ...
Αυτό που όμως μένει όρθιο μέσα μου είναι ότι και να γίνεται γύρω μου
όσο πόνο ή χαρά θέλω να το βιώνω!!
Το βιώνω χωρίς να ζητώ τίποτα και από κανέναν.
ότι ζήτησα πήρα, ότι δε ζήτησα μου δόθηκε απλόχερα ότι
αγάπησα λάτρεψα και πίστεψα μα και συγχρόνως μάτωσα και έκλαψα
Από οποιαδήποτε μορφή αγάπης κι αν μου δόθηκε.

Πάντα θα δίνω, θα δίνομαι θα αγαπώ με όση δύναμη κι αν έχω ακόμα μέσα μου.

Δεν μου αρέσει να μιλάω για μένα. Αυτό ας το κάνουν οι άλλοι
που με ξέρουν με έχουν γνωρίσει στη πορεία της ζωής μου.

Αυτοί ξέρουν καλύτερα.

Σε όλους σας ένα ευχαριστώ από καρδιάς.

ελπίζω κάποτε να ξανα βρώ τη δύναμη να γράψω για όμορφα λουλούδια που γεννιούνται μέσα μας.

Το μπλογκ αυτό αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους αγαπημενους μου που με συντρόφευσαν μέσα από τα μονοπάτια του έρωτα , σε όλους εκείνους τους φίλους/φίλες μου που με ανέχτηκαν μα φυσικά σε όλους ΕΣΑΣ που σας συγκίνησα που μου κάνατε αφιερώματα είτε σε αυτή τη γειτονιά είτε στην άλλη την παλιά γειτονιά των spaces , σε όλους σας θα αφήνω το σημάδι μου. όσο πιο συχνά μπορώ...

Ελπίζω ότι κάποτε θα τα ξανα πούμε με πιο αισιόδοξη ματιά για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Πάντα συναντώ στη ζωή ανθρώπους που το λέγε η καρδιά τους! και κάνουν αυτό που νιώθουν. εύχομαι πάντα να είναι ο δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα που σκορπάνε αρώματα. Αν υπάρχουν δυσκολίες μη φοβάστε όλα ξεπερνούνται αρκεί να έχετε δίπλα σας στο μέρος της καρδιάς σας ΓΕΡΑ ΧΕΡΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ στις ΑΝΑΠΟΔΙΕΣ.

Κάποτε είχα τώρα πια κανείς δεν είναι δυνατός για να κρατήσει τον εαυτό του όχι τον διπλανό του. αλλά με λίγη προσπάθεια όλα μπορεί να γίνουν.

ΤΙΜΗ μου που σας γνώρισα και με γνωρίσατε μέσα από εδώ .






Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

weakness in your eyes






My eyes are heavy
Morpheus comes
The gift that he's carrying
Is me in his arms
Blue is his veil and
Stars are his eyes
I lay on his hands
My loneliness I cannot stand

I've been needin' a hand
For too long
I've been needin' a friend
I'm not strong
Will you give me the strength?

I believed in you
And you fooled me
Why?

I can see weakness in your eyes
Seems you need a hand
I'm taking your sorrow
And I can smell the fear in your heart
Seems you need a hand
I'm taking your sorrow away

Gotta wake up
Let me wake up
Gotta wake up
From this dream

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

this is for you

This is for you
it is my full heart
it is the book I meant to read you
when we were old
Now I am a shadow
I am restless as an empire
You are the woman
who released me
I saw you watching the moon
you did not hesitate
to love me with it
I saw you honouring the windflowers
caught in the rocks
you loved me with them
On the smooth sand
between pebbles & shoreline
you welcomed me into the circle
more than a guest
All this happened
in the truth of time
in the truth of flesh
I saw you with a child
you brought me to his perfume
and his visions
without demand of blood
On so many wooden tables
adorned with food and candles
a thousand sacraments
which you carried in your basket
I visited my clay
I visited my birth
until I became small enough
and frightened enough
to be born again
I wanted you for your beauty
you gave me more than yourself
you shared your beauty
this I only learned tonight
as I recall the mirrors
you walked away from
after you had given them
whatever they claimed
for my initiation
Now I am a shadow
I long for the boundaries
of my wandering
and I move
with the energy of your prayer
and I move
in the direction of your prayer
for you are kneeling
like a bouquet
in a cave of bone
behind my forehead
and I move toward a LOVE
you have dreamed for me.


Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

έτσι είμαι εγώ

Έτσι είμαι εγώ ...
πολλά πράγματα
με έμαθα να τα κρατάω 
για εμένα ... γιατί δεν θέλησα ποτέ μου
να πληγώσω τον άλλον , να τον πονέσω
περισσότερο...
Γιατί με έμαθα να αντέχω τις σιωπές μου...
Έτσι είμαι εγώ ...



Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Θραύσματα Αλήθειας εδώ στη Ρωγμή του Χρόνου

Λευκό Χαρτί 
την πένα βουτώ στο
μελάνι της Καρδιάς 
και ξεκινώντας 
από τις παρυφές της Σιωπής


Σου Γράφω, μυστικά όπως
μέσα στο πέρασμα του Χρόνου
η κάθε σελίδα μου γεμίζει 
με όλα Τα κόκκινα συν-αισθήματα 
που μου δωσαν Ζωή και Λάμψη!!

Σου Γράφω, για τα δύσκολα 
μονοπάτια που με πνίγουν όπως 
είναι η αναζήτηση Εαυτού
που αρέσκεται να Μοιράζεται
στα Δύσκολα μα και στα εύκολα
που δίνει η Ζωή

Σου Γράφω, για Ευκαιρίες
που χάθηκαν και κερδίθηκαν
με Πόνο ψυχής 

Σου Γράφω, για την Εν συναίσθηση
των όσων αισθάνονται οι Ψυχές
που έρχονται Κοντά, Δίπλα δίπλα
και μοιράζονται τον ίδιο Ουρανό

Σου Γράφω, για Στιγμές
που Η ψυχή τις νιώθει 
Έντονα και που μπορεί
να φαίνονται Χαμένες στο περας
αλλά έχουν κερδιθεί 
γιατί στη μάχη της Ζωής
όλες οι Στιγμές έχουν ένα νικητή
την Ενσυναίσθηση των στιγμών
από Ζευγάρια Μάτια, 
που κοιτούν το Κήπο της Αγάπης

Σου Γράφω, υποθετικές προτάσεις
εσωκλείοντας το Φόβο πρώτα
το Δικό Σου, άνθρωπε κι ύστερα
το Δικό μου φόβο...

Σου Γράφω, με γνώμονα την έκφραση
όσων μπρος στη Ματιά Σου
η Ψυχή δε Αναγνωρίζει
την Εν συναίσθηση που πριν 
είχε εισπράξει.

Σου Γράφω, για το σμίξιμο των Ανθρώπων
που κοιτούν την ίδια σκηνή
και σκέφτονται το ίδιο πράγμα, αλλά 
διαφωνούν για να διαφωνίσουν
ως οντότητες Μοναδικές


Σου Γράφω, για απορίες προσμονής
γιατί όταν προσμένεις κάτι
και όταν το δεις να έρχεται
ο μέσα κόσμος γίνεται 
παιδική χαρά, η καρδιά τραμπαλίζεται
οι χτύποι της ακούγονται 
σαν ήχοι από Ταμπούρλο!!
Μετατροπή σε μικρό Πρίγκιπα
που θέλεις να ανακαλύψεις
αυτό που πρόσμενες
που τώρα όμως κρατά μαζί του
ακόμα κάτι νέο!!
Στιγμές διαφορετικές
από εκείνες που έζησες!

Σου Γράφω, πάντα με τη Καρδιά
γιατί δε σταματά να δέχεται Στιγμές ευτυχίας
μικρές και μεγάλες, στιγμές δυστυχίας βλιβερές μα και 
μεγάλης διάρκειας πόνου Ασταμάτητο το Χτύπημα
Αναλογικός και Συνεχόμενος ο Χτύπος της

θα σταματήσει μονάχα αν την αποσυνδέσεις από τις Αισθήσεις!!!
Να μη γεύεται , δεν έχει νοστιμιά η Ζωή
να μην οσφρυζεται, δεν κλείνει μυρωδιές Ψυχών μέσα της
να μη αγγίζει, δεν αισθάνεται το Σύντροφο και Συνοδοιπόρο της
να μη ακούει, δεν νιώθει τους Χτύπους των Άλλων δίπλα της
να μη βλέπει , χάνει τα βλέμματα των άλλων γύρω της

Σου Γράφω, γιατί ο Χρόνος μπορεί να περνά
αλλά αφήνει όχι σημάδια πανικού γύρω μας
Σημάδια Αγάπης που εμείς πρέπει
να τα αποκωδικοποιήσουμε και να τα
φορέσουμε .. τι κι αν υπήρξαν φορές που
μας δημιούργησαν Πανικό, εκεί έχει να κάνει
άλλη Δύναμη που μας μάγεψε.

Σου Γράφω, για τα όνειρα που έχουμε
σαν άνθρωποι για να δεις ότι κανείς δε ζει 
μόνο στο δικό του όνειρο αλλά το ένα
είναι σκιά του άλλου και γλυκά πλέκονται
και γινόμαστε ενα όλοι σε ένα όνειρο
για τη Ζωή!!!

Σου Γράφω, για ότι μου δίνει Δύναμη
και πιο πολύ όταν έχεις ένα χέρι να κρατηθείς
ένα γέλιο να σου πάρει το δάκρυ σου
ένα ώμο για να κλάψεις
ένα άγγιγμα να μοιραστείς
μια αγκαλιά να κρυφτείς
ένα φιλί να γευτείς
ένα σώμα να κρυφτείς
ένα βλέμμα να μοιραστείς
εναν Έρωτα να Γεννηθείς
ένα Πάθος να ντυθείς με πορφύρα
ένα πόθο να εκφράσεις!


Σου Γράφω, για τις αναμνήσεις που 
γλυκά με περιτρυγυρίζουν 
για να δεις πόσα κάναμε Μαζί
πόσα έκανα χώρια και πόσα
άλλα έγιναν σε παράλληλα σύμπαντα
με όλους εκείνους που λεν ότι
κι εγώ έζησα κάτι ανάλογο στη Ζωή.

Αναμνήσεις με γεύση γεμάτη από Κόκκινο
Κρασί , που φυλάγεται στο Κελάρι της Μνήμης
και ανασύρεται σε Στιγμές έντονες! 
Σαν κι αυτή!

Σου Γράφω, για αβάσταχτους Πόνους απώλειας ανθρώπων
από Γύρω μου , μα πιο πολύ Αβάσταχτος είναι ο Πόνος
όσων έφυγαν χωρίς λόγο ... Δύσκολα νιώθει κάποιος
αυτήν την απώλεια ... είναι λες και κάθε μέρα
παίρνεις το αγκάθι Σου και το ρίχνεις στην ήδη
ανοιγμένη Πληγή... 



Σου Γράφω, για ανθρώπινα πάθη και λάθη
που κάνουμε ...  μα ζητάμε
συγχώρεση από εμάς τους ίδιους
για να αγκαλιάσουμε και να συγχωρήσουμε και τους άλλους
γύρω μας.







Σου γράφω, για την Δύναμη που αντλώ μέσα από 
Εικόνες Ποίησης που μου χαρίζεις
με μουσικά ηχωχρώματα γεμάτα
Ενσυναίσθηση, γεμάτα Αγωνία, γεμάτα Λαχτάρα
γεμάτα Λύτρωση γεμάτα Προσμονή γεμάτα
χέρια Αγκαλιάς, γεμάτα Δάκρυα Κρύσταλλοι
Σου Γράφω, για να δεις Αλυκές γεμάτες από
Δάκρυα μέσα στης Καρδιάς την έκταση..
σου Γράφω, για το Σιρόκο Άνεμο της Ψυχής σου
που σαν Αερικό Γεμίζει τη κάθε γωνιά
με Δύναμη Ζωής,
με Θάρρος να Πετάξεις σα Φτερό στον Αέρα
και να Γεμίσεις Μουσικές
να Γεμίσεις Μολυβιές με Χρωματα 
το κόσμο όσων σε διαβάζουν!!
Μα πάνω απ΄ολα με ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
γιατί οι Ψυχές που ΝΙΩΘΟΥΝ
από το πέταγμα μέχρι τον Ψίθυρο
του Ανέμου
σα στιγμές έντονες είναι που Αξίζουν
να λέγονται Άγγελοι!!!
Άγγελος λοιπόν που ανακάλυψα στη Γη
για να δώσεις σε μένα Δύναμη
να Εκφράζω τα Ανείπωτα
αυτά που πληγώνουν άλλους
μα δε ξέρουν ίσως ότι
πρώτα έχουν πληγώσει το Εγώ μου οι σκέψεις
οι πράξεις 
το γέλιο το δάκρυ 
και όχι με την έννοια του ματώνω
αλλά την έννοια του σφυριλατώ....
Σφυριλατούνται λοιπόν όλα μέσα μας
Σμυλεύονται και βγάινει το αποτέλεσμα
που χαρίζεται σε όσους
υπάρχουν γύρω μου και κοντά μου
ως μια Γυναίκα Τριαντάφυλλο
που σε ευχαριστεί για την αφιέρωσή της ΑΕΡΙΚΟ μου 
είναι εκείνα που ξανα κολλάνε 
αρκεί να τα διαβάσουν σωστά...
οι περαστικοί ...

και να τα αγκαλιάσουν οι οικείοι!!!!

να δείξεις την Επιστροφή, μέσα από τα χέρια
και σαν Ικαρος να πετάξεις στις Ψυχές μας
γεμίζοντάς τες στιγμές Ειρήνης,
που σαν Ερημίτης έχεις Προσευχηθεί για αυτές
στα Ψηλά Βουνά που η Ανάσα μένει Λεύτερη
από μυστικά, Βροχή, και πληγές 
κόντρα σε μυσταγωγίες αλήθειας!!!
Μιλώντας για την πάλη του Εαυτού!!!
Θραύσματα Αλήθεια εδώ στη Ρωγμή του Χρόνου γέννησαν 
Εν συναίσθηση Εαυτών!!!

ΑΕΡΙΚΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: 



"Δεν είμαι πέτρα όμως μπορώ
σαν πέτρα να κυλάω
Δεν είμαι σκόνη όμως μπορώ
σαν σκόνη να σκορπάω
Δεν είμαι δάκρυ όμως μπορώ
σαν δάκρυ να κυλάω
Δεν είμαι στάχτη όμως μπορώ
σαν στάχτη να σκορπάω
Δεν είμαι ήλιος ούτε φως
μα θέλει μέσα μου ο ρυθμός...
...να φεύγω να γυρνάω

Δεν την αντέχει η σκέψη μου
την τρέλα που με καίει
Μα αν την ακούει να τραγουδά
μαζί της σιγοκλαίει."

Τι ενώνει το βαθύ Μπλέ του πόνου με το κατακόκκινο χαμόγελο της καρδιάς;
Ένα ΓΑΛΑΖΙΟ Δάκρυ.
✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮
Στην ουσία φτάνεις μόνο με έναν ήλιο
που σε καίει στο μέρος της καρδιάς...
Όταν με έβγαλε η Ζωή
στο Κατωφλι της Αλήθειας μου
τότε μπήκα στον Πυρήνα
της Υπαρξης μου....
Ξένος ο άλλος μου εαυτός..
όσο δυναμώνει μέσα στην ερημία
των καιρών τόσο θα αγκαλιάζει
τη στιγμή σας με τις μελωδίες του...
Και επειδή....
Η αλχημεία της ζώσας στιγμής
είναι το μοίρασμα της ψυχής.
Τραγουδώ για όλους όσους
δεν ζητιανεύουν μια αγκαλια
για να υπερασπίσουν
τη μοναξιά τους
αλλά και για όσους
επιτρέπουν στην ελπίδα να
υπερασπίσει τη θλιψη τους.
✿⊱╮♫✿⊱╮♫✿⊱╮♫✿⊱╮♫♫✿⊱╮♫
Η Ζωη ξερει.
Εγω απλα προσπαθω
να παραμεινω ο εαυτος μου.
    






Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

τίποτα δε γίνεται τυχαία ....

Ho difeso le mie scelte io ho
creduto nelle attese io ho
saputo dire spesso di no
con te non ci riuscivo.

Ho indossato le catene io ho
i segni delle pene lo so
che non volendo ricordero
quel pugno nello stomaco

A novembre
la citta si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego e stato sempre piu forte
di ogni mia convinzione ora a

novembre
la cittu si accende in un istante
il mio corpo non si veste piu di voglie
e tu non sembri neanche piu cosi forte
come ti credevo un anno fa
novembre.


Ho dato fiducia al buio ma ora sto
in piena luce e in bilico tra estranei
che mi contendono la voglia di rinascere



a novembre
la citta si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego e stato sempre piu forte
di ogni mia convinzione ora a

novembre
la citta si accende in un istante
il mio corpo non si veste piu di voglie
e tu non sembri neanche piu cosi forte
come ti credevo un anno fa

novembre.
E tu parlavi senza dire niente
cercavo invano di addolcire quel retrogusto amaro
di una preannunciata fine.

A novembre
la citta si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego e stato sempre piu forte
di ogni mia convinzione ora

a novembre
la citta si accende in un istante
il mio corpo non si veste piu di voglie
e tu non sembri neanche piu cosi forte
come ti credevo un anno fa
novembre
Υπερασπίστηκα τις επιλογές μου
Πίστευα στην αναμονή
ήξερα να λέω συχνά όχι
μαζί σου δεν το κατόρθωσα.

Φορούσα αλυσίδες
έχω σημάδια από πόνο, το ξέρω
πως χωρίς να το θέλω θα θυμάμαι
αυτήν τη γροθιά στο στομάχι μου

Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα

τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.

Εμπιστεύτηκα το σκοτάδι, μα τώρα στέκομαι
σε ολόφωτο φως και σε ισορροπία μεταξύ ξένων
που μου αμφισβητούν την επιθυμία μου να ξαναγεννηθώ

Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα

τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.

Κι εσύ μιλούσες χωρίς να λες τίποτε
προσπαθούσα μάταια να γλυκάνω αυτήν την πικρή γεύση
ενός προαναγγελθέντος τέλους

Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα

τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.



Πόσο μου αρέσει η ιταλική γλώσσα !!! 

Άλλωστε οτιδήποτε κι αν ακούσεις.. 
όποιο τραγούδι σε παραπέμπει ... σε μια
διαφορετική ποίηση!!

Ποίηση που μιλάει για το Πάθος
πάντα ενός Έρωτα!
Φτερά και βέλη 
παντού γύρω μας όταν μας χτυπάει...
Μας ξεγυμνώνει !!! 
Μας αφήνει εκτεθειμένους
σε όλους τους καιρούς ...
Μέχρι να μας αποδυναμώσει...
Και τότε είναι που η συγχωρδία των κορμιών
απλά γκρεμίζει ένα ολόκληρο κονσέρτο
που όλοι γύρω είναι έτοιμοι να γευτούν!
Το κούρδισμα δεν οφελεί πια ...
Και ο πόνος σα γροθιά στο στομάχι
σπάει το Ένα σε δύο ξένα σώματα ξανά...

Γιατί υπάρχουν και ναρκισσιστές!!!

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Πόσο θα θελα

Αδερφέ μου
να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα 
και απλά!!! 
Πόσο θα θελα να φτιάξουμε
ποιήματα ... για να σμύξουμε
τον κόσμο !! 
Τον κόσμο των Ψυχών .... 
γιατί τις Ψυχές τις έχουμε
παραμερίσει ...
τι θα ήθελε αδερφέ μου η δική σου ΨΥΧΗ?
Γιατί την εγκλωβίζεις λοιπόν
σε κάτι που δε θέλει ... 
Ή μπορεί και να το θέλει ...
αλλά αδερφέ μου 
να έχεις τα κότσια να το εκφράσεις...
μέσα από ποιήματα...
έλα να πάρουμε την πένα
και να χαράξουμε 
τα ΘΕΛΩ μας πάνω ΣΕ ΠΕΤΡΑ!
Πόσο θα θελα αδερφέ μου να καθόμαστε ο ένας
δίπλα στον άλλον ...
να μην υπήρχε απόσταση ... 
Ανάμεσα Μας ...
Ξέρεις καμιά αφορά η απόσταση αυτή 
ΓΕΦΥΡΩΝΕΤΑΙ 
ΠΩΣ? 
ξέρεις πως αδερφέ μου ... 
ήσυχα, ήσυχα και απλά. ...
Χωρίς πολλά λόγια
ίσως μια αγκαλιά,
ίσως ένα γέλιο από ΚΑΡΔΙΑΣ
ίσως ένα ΔΑΚΡΥ ΨΥΧΗΣ
είναι αυτά τα απλά 
που θα γεφυρώσουν
τις όποιες αποστάσεις...
Δεν είναι δύσκολο ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ
είναι απλό ... 
Μπορείς να το κάνεις?
Μπορείς να το ζητήσεις,
από όποιον θέλεις, επιθυμείς
και θα δεις δε χρειάζονται λόγια,
απλά ήσυχα ήσυχα
θα μιλήσουν οι ΨΥΧΕΣ
και οι ΚΑΡΔΙΕΣ!


Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Ένα αστέρι

Αυτό το αστέρι ήθελα δώρο να
σου φέρω...

Απόψε που έχω τα γενέθλια μου!!
Αυτό το αστέρι να φωτίζει πάντα
το δρόμο μου...
Ένα ΑΣΤΕΡΙ δώρο ΚΑΡΔΙΑΣ
γιατί ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ....
ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΟΜΑΙ!!!




αυτό για την όμορφη πατρίδα που με γέννησε





Κι αυτό για την ημέρα ετούτη

Μονό το "α" και το "χ"
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
κι ας τριαντάδυαρισα


Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Λευκό Χαρτί μιας Γυναίκας Τριαντάφυλλο

Λευκό Χαρτί μιας Γυναίκας Τριαντάφυλλο
σε δύο ημέρες μπαίνει ένας νέος μήνας.
Ο δικός μου Νοέμβρης !
Ανεξίτηλο μελάνι Καρδιάς
έχει στάξει εδώ και κάμποσα χρόνια
έχει μετρήσει μα πάνω απ όλα
έχει κρατήσει πολλές
στιγμές από αυτό τον μήνα!
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα,
μέσα από φοιτητικά σπίτια...
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα,
μέσα από επιστροφές
στη δική μου Γη, 
με γιορτές, εκπλήξεις, χαρές, πρόσωπα
μέσα από νέα ξεκινήματα...
Ανέμελες φάσεις . Γνωριμίες
παρέες για άλλους και
για όσους Συναισθάνονται
το Γέλιο, το Δάκρυ, τη Χαρά, τη Στιγμή
ενώνονται με λέξεις πιο
Βαθιές, Ρίζες που ξεκινούν από την Καρδιά
και διακλαδώνονται στους ώμους! μαζί με Γέλιο και Δάκρυ
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα
από μια άλλη εποχή γεμάτη
έρωτες, λουλούδια, χαρές,πάθη, πόθους!!
που άλλοτε μέθυσαν από αρώματα
γυναικείου τριαντάφυλλου
και άλλοτε μάτωσαν βαθιά γιατί
το έκοψαν .
Κόβοντας έτσι και το Άρωμα του.
Όταν κόβεις ένα τριαντάφυλλο το καταδικάζεις
σε ένα αργό θάνατο... 
όμως ξέρει να Επιβιώνει!!
Επιβίωσε!
Γιορτές, χαρές,πρόσωπα
που τελικά άλλαξαν γιατί
βαρέθηκαν, κουράστηκαν, πιέστηκαν να βλέπουν
ένα τριαντάφυλλο συνεχώς να ματώνει..
ένα τριαντάφυλλο
που πάντα θα είναι το Δικό Τους τριαντάφυλλο
γιατί Εκείνοι το είχαν στο Δικό τους Κήπο!
Εκείνοι το κράτησαν, το φρόντισαν!
πάντα με τη συγκατάθεση του Τριαντάφυλλου..
πάντα με την άγάπη του ίδιου, πάντα
με τη σκέψη του ίδιου πάντα
με το βλέμμα το καθάριο
του ίδιου,
πάντα με το χέρι του ίδιου
πάντα με τη Καρδιά του ίδιου
πάντα με κάτι πιο βαθύ
ΤΗΝ ΨΥΧΗ του ίδιου.
γιορτές , χαρές, λύπες, πρόσωπα ...
μέσα από άλλες επιστροφές ξανά
στη γη που τη γέννησε...
Τότε η επιστροφή εκείνη έγινε πια
για συναισθηματικούς λόγους!
αποκαλύπτοντας τώρα μετά από 3 χρόνια
ότι έγινε γιατί της έλειπαν 
τα πρόσωπα, τα γέλια και οι χαρές
τελικά... βίωσε κάτι άλλο
μαζί με τα προβλήματα που μπήκαν 
στο στίβο της ζωής της!
Είναι αυτές οι στροφές του δρόμου
που αν δε τις πάρεις σωστά σε πετάνε
εκτός ... 

γιορτές, Γέλια, εκπλήξεις, πρόσωπα, χαρές...
πολλά κλικ φωτοστιγμών .. που χάθηκαν
αλλά τουλάχιστον τα έχουν εκείνοι
για να θυμούνται ... 
αν κάποτε ξεχάσουν ..
απλά να θυμούνται ... 
ότι τα τριαντάφυλλα όσο και να τα
κόβεις ... και χάνουν το άρωμά τους
απλά δυναμώνουν τα αγκάθια τους
για τον επόμενο που θα τα κόψει...
Γυναίκα Τριαντάφυλλο
που πλήγωσε και πληγώθηκε..
συνήθως ό,τι Αγαπάμε πιο πολύ
το πληγώνουμε!
οι πληγές εν καιρώ
κλείνουν ...
θα κλείσουν .. 
θα ανοίγουν όταν
ανεπάισθητα το χέρι
θα θέλει να τις ξύσει, 
μα θα κλείσουν οριστικά
όταν τα Κενά θα καλυφτούν
ξανά από τα ίδια χέρια που
το πληγωσαν.
Μιλώντας πάντα από Καρδιάς
δεν επιρρίπτω καμια ευθύνη σε Κανέναν
παρα μόνο πορεύομαι
με ότι ΑΓΑΠΗΣΑ με οτι ΑΓΑΠΗΘΗΚΑ
με ότι ΠΟΝΕΣΑ με ότι έκανα
άλλους να ΠΟΝΕΣΟΥΝ
αλλά πάνω από όλα με ΑΓΑΠΗ
για ότι Αγγιξα, για ότι Λάτρεψα, για ότι
ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ, για ότι ΠΟΘΗΣΑ
για ότι ΚΡΑΤΗΣΑ για ότι 
ΜΕΘΥΣΑ, για ότι ΘΕΟΠΟΙΗΣΑ, για ότι
ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΑ
για ότι ΔΑΚΡΥΣΑ, για ότι ΑΓΚΑΛΙΑΣΑ
για ότι ΓΕΛΑΣΑ, για οτι ΧΑΡΗΚΑ
για ότι έβγαλα ΡΙΖΕΣ
για ότι εβγαλα ΑΓΚΑΘΙΑ
για ότι ΧΑΡΙΣΑ, για ότι
ΜΥΡΙΣΑ για ότι ΠΙΣΤΕΨΑ
για ότι ΟΥΡΛΙΑΞΑ
για ότι ΦΙΛΙΣΑ
για ότι ΜΑΤΩΣΑ
για ότι ΕΚΛΑΨΑ,
για ότι ΕΘΑΨΑ, 
και για όλα εκείνα που
θα ζήσω ΓΙΑ ΟΣΟ 
θα υπάρχουν ΑΚΟΜΑ ΚΗΠΟΙ
να μου προσφέρουν ΧΩΜΑ , ΧΡΩΜΑ
ΧΩΡΟ να αναβλίζω 
ΑΡΩΜΑΤΑ 
για όσο θα υπάρχουν ακόμα ΧΑΡΤΙΑ
για να ΓΡΑΦΩ για όσα ΘΕΛΩ
να ΚΡΑΤΗΣΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
πάντα με τη ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ
όσων ΘΕΛΟΥΝ ... 
όσων ΜΕΤΑΝΙΩΣΟΥΝ
όσων ΑΠΛΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΝΤΑΙ
την ΨΥΧΗ Μου!


Για αυτό ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ
ΧΑΡΙΖΩ για Να Γράψουμε
ΞΑΝΑ 
ότι από τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ 
θέλουμε να ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ .. 
ΕΓΩ ΚΡΑΤΩ τις ΣΤΙΓΜΕΣ
τις ΔΥΝΑΤΕΣ ... και είναι ΠΟΛΛΕΣ
ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΤΩΝΕΙΣ...
Μη Φοβάσαι ... το ΑΙΜΑ βγαίνει
από Την Καρδιά ..
και ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΩΜΑ 
ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ





Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

όταν έχω εσένα







Όταν έχω εσένα ....
κάνε ένα βήμα να κάνω εγώ το ΕΠΟΜΕΝΟ
(για ΌΣΟ .... μας επιτρέπονται τα βήματα)

όταν έχω ΕΣΕΝΑ ... νιώθω σα ΠΑΙΔΙ
μη Φοβού ΚΑΝΕΝΑ εσύ κι εγώ
στον κόσμο τον ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ

Πως να ηρεμήσω




Πως να ηρεμήσω ...

αφού η ζωή είναι πολύ , μα πολύ μικρή
μάτια μου ...
αρκεί μια στιγμή ...
για να προχωρήσω..

σε όσα είναι μια προδιαγεγραμμένη πορεία..
όχι , όχι δεν έχει να κάνει με κανένα
και με τίποτα αυτό το ποστ

έχει να κάνει με όλα όσα μένουν μέσα μου...

απλά είμαι δύσκολος χαρακτήρας μάτια μου ...
και όλα κάποια στιγμή θα τελειώσουν ...

απλά τότε δε θα φοβηθείς τίποτα
και δε θα σε εμποδίσει και κανένας..
δεν θα υπάρχει κανένας να εμποδίσει
το πέταγμα σου...

και θα δεις θα νιώσεις ελεύθερο - σα φτερό που
το φυσάει ο αέρας - και το πάει εδώ κι εκεί..
ίσως κάποτε ίσως τότε κάποιοι
να εκτιμήσουν περισσότερο...
τη πορεία που ήθελες να γράψεις...


είσαι κι εσύ που κάθε βράδυ με "φυλάς"

Στάζει η στιγμή ... κόκκινες κατακόκκινες
"υδονές" συνύπαρξης με ότι αγάπησες..
με ότι σε αγάπησε και με ότι αγαπήθηκες

Αυτές κρατάς και προχωράς στο δύσκολο
έργο της Ανύψωσης Σου ...
Δύσκολα φεγγάρια ... 
Κι όταν βρίσκονται στη γέμιση
με χρώμα ασημί ... 
τυφλωνεσαι..πως να δεις το κάλπικο ....
μα δεν υπάρχει κάλπικο μάτια μου ...
όλοι είμαστε φεγγάρια που διαγράφουμε
πορεία μέχρι την γεμίσή μας .. με ότι
πιο όμορφο έχουμε επιθυμήσει...
έχουμε γευτεί .... ΑΓΑΠΗ και ΕΡΩΤΑ

Αν κι όλα πια Φαντασία και Συναίσθημα 
δημιουργούν χώρους 
περιφρούρησης 
από ότι σε Πληγώνει Βαθιά...
από ότι σου Στερεί 
την ύπαρξη Σου... 

Ξαπλώνεις το Κορμί 
κατάκοπο και ηΛογική
κατακεραυνώνει 
το Συναίσθημα...
Σκληρή η πραγματικότητα για όσους
δεν την αντέχουν.. ΕΣΥ όμως μάτια μου
ξέρεις να την Αντέχεις .. και πρέπει όταν
και όποτε να την Αντέξεις... 

Μόνο μια ευχή ... 
Σταμάτα να πληγώνεις άλλο
αυτό που αγάπησες .. αυτό που κράτησες ..
αυτό που μοιράστηκες .. 
είτε αυτό λέγεται Δύο Ψυχές σε Μία!
είτε λέγεται Συντροφικότητα Ψυχών
που δόθηκαν και έδωσαν στο πέρασμα των καιρών
ότι είχαν περισσότερη ανάγκη .... Την Ψυχή τους..
με οποιοδήποτε τρόπο

Μη θολώνσεις τα νερά .. ποτέ... 
τουλάχιστον όχι με δάκρυα λύπης ...
να είναι δάκρυα χαράς .... 
γιατί κάποτε θα Λυτρωθείς από ότι Σε πλήγωσε Κάποτε

Να ήξερες πόσο σε λαχτάρησε ...
Τα δάκρυα μέσα δε χώρεσαν κι άρχισαν πάλι 
εξω να ξεχειλίζουν
μη με αφήνεις άλλο αργοπεθαίνω...
Χρόνια .... με αλυσίδες ...
ασφυξία ....

"Γλυκό μεθύσι μου, στο γρίφο μου βρήκα τη λύση μου
και το γιορτάζω πετάω, απ' την ανατολή στη δύση μου.
Το κόσμο που γυρνάει κάνω ανάκατο,
μα ακόμα -κοίτα με!- πατώ σε κόσμο υπαρκτό.
Και τα καράβια μου, ναυάγια στο βυθό, μα δεν με νοιάζει
Eίναι οι νεράιδες μου εδώ.... Τίποτα δεν με τρομάζει.

Το ποτάμι κυλάει κι όπου θέλει ας με πάει
τη μια με φτιάχνει, την άλλη με χαλάει.
Μα έχω κρυφή ελπίδα, πως ό,τι άσχημο είδα
ίσως να φταίει η χαλασμένη μου πυξίδα."

καληνύχτα ψυχάκι