Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Λευκό Χαρτί μιας Γυναίκας Τριαντάφυλλο

Λευκό Χαρτί μιας Γυναίκας Τριαντάφυλλο
σε δύο ημέρες μπαίνει ένας νέος μήνας.
Ο δικός μου Νοέμβρης !
Ανεξίτηλο μελάνι Καρδιάς
έχει στάξει εδώ και κάμποσα χρόνια
έχει μετρήσει μα πάνω απ όλα
έχει κρατήσει πολλές
στιγμές από αυτό τον μήνα!
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα,
μέσα από φοιτητικά σπίτια...
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα,
μέσα από επιστροφές
στη δική μου Γη, 
με γιορτές, εκπλήξεις, χαρές, πρόσωπα
μέσα από νέα ξεκινήματα...
Ανέμελες φάσεις . Γνωριμίες
παρέες για άλλους και
για όσους Συναισθάνονται
το Γέλιο, το Δάκρυ, τη Χαρά, τη Στιγμή
ενώνονται με λέξεις πιο
Βαθιές, Ρίζες που ξεκινούν από την Καρδιά
και διακλαδώνονται στους ώμους! μαζί με Γέλιο και Δάκρυ
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα
από μια άλλη εποχή γεμάτη
έρωτες, λουλούδια, χαρές,πάθη, πόθους!!
που άλλοτε μέθυσαν από αρώματα
γυναικείου τριαντάφυλλου
και άλλοτε μάτωσαν βαθιά γιατί
το έκοψαν .
Κόβοντας έτσι και το Άρωμα του.
Όταν κόβεις ένα τριαντάφυλλο το καταδικάζεις
σε ένα αργό θάνατο... 
όμως ξέρει να Επιβιώνει!!
Επιβίωσε!
Γιορτές, χαρές,πρόσωπα
που τελικά άλλαξαν γιατί
βαρέθηκαν, κουράστηκαν, πιέστηκαν να βλέπουν
ένα τριαντάφυλλο συνεχώς να ματώνει..
ένα τριαντάφυλλο
που πάντα θα είναι το Δικό Τους τριαντάφυλλο
γιατί Εκείνοι το είχαν στο Δικό τους Κήπο!
Εκείνοι το κράτησαν, το φρόντισαν!
πάντα με τη συγκατάθεση του Τριαντάφυλλου..
πάντα με την άγάπη του ίδιου, πάντα
με τη σκέψη του ίδιου πάντα
με το βλέμμα το καθάριο
του ίδιου,
πάντα με το χέρι του ίδιου
πάντα με τη Καρδιά του ίδιου
πάντα με κάτι πιο βαθύ
ΤΗΝ ΨΥΧΗ του ίδιου.
γιορτές , χαρές, λύπες, πρόσωπα ...
μέσα από άλλες επιστροφές ξανά
στη γη που τη γέννησε...
Τότε η επιστροφή εκείνη έγινε πια
για συναισθηματικούς λόγους!
αποκαλύπτοντας τώρα μετά από 3 χρόνια
ότι έγινε γιατί της έλειπαν 
τα πρόσωπα, τα γέλια και οι χαρές
τελικά... βίωσε κάτι άλλο
μαζί με τα προβλήματα που μπήκαν 
στο στίβο της ζωής της!
Είναι αυτές οι στροφές του δρόμου
που αν δε τις πάρεις σωστά σε πετάνε
εκτός ... 

γιορτές, Γέλια, εκπλήξεις, πρόσωπα, χαρές...
πολλά κλικ φωτοστιγμών .. που χάθηκαν
αλλά τουλάχιστον τα έχουν εκείνοι
για να θυμούνται ... 
αν κάποτε ξεχάσουν ..
απλά να θυμούνται ... 
ότι τα τριαντάφυλλα όσο και να τα
κόβεις ... και χάνουν το άρωμά τους
απλά δυναμώνουν τα αγκάθια τους
για τον επόμενο που θα τα κόψει...
Γυναίκα Τριαντάφυλλο
που πλήγωσε και πληγώθηκε..
συνήθως ό,τι Αγαπάμε πιο πολύ
το πληγώνουμε!
οι πληγές εν καιρώ
κλείνουν ...
θα κλείσουν .. 
θα ανοίγουν όταν
ανεπάισθητα το χέρι
θα θέλει να τις ξύσει, 
μα θα κλείσουν οριστικά
όταν τα Κενά θα καλυφτούν
ξανά από τα ίδια χέρια που
το πληγωσαν.
Μιλώντας πάντα από Καρδιάς
δεν επιρρίπτω καμια ευθύνη σε Κανέναν
παρα μόνο πορεύομαι
με ότι ΑΓΑΠΗΣΑ με οτι ΑΓΑΠΗΘΗΚΑ
με ότι ΠΟΝΕΣΑ με ότι έκανα
άλλους να ΠΟΝΕΣΟΥΝ
αλλά πάνω από όλα με ΑΓΑΠΗ
για ότι Αγγιξα, για ότι Λάτρεψα, για ότι
ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ, για ότι ΠΟΘΗΣΑ
για ότι ΚΡΑΤΗΣΑ για ότι 
ΜΕΘΥΣΑ, για ότι ΘΕΟΠΟΙΗΣΑ, για ότι
ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΑ
για ότι ΔΑΚΡΥΣΑ, για ότι ΑΓΚΑΛΙΑΣΑ
για ότι ΓΕΛΑΣΑ, για οτι ΧΑΡΗΚΑ
για ότι έβγαλα ΡΙΖΕΣ
για ότι εβγαλα ΑΓΚΑΘΙΑ
για ότι ΧΑΡΙΣΑ, για ότι
ΜΥΡΙΣΑ για ότι ΠΙΣΤΕΨΑ
για ότι ΟΥΡΛΙΑΞΑ
για ότι ΦΙΛΙΣΑ
για ότι ΜΑΤΩΣΑ
για ότι ΕΚΛΑΨΑ,
για ότι ΕΘΑΨΑ, 
και για όλα εκείνα που
θα ζήσω ΓΙΑ ΟΣΟ 
θα υπάρχουν ΑΚΟΜΑ ΚΗΠΟΙ
να μου προσφέρουν ΧΩΜΑ , ΧΡΩΜΑ
ΧΩΡΟ να αναβλίζω 
ΑΡΩΜΑΤΑ 
για όσο θα υπάρχουν ακόμα ΧΑΡΤΙΑ
για να ΓΡΑΦΩ για όσα ΘΕΛΩ
να ΚΡΑΤΗΣΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
πάντα με τη ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ
όσων ΘΕΛΟΥΝ ... 
όσων ΜΕΤΑΝΙΩΣΟΥΝ
όσων ΑΠΛΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΝΤΑΙ
την ΨΥΧΗ Μου!


Για αυτό ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ
ΧΑΡΙΖΩ για Να Γράψουμε
ΞΑΝΑ 
ότι από τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ 
θέλουμε να ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ .. 
ΕΓΩ ΚΡΑΤΩ τις ΣΤΙΓΜΕΣ
τις ΔΥΝΑΤΕΣ ... και είναι ΠΟΛΛΕΣ
ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΤΩΝΕΙΣ...
Μη Φοβάσαι ... το ΑΙΜΑ βγαίνει
από Την Καρδιά ..
και ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΩΜΑ 
ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ





Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

όταν έχω εσένα







Όταν έχω εσένα ....
κάνε ένα βήμα να κάνω εγώ το ΕΠΟΜΕΝΟ
(για ΌΣΟ .... μας επιτρέπονται τα βήματα)

όταν έχω ΕΣΕΝΑ ... νιώθω σα ΠΑΙΔΙ
μη Φοβού ΚΑΝΕΝΑ εσύ κι εγώ
στον κόσμο τον ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ

Πως να ηρεμήσω




Πως να ηρεμήσω ...

αφού η ζωή είναι πολύ , μα πολύ μικρή
μάτια μου ...
αρκεί μια στιγμή ...
για να προχωρήσω..

σε όσα είναι μια προδιαγεγραμμένη πορεία..
όχι , όχι δεν έχει να κάνει με κανένα
και με τίποτα αυτό το ποστ

έχει να κάνει με όλα όσα μένουν μέσα μου...

απλά είμαι δύσκολος χαρακτήρας μάτια μου ...
και όλα κάποια στιγμή θα τελειώσουν ...

απλά τότε δε θα φοβηθείς τίποτα
και δε θα σε εμποδίσει και κανένας..
δεν θα υπάρχει κανένας να εμποδίσει
το πέταγμα σου...

και θα δεις θα νιώσεις ελεύθερο - σα φτερό που
το φυσάει ο αέρας - και το πάει εδώ κι εκεί..
ίσως κάποτε ίσως τότε κάποιοι
να εκτιμήσουν περισσότερο...
τη πορεία που ήθελες να γράψεις...


είσαι κι εσύ που κάθε βράδυ με "φυλάς"

Στάζει η στιγμή ... κόκκινες κατακόκκινες
"υδονές" συνύπαρξης με ότι αγάπησες..
με ότι σε αγάπησε και με ότι αγαπήθηκες

Αυτές κρατάς και προχωράς στο δύσκολο
έργο της Ανύψωσης Σου ...
Δύσκολα φεγγάρια ... 
Κι όταν βρίσκονται στη γέμιση
με χρώμα ασημί ... 
τυφλωνεσαι..πως να δεις το κάλπικο ....
μα δεν υπάρχει κάλπικο μάτια μου ...
όλοι είμαστε φεγγάρια που διαγράφουμε
πορεία μέχρι την γεμίσή μας .. με ότι
πιο όμορφο έχουμε επιθυμήσει...
έχουμε γευτεί .... ΑΓΑΠΗ και ΕΡΩΤΑ

Αν κι όλα πια Φαντασία και Συναίσθημα 
δημιουργούν χώρους 
περιφρούρησης 
από ότι σε Πληγώνει Βαθιά...
από ότι σου Στερεί 
την ύπαρξη Σου... 

Ξαπλώνεις το Κορμί 
κατάκοπο και ηΛογική
κατακεραυνώνει 
το Συναίσθημα...
Σκληρή η πραγματικότητα για όσους
δεν την αντέχουν.. ΕΣΥ όμως μάτια μου
ξέρεις να την Αντέχεις .. και πρέπει όταν
και όποτε να την Αντέξεις... 

Μόνο μια ευχή ... 
Σταμάτα να πληγώνεις άλλο
αυτό που αγάπησες .. αυτό που κράτησες ..
αυτό που μοιράστηκες .. 
είτε αυτό λέγεται Δύο Ψυχές σε Μία!
είτε λέγεται Συντροφικότητα Ψυχών
που δόθηκαν και έδωσαν στο πέρασμα των καιρών
ότι είχαν περισσότερη ανάγκη .... Την Ψυχή τους..
με οποιοδήποτε τρόπο

Μη θολώνσεις τα νερά .. ποτέ... 
τουλάχιστον όχι με δάκρυα λύπης ...
να είναι δάκρυα χαράς .... 
γιατί κάποτε θα Λυτρωθείς από ότι Σε πλήγωσε Κάποτε

Να ήξερες πόσο σε λαχτάρησε ...
Τα δάκρυα μέσα δε χώρεσαν κι άρχισαν πάλι 
εξω να ξεχειλίζουν
μη με αφήνεις άλλο αργοπεθαίνω...
Χρόνια .... με αλυσίδες ...
ασφυξία ....

"Γλυκό μεθύσι μου, στο γρίφο μου βρήκα τη λύση μου
και το γιορτάζω πετάω, απ' την ανατολή στη δύση μου.
Το κόσμο που γυρνάει κάνω ανάκατο,
μα ακόμα -κοίτα με!- πατώ σε κόσμο υπαρκτό.
Και τα καράβια μου, ναυάγια στο βυθό, μα δεν με νοιάζει
Eίναι οι νεράιδες μου εδώ.... Τίποτα δεν με τρομάζει.

Το ποτάμι κυλάει κι όπου θέλει ας με πάει
τη μια με φτιάχνει, την άλλη με χαλάει.
Μα έχω κρυφή ελπίδα, πως ό,τι άσχημο είδα
ίσως να φταίει η χαλασμένη μου πυξίδα."

καληνύχτα ψυχάκι

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

wish you were here

"Οι δρόμοι γεμάτοι ανθρώπινες φιγούρες, ήχοι, βλέμματα, χρώματα, ερεθίσματα... Πόσο γεμάτα μοιάζουν όλα... Πόσο αποπνικτικά γεμάτα...
Όταν λείπει ο ένας, ο δικός μας άνθρωπος, το (φαινομενικά) γεμάτο νιώθουμε να μας πνίγει επειδή στην ουσία αποδεικνύεται οδυνηρά εντελώς κενό.
Ένα κενό με ασύλληπτο βάρος..."
 πόσο με εκφράζουν τα λόγια ετούτα ...





How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Πόσο μου λείπεις - Παπακωνσταντίνου - Κικίδη (Lyrics)



Σημασία έχει πως ότι μου λείπει πιο πολύ
δεν μπορώ πια να το σφύξω στην αγκαλιά μου

Σε χρειάζομαι γιατί σε Αγαπώ ...
και η Αγάπη πονάει μάτια μου

Πονάει να ντύνεται μες το μαύρο!!!
Το μαύρο χρώμα δηλώνει απώλεια...
πένθος γι αυτό που "χάθηκε" ...

Εύχομαι ο δρόμος που πήρες να είναι ο σωστός για ΕΣΕΝΑ!
Πέταξε μακριά μικρέ πρίγκιπα ..
γνώρισε νέους κόσμους , πολιτισμούς, ανθρώπους ...
Ανθρώπους που κοιτάνε ψηλά , να κάνουν το σωστό
και το δίκαιο, να μη πληγώνουν , να σου δίνουν χωρίς να
θέλουν ανταλλάγματα ... ΑΓΑΠΗ, ΦΡΟΝΤΙΔΑ, ΑΓΚΑΛΙΑ,
ΓΕΛΙΟ, ΔΑΚΡΥ, ΧΑΡΑ.. ΕΥΤΥΧΙΑ!
Έτσι όπως κι ΕΣΥ τα έδωσες κάποτε ....
χωρίς να στο ζητήσει ΚΑΝΕΝΑΣ

Μη Φοβηθείς ...
Αν λέω αν κάποτε θελήσεις ξέρεις που θα βρεις αυτό που
θα σου έχει λείψει ...

Καληνύχτα Ψυχάκι!!!

Alkistis Protopsalti - Dimitris Papaioannou: Anthropon Erga - live at Di...

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Τα Χρώματα μιας Κυριακής



Αυτό για τη σκέψη που έκανα το πρωί,
για το μήνυμα που έμεινε στα πρόχειρα
και για όλα εκείνα που επακολούθησαν

Εμένα με άγγιξε γλυκά αυτή η συνάντηση...
πήρα Δύναμη για όσα πρέπει
να ΑΝΤΕΞΩ
Ενέσεις Ευφορίας
για όλες εκείνες τις ΦΟΡΕΣ που
παρεκτραπήκαμε ...

Γιατί θέλω να με έχεις στην Καρδιά Σου
ως κάτι όμορφο ... γλυκό ...
ως κάτι που μοιράστηκε τις πιο όμορφες στιγμές
χρόνων ...

Ως εκείνο το άτομο που κάποτε σου έδωσε
το ΓΕΛΙΟ του
το ΧΑΜΟΓΕΛΟ του
το ΔΑΚΡΥ του
τη ΧΑΡΑ του
την ΑΓΚΑΛΙΑ του
την ΨΥΧΗ του
τον ΩΜΟ του
δεν το έκανε/κάνει γιατί το ζήτησε κάποιος, το ΕΚΑΝΕ/ΚΑΝΕΙ
γιατί το ΕΝΙΩΘΕ/ΝΙΩΘΕΙ από τα ΒΑΘΗ της ΚΑΡΔΙΑΣ του

και που ΕΜΑΘΕ από

το ΓΕΛΙΟ σου
το ΧΑΜΟΓΕΛΟ σου
το ΔΑΚΡΥ σου
τη ΧΑΡΑ σου
την ΑΓΚΑΛΙΑ σου
την ΨΥΧΗ σου
τον ΩΜΟ σου
ότι όταν ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ η ΖΩΗ περνάει πιο ΟΜΟΡΦΑ
πιο ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ, πιο ΛΑΜΠΕΡΑ πιο ΑΝΩΔΥΝΑ ...

Δεν ζητώ καμία θέση στη ΖΩΗ κανενός...
Ήταν και είναι Τιμή μου που κάποτε με είχαν στις ζωές τους
και αφού μπήκα έστω και ΜΙΑ ΦΟΡΑ στη ΖΩΗ τους
αυτό αρκεί .... αρκεί να δουν και να εκτιμήσουν
γιατί με κράτησαν εκείνοι σε αυτή τη θέση ....


Δεν Μιλώ για Έρωτα , αν και το τραγούδι
γι αυτό μιλάει ...

Μιλάω για την Επαφή των Ανθρώπων ...
Για τη Ματιά εκείνη που ξέρει
να βλέπει στην Ψυχή

Αυτή είναι η αλήθεια μου!
Άκου τη σκέψη μου ...
Άκου...
Άκου τα κομμάτια της Ψυχής
πόσο θόρυβο κάνουν
κάτι σαν μαγνήτες που τρέχουν
να ελκύσουν τα άλλα κομμάτια
μιας άλλης Ψυχής

ενώνονται για όσο ...
και μετά πάλι σκορπίζονται
και ακούς τα θραύσματα
να κάνουν πιο πολύ θόρυβο
από κάθε άλλη φορά....


- Θα τα πούμε ...?!
- .......

"αυτή είναι η αλήθεια μου....και υπάρχει μόνο γιατί τη μοιράστηκα κάποτε μαζί σου...
θέλω να σου φωνάξω δυνατά....άκου τα λόγια μου...είναι φωνές που σκίζουν τη σιωπή σου.... (τη σιωπή ΜΟΥ, τη σιωπή ΜΑΣ)
άκου τη σκέψη μου και την ελάχιστή μου αναπνοή...άκου τον ήχο μου που σε τυλίγει...
και ύστερα αφήνεται να υπάρχει για να τον ακούς....ΕΣΥ....."


Γλυκερία - Εγώ είμαι τα παράλογα



Παλιά αλλά όχι Ξεχασμένα!!!