Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Χαρείτε τη βόλτα ..της ζωής!!!





Ο George Carlin λέει για τα γηρατειά! (Απόλυτα Διαυγές)

ΕΑΝ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΧΑΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠ'ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ. ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΤΕ, ΚΑΝΤΕ  Ο,ΤΙ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ.

Οι απόψεις του George Carlin's για τα γηρατειά

Έχετε αντιληφθεί ότι η μόνη περίοδος της ζωής μας που μας αρέσει να μεγαλώνουμε είναι όταν είμαστε παιδιά; Εάν είσαι κάτω των 10 ετών, είσαι τόσο ενθουσιασμένος που μεγαλώνεις που σκέφτεσαι τμηματικά..

«Πόσων ετών είσαι;», «Είμαι τέσσερα και μισό!» Ποτέ δεν είσαι τριάντα έξι και μισό. Είσαι τέσσερα και μισό, και περπατάς στα πέντε! Αυτό είναι το κλειδί.

Μπαίνεις στην εφηβεία, και τώρα κανείς δεν μπορεί να σε συγκρατήσει. Πηδάς στον επόμενο αριθμό, ή ακόμη και μερικούς αριθμούς μπροστά.

«Πόσων ετών είσαι;» «Θα γίνω 16!» Μπορεί να είσαι 13, αλλά έ, θα γίνεις 16! Και τότε έρχεται η καλύτερη μέρα της ζωής σου!Γίνεσαι 21. Ακόμα και οι λέξεις ακούγονται σαν ιεροτελεστία.ΓΙΝΕΣΑΙ 21.. ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ !!!

Αλλά τότε περνάς στα 30. Ωωωω, τί έγινε εδώ; Ακούγεσαι σαν χαλασμένο γάλα! Αυτός ΠΕΡΑΣΕ, έπρεπε να τον πετάξουμε. Δεν έχει πλάκα πια, είσαι απλά ένας ξινισμένος λουκουμάς. Τι πάει στραβά; Τί άλλαξε;

ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, και τότε ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40. Ουάου! Πάτα φρένο, όλα σου ξεγλυστρούν. Πριν να το καταλάβεις,ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και τα όνειρά σου χάνονται...

Αλλά! για περίμενε!!! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60. Δεν πίστευες ότι θα τα έφθανες!

Οπότε ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30,ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60.

Έχεις αναπτύξει τόσο μεγάλη ταχύτητα που ΧΤΥΠΑΣ τα 70! Μετά απ'αυτό, η κατάσταση είναι μέρα με τη μέρα. ΧΤΥΠΑΣ την Τετάρτη!

Μπαίνεις ! στα 80 και κάθε μέρα είναι ένας πλήρης κύκλος. ΧΤΥΠΑΣ το γεύμα. ΠΕΡΝΑΣ στις 4:30.. ΦΘΑΝΕΙΣ την ώρα του ύπνου. Και δεν τελειώνει εκεί. Στα 90 σου, αρχίζεις να οπισθοδρομείς.  «Ήμουν ΜΟΛΙΣ 92».
>
Και τότε κάτι παράξενο συμβαίνει. Εάν καταφέρεις να ξεπεράσεις τα 90, ξαναγίνεσαι μικρό παιδί. «Είμαι 92 και μισό!».
>
Μακάρι να φθάσετε όλοι στα υγιή 100 και μισό!!
>
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ
>
1.    Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς..Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι' αυτά. Γι' αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.
2.    Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.
3.    Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου».Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.
4.Απολαύστε τα απλά πράγματα.
5.Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.
6.Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΤΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.
7.Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.
8.Να τιμάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.
9.Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή.
10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:
>
Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα
>
Κι αν δεν στείλετε το παρόν σε τουλάχιστον 8 άτομα - ποιος νοιάζεται; Αλλά μοιραστείτε το με κάποιον. Όλοι χρειαζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο κάθε μέρα!!
>

>  
Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ' ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλιστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας «...ρε γαμώτο.....τί βόλτα!».

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

χαρές και λύπες πάντα θα είμαστε μαζί ότι κι αν συμβεί...?

Κάποτε βρέθηκαν να περπατούν  6 κορίτσια σε ένα όμορφο, άγνωστο τότε
μέρος για εκείνες... Δεν γνωριζόντουσαν μεταξύ τους, αλλά οι συγκυρίες και οι τότε καταστάσεις λόγω σπουδών τις έκαναν να ενωθούν μεταξύ τους. 6 χαρακτήρες, προσωπικότητες, η μια διαφορετική από την άλλη, που όμως για κάποιο λόγο, ίσως η τότε ηλικία τους, ίσως η τότε φάση τους, έγινε η μια το συμπλήρωμα της άλλης.  Η επαφή τους ήταν σχεδόν καθημερινή, δεν υπήρχε ημέρα που να μην ήταν η μια δίπλα στην άλλη..Πρόσωπα γεμάτα ζωντάνια, χαμόγελα πάντα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους, μια άλλης ανέμελης τότε ζωής.. Όλες την έζησαν στο έπακρο και άλλο τόσο την αναπόλυσαν όταν τελείωσε
αυτή τους η "φοιτιτική" ζωή.

Η κάθε μία τους έχει να θυμάται πολύ έντονες στιγμές, από τις μεθυσμένες περιπλανήσεις τους στα
σοκκάκια της πόλης που σεργιάνισαν μέχρι και τις στιγμές εκείνες που η όποια παροδική μελαγχολία
τους έπιανε και κλεινόντουσαν στον εαυτό τους. Έντονες στιγμές...που δυστυχώς οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι και λόγω ότι προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας, έπρεπε να αποχωριστούν. Στη κάθε μια ξεχωριστά στοίχισε αυτός ο αποχωρισμός. Το σπάσιμο αυτής της αλυσίδας...Κατάφεραν παρ' όλο τη διαφορετικότητά τους να μη βάλουν ανάμεσά τους τίποτα παρά μόνο αγάπη για την κάθε μια ξεχωριστά.


Στην αρχή η απομάκρυνσή τους ήταν μια απώλεια που φαινόταν με τα καθημερινά τηλεφωνήματα, που έκανε η μια στην άλλη... με τον καιρό και με τον εργασιακό βίο κάπως οι καθημερινές συνευρέσεις στο τηλέφωνο, ελαχιστοποιήθηκαν στο ένα τηλέφωνο το μήνα. Η λαχτάρα τους πάντα ήταν να βρεθούνε από κοντά να τα ξανα πούνε όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό...ατέλειωτες ώρες σε ένα μπαλκόνι, γύρω από ένα τραπέζι κουζίνας να ετοιμάζουν πρωινό καφέ...μετά από ξενύχτι...ήταν μια εποχή καλά χαραγμένη στις μνήμες όλων. 

Εκείνο που έχει μείνει χαραγμένο στην δική μου μνήμη, μιας και είμαι η μια από τις 6, είναι ότι όλα τα έχω αποτυπώσει στο μυαλό μου με εικόνες και μυρωδιές.

Την πρώτη την θυμάμαι, ως μια ισορροπημένη προσωπικότητα γεμάτη κέφι, το παιδί της παρέας που θα μας έκανε όλες να γελάμε...με τις ατάκες της. Την θυμάμαι συνεχώς να τρέχει πάντα κάτι να προλάβει, τα ατελείωτα βαριά δέματα που της έστελναν οι γονείς της από την πόλη της, και πάντα ως μυρωδιά από εκείνη που έχει μείνει κάτι από γεύση ζεστού ψωμιού. Και επίσης την μεγάλη αγκαλιά που μας έκανε και μας χωρούσε όλες μέσα και την έντονη εικόνα της όταν μιλάγαμε για σοβαρά θέματα που συγκινιόταν με το παραμικρό όπως κι εγώ.

Την δεύτερη την θυμάμαι ως μια "τρελιάρικη" φυσιογνωμία, γεμάτη "συννεφάκια" στο ότι να αγαπηθεί να τελειώσει τη σχολή και να παντρευτεί και να κάνει πολλά παιδιά. Ως μυρωδιά από εκείνη έχω ένα φρούτο που τις άρεσε πολύ, κεράσια!!! Ήταν απίστευτη όταν ήθελε να μας φτιάξει τη διάθεση... πολύ ναζιάρα και τσαχπίνα!!!

Την τρίτη τη θυμάμαι ως μια κοπέλα γεμάτη όνειρα που όμως περπατούσε στο δικό της κόσμο φαντασίας, λίγο μακριά από τον πραγματικό, "ξεχασιάρα" απίστευτη, αλλά γεμάτη νάζι γυναίκα..και πολύ συναισθηματική, που όμως δεν το έδειχνε τόσο συχνά, τότε ήταν αρκετά δεμένη με τη δεύτερη κοπέλα της περιγραφής, ήταν και από την ίδια πόλη... και τα πάντα τα έκαναν μαζί ακόμα και τώρα που έχουν περάσει 12 χρόνια.

Την τέταρτη θα την χαρακτήριζα την πολύ τολμηρή της παρέας όλα τα δοκίμαζε. Και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα... Ήταν κι εκείνη απίστευτη στο να σου φτιάξει το κέφι, ακόμα θυμάμαι ένα βράδυ μέσα σε ένα κλαμπ, που εκεί που ήμουν σκοτεινιασμένη, θέλοντας να μου ανεβάσει το κέφι, κι επειδή δούλευε εκεί ως μπαργούμαν τότε, μου πέταξε ένα παγάκι και με βρήκε στο μάτι...ακόμα με πονάει το μάτι μου μακούς??? χαχαχαχα (μακάρι να ήξερε κι εκείνη και οι υπόλοιπες ότι γράφω αυτές τις αράδες) Από εκείνη η μυρωδιά που έχω κρατήσει είναι το άρωμά της - αν θυμάμαι καλά τότε ήταν της Κενζο κάποιο- πάνε και χρόνια..Και τα απίστευτα απαλά χέρια της όταν με αγκάλιαζε..!!!

Την πέμπτη επίτηδες την άφησα τελευταία. Ήταν και είναι ένα δυναμικός χαρακτήρας. Έκανε κι εκείνη πολλά πράγματα. Και κατάφερε επίσης να πετύχει ακόμα περισσότερα και μπράβο της. Από εκείνη έχω να θυμάμαι μια χρονιά την ημέρα των γενεθλίων μου που κάτι με είχε πιάσει είχα κλειστεί στον εαυτό μου για μέρες, και την ώρα της αλλαγής επειδή είχε ρεπό από τη δουλειά της, ήρθε στις 12:01 με ένα παστάκι στο οποίο πάνω του είχε βάλει ένα κεράκι, να μου ευχηθεί χρόνια πολλά και να με ξεσηκώσει να πάμε για ποτό. Ήταν τότε από τα πιο όμορφα γενέθλια μου. Χάρη σε εκείνη όλες μαζί ξανά συναντηθήκαμε πρώτη φορά μετά την αποφοίτησή μας που έγινε το 2003, τον Ιούλιο του 2005 στη Σάμο που έκανε το μεταπτυχιακό της.. Περάσαμε σούπερ θυμήθηκα ατέλειωτες ώρες από τα παλιά..Όμως σήμερα ετούτη η κοπέλα περνάει τη πιο δύσκολη φάση της ζωής της, και ενώ προσπάθησα να βρω τρόπο να είμαι δίπλα της δυστυχώς ο χρόνος δεν με παίρνει να είμαι εκεί...δεν προλαβαίνω να είμαι στην άλλη πλευρά της Ελλάδος. Θέλω να σου πω κούκλα μου γλυκιά ότι λυπάμαι είχαμε πει κάποτε όταν φεύγαμε από το μέρος που σπουδάζαμε ότι θα είμαστε πάντα μαζί στις χαρές και τις λύπες τα χρόνια που μας πέρασαν βρεθήκαμε σε χαρές ... και σε γάμους να που φέτος αυτός ο Αύγουστος θα σας σμίξει όλες ξανά μαζί στη πιο μεγάλη μέρα της λύπης και της θλίψης σου, και δεν θα μπορώ λόγω του ότι το έμαθα σήμερα το απόγευμα και ότι το γεγονός θα γίνει αύριο το πρωί εκ των πραγμάτων δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί. Δύναμη, κουράγιο και υπομονή λέξεις που εύκολα τις γράφεις αλλά δύσκολα τις λες. Προσπάθησα να σε πετύχω στο τηλέφωνο δεν τα κατάφερα..ξέρω είναι δύσκολες οι ώρες ετούτες.. Θέλω να είσαι δυνατή κορίτσι μου. Η ζωή μας τα φέρνει καμιά φορά αλλιώς από ότι τα έχουμε υπολογίσει.Θα ήθελα να προσπαθήσεις να κρατήσεις τις πιο ζωντανές στιγμές μέσα σου και να τον θυμάσαι πάντα..

Κάποτε τα γράμματα τα έγραφα και σας τα έστελνα ίσως το δεις αυτό το γράμμα κάποτε τυχαία, απλά ξέρω ότι θα είναι εκεί δίπλα σου οι υπόλοιπες δεν θα σε αφήσουν μόνη αυτή την μεγάλη στιγμή πόνου και θλίψης. Ξέρεις κάτι πονάω κι εγώ μαζί σου.. μάτια μου ξέρω ότι η απώλεια έτσι αναπάντεχα του γονιού είναι μια θλίψη που μένει χαραγμένη μέσα στα πιο βαθιά κομμάτια της ζωής μας. Περνάνε οι στιγμές και οι εικόνες γρήγορα. Σαγαπώ πολύ κορίτσι μου θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν λίγο πιο κοντά για να μπορέσω να είμαι εκεί αύριο να σε κλείσω στην αγκαλιά μου να σου δώσω το χέρι μου για να μπορέσεις να αλαφρύνεις κάπως από το βαρύ αυτό φορτίο. Σ' αγαπάω και λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι εκεί. Θα προσπαθήσω κορίτσι μου να είμαι εκεί όσο μπορώ και με άλλο τρόπο.

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Πάντα θα σε θυμάμαι σα μυρωδιά καλοκαιριού..

Μυρωδιά Καλοκαιριού από τα παιδικά χρόνια έντονα χαραγμένα
στο κουτί της μνήμης.. περπάτησα στα σοκάκια του χωριού..
και όλα ήταν εκεί .. κάθε μνήμη, κάθε ανάμνηση ξεπηδούσε
από μπροστά μου...

Είχα καιρό να πάω, και σήμερα λόγω της ημέρας, και του γεγονότος
έπρεπε...τα μάτια βουρκώναν γιατί ήταν λες και ήσουν εκεί...
δίπλα σε όλες τις στιγμές και μου κρατούσες το χεράκι μου,
και με περπατούσες, στις μυρωδιές από γιασεμιά, και βουκαμβίλιες
ήσουν εκεί... με άλλη όψη, πιστεύω ενός αερικού...

Δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτα ... όλα είναι εκεί στο χρονοντούλαπό μου...
κι εσύ μπορεί να βρίσκεσαι ψηλά αλλά είσαι εκεί..στην ξεχωριστή θέση
της καρδιάς μου...

Εκείνη, η γυναίκα και γιαγιά μου, δεν μπορούσε να έρθει ...
είναι σχεδόν κατάκοιτη όπως την άφησες ένα χρόνο πριν,
επιχειρήσαμε να την βάλουμε στο αυτοκίνητο να έρθει...
-γιατί παρά το Αλτσχάιμερ, αυτές τις στιγμές τις θυμάται
όπως και το λόγο που θα τη φέρναμε στο χωριό- δεν μπορούσε
ζορίστηκε και πιστεύω κι εσύ το είδες από ψηλά...

Περάσαμε από το σπίτι κι εκεί το δάκρυ χωρίς να το θέλω
άλλωστε σε αυτές τις περιπτώσεις δεν το θέλεις, έτρεξε...
έτρεξε γιατί το σπίτι πια 2 χρόνια τώρα είναι κλειστό. από τότε
που πέσατε και σας φέραμε στο δικό μας σπίτι...

Λυπήθηκα πολύ που αναμνήσεις μου θα ήθελα
να γινότουσαν για μια στιγμή ξανά πράξεις...
έβλεπα ανθρώπους στα σοκάκια - νέους όχι τα παλιά γερόντια,
που δεν υπάρχουν- έβλεπα ανακαινισμένα σπίτια,
όλα ήταν ένα μείγμα παλιάς και νέας εποχής...


Σε ευχαριστώ που με έκανες να θυμηθώ για ακόμα μια φορά
τις ιστορίες μας...Πάντα θα σε θυμάμαι σα μυρωδιά καλοκαιριού..

το ξέρεις και το ξέρω.....να σαι καλά εκεί που βρίσκεσαι τώρα....






Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.