Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Αγαπημένα πρόσωπα



Αγάπη
Σεβασμός
Προσμονή
Εμπιστοσύνη
Λαχτάρα
Απόγνωση

Ζωή
Χωρισμός
Θάνατος

Χέρια που θα ξανα αγκαλιαστούν εκεί ψηλά.



Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Μια στάλα





Μια στάλα έσταξε
κόκκινη μελάνη θαρρείς πως είναι
Μια στάλα κόκκινο κρασί
μέθυσε το μυαλό μου
τις σκέψεις μου...
Μια στάλα έσταξε
βάφοντας τον ουρανό
Μια στάλα κόκκινο
και ο Άγγελός σου
δάκρυσε
Μια στάλα κόκκινο
πύρινη φλόγα θαρρείς
που έγλυψε τον τοίχο
των συναισθημάτων
Λες και ήθελε να τα κάψει
όλα στο διάβα της
Δώσε φωτιά και κάψε!
κάψε ότι μπορεί να καεί 
και ίσως οι στάχτες
γίνουν ξανά 
Άνθρωποι...
όχι οι ίδιοι...
δώσε χόρο σε νέους
δώσε χόρο σε ότι έχει συγχωρεθεί
και γέννα συναισθήματα
από στάλες κόκκινο
πορφύρας χρώμα!
αυτό το χρώμα αρμόζει
στα συναισθήματα.
Γίνε πύρινη φλόγα
και τύλιξε ότι αξίζει
να αγαπηθεί..
ότι αγαπήθηκε μπήκε
στο χρονοντούλαπο
σφραγίστηκε με βουλοκέρι
Ό,τι δεν μπορεί να σε αγγίξει
δε σε πονάει
Μια στάλα κόκκινο
αναμυγνείεται στο αίμα σου
Μια  στάλα κόκκινο
τρέχει απ τα μάτια σου
Μια στάλα κόκκινο
μεθά τις στιγμές σου!
Μια στάλα στον ωκεανό σου
γίνεται να πλημμυρίσει
το είναι σου .
Μια στάλα κόκκινο
γεύσου το κρασί
της ψυχής σου!
Είσαι Εσύ και σου ανήκει.
Τα πάντα είναι γεμάτα από κόκκινο
κόκκινο είναι το καρπούζι
κόκκινο είναι το σταφύλι
κόκκινο και το κρασί
γεύσου το.
ήρθε ο καιρός να μαζέψεις τους κόπους σου
ότι είναι "καμμένο" από τον ήλιο
απλά εναπώθεσε το ξανά στον ήλιο
θα αποξυράνει τους καρπούς και 
θα σου δώσει τροφή για το χειμώνα σου
στις δύσκολες εποχές
αυτό το κόκκινο σταφυδιασμένο τσαμπί κόκκινου
σταφυλιού
θα δώσει άλλη γεύση στο χειμώνα σου..
με λίγο μπράντυ ή κονιάκ 
με κόκκινες πύρινες φλόγες να αγκαλιάζουν
τα βράδυα του χειμώνα σου
με λίγο απόσταγμα κρασιού στο ποτήρι σου
με μια αγκαλιά γεμάτη κόκκινη αγάπη
θα σου ομορφαίνει τα βράδια σου.
Γεύσου λοιπόν το υπόλοιπο καλοκαιριού
και άσε ότι είναι να καεί...
Μια στάλα κόκκινο
είναι οι στιγμές μας
που τις αποδεχόμαστε...που τις γευόμαστε
κόκκινος κι ο Έρωτας!
Πόσο μεθυστικός μπορεί να είναι
με μια γουλιά που γεύεσαι 
καίει το είναι σου
καίει τα χείλη σου
καίει την καρδιά σου
καίει το κάθε κύτταρό σου
και σε ξανα γεννά αναστήνοντάς σε
σηκώνοντας σε στα χερία του!
Τελετή!
Μια στάλα στο κόκκινο μου
έλα και γίνε 
γέμισε με κόκκινα φιλιά
γέμισε με κόκκινα χάδια
αγκαλιές γεμάτες από συναισθήματα
και ας γίνω πύρινη φλογα μιας στάλας κόκκινο
γίνομαι και σου χαρίζομαι!
 




Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Θα περιμένω





Θα περιμένω να μου προσφέρει τις Εποχές του!!! 
Εως τότε η βροχή θα νοτίζει το χώμα μου.. 
Μέχρι να αναρηχηθώ στα πόδια του, 
στον κορμό του 
στα μπράτσα του..
θα προτιμήσω να γίνω τριανταφυλλιά αναριχώμενη...
πόσο μαρέσει το άρωμα της , γεννάτε στη Γη και απλώνεται στους αιθέρες. 

Θα περιμένω μέχρι να γίνω φύλλωμα στην καρδιά του... 
θέλω να είμαι μοναδική για όλες τις εποχές του!

Θα περιμένω μέχρι να γίνει Φθινόπωρο
να πέφτουν τα φύλλα  μου
να γευόμαστε γλυκό του κουταλιού
γεύση Ερωτευμένων!
Θα περιμένω να γίνει Χειμώνας 
να κουρνιάζω ξερή στην αγκαλιά του.
Θα περιμένω να γίνει Άνοιξη
να βλαστήζω από τα φιλιά του
Θα περιμενω να γίνει Καλοκαίρι
να δροσίζομαι στα Σαγαπώ του
να κολυμπάω στο βυθό του
να σβήνω στις κορυφογραμμές 
του ηλιοβασιλέματος
να ταξιδεύω στο κορμί του

Περιμένω να μου προσφέρεις τις Εποχές Σου!


Υ.Γ. φώτο από http://browse.deviantart.com

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Θάνατος vs Ζωή

Απόψε κάτι μέσα μου τρέμει ...
σπαρταράει... φοβάται....
το ένιωσα αυτό χτες ....
στο τηλεφώνημα για να μάθω νέα
το ένιωσα κι άλλες φορές στο παρελθόν

μυρίζω το μαύρο πέπλο που σκεπάζει
τους ουρανούς...

Έτσι κι σήμερα...
εχω αυτή την αναταραχή 
αυτόν τον κόμπο στο λαιμό
το πνίξιμο...

ίσως φταίει ότι αύριο είναι τα συναπαντήματα του παππού...
ίσως το γεγονός ότι εκείνη η μικροκαμωμένη γυναίκα πια
η "σουφρωμένη" γιαγιά
δίνει το δικό της γολγοθά...
ο θάνατος δεν συνηθίζεται όσοι κι αν έχουν φύγει...

ο θάνατος όταν πλησιάζει 
έχει μορφή μαύρη
μαύρη πεταλούδα λένε ότι είναι η ψυχή αυτών
που έχουν φύγει ....

έχω συμφιλιωθεί με το γεγονός 
ξέρω ότι αυτή είναι η πορεία

δεν συμφιλιώθηκα όμως ποτέ
με τον άδικο χαμό ανθρώπων
νέων ακόμα και παιδιών
που είναι άγγελοι 

δεν μπορώ να συμφιλιωθώ 
με τον άλλο "θάνατο" των συναισθημάτων
των ανθρώπων που ξεχνούν...

δεν ξέρω σήμερα μου βγαίνουν όλα ξανά στην επιφάνεια
όλα ... 
με τρομάζει τελικά αυτό το
τι γίνεται μετά?

Ξέρω η μυρωδιά είναι πάντα η ίδια...
γλυκόπικρη και μεθυστική
όπως το λιβάνι...
σας έχει τύχει να μυρίζεται λιβάνι στο χώρο , χωρίς κανένας να έχει θυμιατίσει?

πάντα αυτή η μυρωδιά που γεννά συναισθήματα:
Αγάπης, αναγέννησης, Χαράς, ελπίδας μα και ότι κάτι θα τελειώσει για να
διαδεχτούν τα παραπάνω συναισθήματα....

Αυτό με τρομάζει...
μερικές φορές και τα όνειρα που βγαίνουν αληθινά....

δεν ξέρω γιατί θέλω να κλάψω...
να κλάψω με κραυγή..
να πάρει υπόσταση
μέσα μου πια όλο αυτό...

Πιο πολύ θέλω να κλάψω να χύσω τα δάκρυα μου
για ότι δεν πρόλαβε να αναγεννηθεί...
για τις αδυναμίες των ανθρώπων
να σηκώσουν τα βάρη τους
για το κλάμα που άλλοι θέλουν να κρύψουν
πισω από επίπεδα ζωής?

Τι είναι ζωή? 
Ζωή είναι η χαρά που νιώθεις όταν βλέπεις τον άλλον
Ζωή είναι το γέλιο
ζωή είναι το παιχνίδι με παιδιά
ζωή είναι τα όνειρα
ζωή είναι η πραγματικότητα που μας προσγειώνει
ζωή είναι το κλάμα
ζωή είναι ο ήχος του ραγίσματος μιας καρδιάς
ζωή είναι η ανατροφή ενός μωρού
ζωή είναι ο Ερωτας
ζωή είναι η αγάπη, η ανιδιοτελής
ζωή είναι το μίσος
ζωή είναι ο θυμός
ζωή είναι η ευτυχία μικρών στιγμών
ζωή είναι οι στόχοι
ζωή είναι να πορεύεσαι με συνοδοιπόρους που βρίσκονται δίπλα σου, όχι πίσω, ούτε μπροστά, αλλά δίπλα σου
ζωή είναι να είσαι ο Εαυτός σου
ζωή είναι το χαμόγελο
ζωή είναι και το τέλος ...γιατί ξανα-ζεις σε άλλη ιδιότητα σε άλλο πνεύμα σε άλλη ύλη... 
ζωή είναι ο Σταυρός μας
ζωή είναι το μάθημα που παίρνουμε καθημερινά
ζωή είναι Εκείνος
ζωή είναι η πίστη μας
ζωή είναι οι φίλοι
ζωή είναι τα ζώα

Ζωή ...!!!!


Υ.Γ. δεν θέλω να πεθαίνει κανείς....μα άν είναι θέλημα ας γίνει....!!!
Υ.Γ. εγώ πάντα θα σε θυμάμαι για όσα μου έχεις χαρίσει από παιδί μέχρι και τώρα... μου δίδαξες τη σημαίνει ζωή τη σημαίνει αξιοπρέπεια τη σήμαίναι να σωπαίνεις όταν οι άλλοι γύρω σου ορίονται μου έμαθες να αγαπώ τους πάντες γύρω μου κι ας έχουν άδικο κάποιες φορές.... μου εμαθες πολλά στο μεσοδιάστημα της δική σου ζωής. γι αυτό σου είμαι ευγνώμων και σε ευχαριστώ....
Υ.γ. μου έμαθες να σέβομαι ακόμα και τον εχθρό μου.. μου έμαθες να αγαπώ ότι πετάει ακόμα κι εκείνους που για κάποιο λόγο φεύγουν μακρυά μας γιατί η αποστολή τους πια έφτασε στο τέρμα..μου έμαθες να ΑΓΑΠΩ. εσύ η οικογένεια μου και όλοι οι άλλοι που βρίσκονται στον ουρανό.... !!!

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Μήνυματα σε μπουκάλι 2 σε 1

Χτες σε αυτό το μεγάλο κτίριο με τις μάσκες οξυγόνου,
γύρισα και κοίταξα από το παράθυρο
3:00 το πρωί, πόσο όμορφο ήταν το φεγγάρι.
Και πριν λίγο το είδα πάλι!
Ορθονόταν μπροστά μου σαν το δίσκο της Φαιστού
Μεγάλο στρογγυλό με ιερογλυφικά σχήματα !!!
Πάντα έπαιρνε τη μορφή παλιών ερωτικών προσώπων.
Σήμερα μου έλειπε μια άλλη μορφή!
Πάντα θα μου λείπει.
όσο κι αν τραβάμε πορείες διαφορετικές πια!
Πήρε τη μορφή μιας φιγούρας που σήμαινε πολλά για μένα!
Φαντάστηκα λοιπόν να είσαι στο μέρος που έχεις πάει
και να κοιτάς το φεγγάρι να καθρεπτίζεται στα νερά
του Βόσπορου!
Φαντάστηκα τις ασημένιες του αχτίδες να πλαισιώνουν
τα αχνά φώτα της Πόλης και να έρχονται να σε μαγεύουν
μαγνητίζοντας το βλέμμα σου!
Φαντάστηκα να έρχεται και μια μυρωδιά από κανέλλα
κα μπαχάρι και πίνοντας ίσως λευκό κρασί η γεύση
να φέρνει αναμνήσεις μιας άλλης μήτρας!
Φαντάστηκα εκεί κάπου στην άκρη σα κλωστίτσα να
κρέμομαι κι εγώ... για λίγο... σαν φωτοστιγμή του κλικ
!!!
Φαντάστηκα να ψάχνεις να βρεις το πιο γλυκό δώρο
να πάρεις μαζί σου...
Φαντάστηκα τη μαγεία του Δίσκου ενός φεγγαριού να κλείνει
μέσα του χιλιάδες αναμνήσεις.
Να κυλά ένα δάκρυ και να γυρνάς σελίδα!
κι άλλη από εκείνη που έχεις γυρίσει εδώ...
πολλές λευκές σελίδες που τις αφήνεις για να  τις γεμίσεις
με ότι πιο όμορφο έχεις μέσα σου. Την Ψυχή σου!!!
Πίστεψε σε αυτήν. Μπορείς να πετύχεις πολλά !!!

Τα όνειρα σου , ταξίδιαρικα πουλιά!!!
Αν είχα ουρά αυτή τη στιγμή θα ήθελα να γίνω κομμήτης
να πέσω εκεί κοντά σαν βεγγαλικό!!! και να γράψω στον ουρανό σου:
"Καλά να περνάς! Βλέπουμε τον ίδιο ουρανό, τα ίδια άστρα το ίδιο φεγγάρι"
Εμένα η ψυχή μπορεί να ταξιδέψει
ακόμα και μέσα από τα μάτια άλλων
γιατί τη ψυχή μου την δώρισα μια φορά
στα άτομα που έφυγαν από δίπλα μου
την πήραν και μπορώ να ταξιδεύω ταξίδια χιλιάδες μίλια μακρυά...
Κάποτε με πόνεσε η ψυχή μου και αν αφουγκραστείς καλά
θα καταλάβεις γιατί πόνεσε η ψυχή μου και η ψυχή σας!

Μα η ψυχή μου ελεύθερη πετά όπου εκείνη θέλει...
ονειρεύεται φαντάζεται!!
Τριαντάφυλλα σκορπά παντού κι αρώματα εκείνος που θα τα κόψει
με μοναδική μαεστρία θα ταξιδέψει μαζί της για όσο το ταξίδι του
θέλει εκείνος να διαρκέσει!!!!








********************************************************************

Οξυγόνο και μια στάλα δάκρυα έτρεξαν βλέποντας
το πρόσωπο!
Ασημένιο το Φεγγάρι με ταξίδεψε σε αλλοτινές πανσέληνους
που γέμιζαν με έρωτα κα γεύσεις το κορμί μου!
Κάποτε θέλησα να τον ζήσω ξανά...ή μάλλον πίστεψα εκείνο το καλοκαίρι
ότι θα τον ζούσα ξανά μέσα από τα λόγια που έσταζαν αγάπη έρωτα!
Δεν ξέρω γιατί αλλά το ένιωθα ότι τα λόγια αυτά λίγο αργότερα θα με πονούσαν
όπως  με πόνεσαν.
Γεύτηκα τον έρωτα, αφαίθηκα μάλλον στον έρωτα τον παλιό
Γέμισα κόκκινο το τοπίο
Γέμησα στάλες τριαντάφυλλα και φιλιά κατακόκκινα τη βραδυά
γέμησα ανάσες και σάρκικες ηδονές που ξεσκίζονταν
χωρίς περιορισμούς
το κάθε κομμάτι σάρκας γέμισε με αγκαλιες και φιλιά
και ξάφνου εκεί έγινε ένα λάθος...
Το λάθος ήρθε να επιβεβαιωθεί λίγο καιρό μετά...
Σκόρπισα, πέταξα έσκισα κάθε κομμάτι σάρκας...
Σε αυτό το κομμάτι θέλω να ζητήσω Συγνωμη....
γιατί μέσα στο πανικό έκανα ένα λάθος..
αυτό το λάθος θα το θρηνώ εντός μου για όσο
ενας έρωτας ξαναγεννηθεί με πραγματικά συναισθηματα
και πάρει τη μορφή και των δύο...
Εχοντας περάσει καιρός μετά... θέλω ξανά να γευτώ τον Έρωτα!
Έναν διαφορετικό έρωτα από κεινο το αυγουστιάτικο βράδυ...
εναν έρωτα που θα λιώνει πραγματικά και όχι ψεύτικα!

μήνυμα σε μπουκάλι για να ταξιδέψει το ένα στον ουρανό και το άλλο
στα νερά του Βοσπορου που κάποτε ειχε λατρέψει...
Σφιχταγκάλιασμα θα ήταν ότι πρέπει αυτήν την ώρα!!!
Ας σφυχταγκαλιαστούμε λοιπόν ψυχή μου γιατί ξέρεις να πονάς...να γελάς
να δακρύζεις και να ζεις...




Υ.Γ. Πανσέληνες Σκέψεις τρέχουν μέσα στο ασημένιο δίσκο τραγουδώντας τραγούδια που μυρίζουν αρώματα από ψυχές που μας ταξίδεψαν στο χτες στο σήμερα και ίσως κάποιες να μας ταξιδέψουν και στο αύριο που ονειρευόμαστε...