Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Πάνω απ' τα σύννεφα... Νίκος Πορτοκάλογλου



Είδα ένα όνειρο παράξενο
χορεύαμε στον ουρανό
όλη η παρέα η παλιά σε πάρτι μαγικό

Τέρμα μωρό μου τα προβλήματα
μολύνσεις, σκάνδαλα, συνθήματα
σβήνουνε όλα σα φθηνά πυροτεχνήματα

Μαζί μου έλα, πάνω απ' τα σύννεφα
νύχτα και μέρα, πάνω απ' τα σύννεφα
πάνω απ' τα σύννεφα, μαζί μου έλα

Ξύπνησα πλάι σου πρωί-πρωί
κι ο εφιάλτης είναι πάντα εκεί
δέσε τη ζώνη και ετοιμάσου γι' απογείωση
Θα βρούμε καύσιμα πιο καθαρά
και παραμύθια πιο αληθινά
και θ' ανεβούμε απ' αυτό το ψέμα πιο ψιλά

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Ετήσιο Γράμμα

Μέρες τώρα σκέφτομαι να σου γράψω κάτι ...
Πάει καιρός που είχα να σε δω στου ονείρου τις ράγες...
Και προχτές σε είδα ...
Ήσουν όμορφος, μου μιλούσες μα δε σε άκουγα...
Σε ένιωθα όμως ...
ξέρεις ότι μου λείπεις ... σε λίγες ημέρες θα είναι χρόνος
που δεν βρίσκεσαι μαζί μας...
με πονάει η απουσία σου ...
ξέρεις πέρασα δύσκολα...
γεγονότα πολλά με σημάδεψαν...
νομίζω η τελευταία φορά που σε είδα
στον ύπνο μου ήταν τότε στο νησί..
το καλοκαίρι στις διακοπές μου
ήθελες να με προστατεύσεις από κάτι...
όμως δε το κατάλαβα...
έμεινα σοκαρισμένη αργότερα..
αλλά τότε ήταν αργά...
Τώρα προχτές που σε είδα
ήσουν τόσο ήρεμος...
σε ένιωθα .. μα δε σε άκουγα...
λες και υπήρχε ένα γυαλί ανάμεσα μας
σε έβλεπα όμως και ηρεμούσα...
αν και πάλι ξυπνώντας αισθάνθηκα
φόβο...
φόβο για Εμένα ...
Όμως χαμογέλασα παρότι φοβισμένη
και ένα δάκρυ έτρεξε...
μου λείπεις... μας λειπεις...
η απώλεια έγινε συνήθεια τελικά..
όμως το σαββατοκύριακο θα είναι σα Γιορτή!
Εγώ έτσι θα το δω...
παρότι ξέρω ότι θα κλάψω, λογικό...
Θέλω να είσαι καλά ...εκεί πάνω ξέρεις ότι
σε σκέφτομαι συνέχεια... όπως και όλοι μας..
Θα σε θυμάμαι ...
Ησουν εκείνος που κάποτε με έσωσες,
ήσουν εκείνος που με αγάπησε πολύ...
και πίστεψε σε εμένα...
ήσουν εκείνος που κάποτε τσακωθήκαμε ..
αλλά μετά με ένα κλείσιμο του ματιού
και με ένα χάιδεμα στο ώμο ήξερες να
επαναφέρεις την κατάσταση...
ήσουν εκείνος που λάτρεψα, που είχα
πρότυπο , που είχα σα δεύτερο πατέρα...
σε αγαπώ Να είσαι καλά εκεί πάνω
χαιρετίσματα σε όλους εκεί στη γειτονιά των αγγέλων
στους παππούδες, στη γιαγιά...
το μαρτύριο είναι η μάνα σου, γιαγια΄μου
που σε ζητά... αλλά δε της είπαμε ποτέ τίποτα..
γιατί να πάρει αυτό το πικρό ποτήρι?
άραγε της έχει φανερωθεί στον ύπνο της?
την έχεις πάρει αγκαλιά..
σου λείπει?
απορίες που ξέρω ότι δεν απαντιούνται αλλα
υπάρχουν πάντα μέσα μου...
Η μάνα μου ξέρεις έβλεπες τι πέρασε όλο το χειμώνα
από εκεί πάνω...
νομίζω ότι είναι καλύτερα ... σε σκέφτεται αλλά
το συνειδητοποίεισαι ...την πονάει πολύ η απώλεια σου.
Θέλω να είσαι καλά...εκεί πάνω αν και νομίζω είσαι!
Καλή αντάμωση!


Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Δεν θέλω ποτέ να μάθω ...
Την σιωπή εγώ την άντεξα , την έκαμα
μια όμορφη φορεσιά, την έβαλα, την έβγαλα, την πέταξα...
μέσα της άφησα όλα εκείνα που με πλήγωσαν
ήταν πολλά... ακόμα και τώρα αλλά τώρα
δεν με νοιαζει ... όλα γίνονται για κάποιο λόγο...
δε με νοιάζει πια ...
Εγώ ξέρω τι αγάπησα , τι κράτησα μέσα μου,
τι άφησα να φύγει να πετάξει εκεί που ήθελε το καθένα
δε με νοιάζει πόσοι γύρισαν και ζήτησαν συγνώμη για
καταστάσεις και στάσεις και συμπεριφορές ..
με τιμά το γεγονός αλλά
δε με νοιάζει πια ....
Εκείνο που ήθελα εκείνο που θέλω από πάντα είναι
να ξεφύγω από τις κρυψινοκαταστάσεις
και να πετάξω ελεύθερη, ελεύθερη και το κάνω
και εμπιστεύομαι πια ότι κράτησα μέσα μου,
ότι με αγάπησε αληθινά, και ότι με έκανε
μα και να κλάψω , αλλά και να γελάσω...
Επίσης εκείνο που νόμιζα ότι έχασα, την ανθρωπιά μου, την ψυχή μου
μου το αποδεικνύουν συχνά όσοι μπαίνουν στη ζωή μου .
Νέα  πρόσωπα , νεές εμπειρίες , και είναι τιμή μου τα λόγια τους
οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους, το νοιάξιμο και το ενδιαφέρον τους.
Θέλω να ευχαριστήσω έναν μόνο έναν Εκείνον που έχουμε και πιστεύουμε μέσα μας
που όλα μας τα δίνει για κάποιο λόγο να τα περνάμε, για να μας κάνει δυνατότερους.
Όλοι μας αν πιστεψουμε σε Αυτόν θα δούμε γύρω μας να γίνονται θαύματα.
και πρώτα από ολα θα βρούμε κομμάτια του εαυτού μας που ξεχάσαμε, που αφήσαμε
το ποτάμι να τα πάρει μακρυά...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω ...
γιατί τα θέλω μας και οι αναγκες μας διαφέρουν αλλά στην ουσία
όλα γίνονται ωδή κάλεσμα από τον εαυτό μας...
Μπορούμε να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας.
Δεν είναι δύσκολο αρκεί να μιλήσεις με αγάπη στους γύρω σου, με ειλικρίνεια, με σεβασμό
με εγκάρδια συναισθήματα ... ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να σε ακούσουν...
όπως κάποτε τους άκουγες κι εσύ.
Μέχρι που η ηχώ τους έσπασε το φράγμα ...
κι εκεί ανακάλυψες τι είναι όνειρο και τι πραγματικότητα ...
και ζήτησες να μη ξανα ζήσεις όνειρα γεμάτα αγωνία
Και ήρθαν όνειρα γεμάτα ελπίδα ...
Ας ελπίσουμε πως αν και κάποια πράγματα έκαναν το κύκλο τους
αυτός ο κύκλος κάποτε θα διαγράψει ξανά την ίδια πορεία ...