Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Κραυγές και Ψίθυροι



Μια μέρα, ένας σοφός Ινδός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:

«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;»

«Γιατί χάνουν την ηρεμία τους» απάντησε ο ένας.

«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» ξαναρωτά ο σοφός.

«Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος». είπε ένας άλλος μαθητής.

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: «Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;»

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά… καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο. «Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι; Γιατί όταν θυμώνουν δυο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. Και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.

Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι; Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά. Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν... παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχτούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον».

Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:

«Όταν συζητάτε, μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακρυνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού»

Μαχάτμα Γκάντι



Onar-einai stigmes




Είναι στιγμές που θα κλάψεις,
μη Φοβηθείς θα ξεχάσεις
Είναι στιγμές που θα κλάψω,
κι αν φοβηθώ θα ξεχάσω

Απόψε - Όναρ

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Νυχτερινές Αποκαλύψεις

Επικρατούσε απόλυτη σιωπή γύρω της…


Το δωμάτιο έμοιαζε τόσο κρύο.

Κι εκείνη σε μια γωνιά καθισμένη, σκυφτή, με το πρόσωπο κρυμμένο.

Μετά την ένταση, τα δάκρυα και οι λυγμοί ήρθαν να βγάλουν από μέσα της τα όσα ένιωθε.

Ένας λυγμός που τον είχε χρόνια κρυμμένο μέσα της έπαιρνε υπόσταση, έβγαινε τόσο δυνατός που απορούσες πως είναι δυνατόν μια τόσο δυναμική γυναίκα –έτσι τουλάχιστον έδειχνε- να είχε γίνει χιλιάδες μικρά κομμάτια μέσα σε λίγα λεπτά.

Είχε πει πως δεν θα επέστρεφε στο παρελθόν κι όμως το έκανε με κόστος τον εγωισμό και τα συναισθήματά της.

Άρχισε σιγά σιγά μέσα από τους λυγμούς να συνειδητοποιεί τι είχε γίνει πριν λίγες ώρες.

Εκείνον τον είχε συναντήσει τυχαία πριν καιρό, δεν θυμάται πια πόσο καιρό πριν είχε γίνει η γνωριμία τους.

Τον είχε συμπαθήσει και το παιχνίδι τους κράτησε μεγάλο διάστημα. Εκείνη με το πέρασμα του καιρού τον ερωτευότανε όλο και πιο πολύ, μέχρι που τον αγάπησε. Αλλά ποτέ δεν το είχε παραδεχτεί αμέσως ότι ήταν ερωτευμένη μαζί του.

Πέρασαν μαζί όμορφες τρυφερές στιγμές γεμάτες πάθους και έντασης. Όμως εκείνος για κάποιο λόγο ανεξήγητο μέχρι στιγμής δεν ήθελε να κοινοποιήσουν τη σχέση τους προς τα έξω, και πάντα της ζητούσε συναντήσεις σε περίεργα μέρη ούτε καν στο σπίτι του.

Αυτό από μόνο του ήταν ενοχλητικό αλλά και από την άλλη εκείνη το είχε αποδεχτεί. Αλλά υπήρχαν στιγμές που θα ήθελε το λίγο παραπάνω σε αυτή την «αόρατη» σχέση της, μιας και είχε αρχίσει να αισθάνεται πράγματα για εκείνον.

Είχε πάρει όρκο και τώρα να που τον αθέτησε. Να μη τον ξανασυναντήσει όσο και να ήθελε για να τελείωνε μια ώρα γρηγορότερα το «μαρτύριο» του έρωτά της.

Ένα βράδυ είχε πιει πολύ και εκεί που κοιτούσε το κινητό της, έπεσε στον αριθμό του. Χωρίς να σκεφτεί και πολύ τον κάλεσε. Εκείνος μετά το δεύτερο χτύπημα το σήκωσε. Η φωνή του ήταν αρκετή να την αφοπλίσει και να ξεχάσει τα πάντα κι έτσι τον κάλεσε όταν θελήσει να περάσει ένα βράδυ από το σπίτι να πιούνε ένα ποτάκι.

Όσο μιλούσε εκείνος αισθανότανε τα vipes να ανεβαίνουν και από τις δύο πλευρές. Τις έστειλε μετά που έκλεισαν το τηλέφωνο μήνυμα ότι ποτέ δεν την είχε ξεχάσει και πάντα περίμενε την στιγμή που θα τον καλούσε και πως θα ήθελε πάρα πολύ να περάσει μια μέρα μαζί της.

Η ημέρα αυτή δεν άργησε να έρθει. Την πήρε τηλέφωνο ένα μεσημέρι και της είπε ότι θα περνούσε να την πάρει από τη δουλειά της να πάνε για φαγητό. Εκείνη δεν αρνήθηκε αν και την είχα πιάσει ήδη οι τύψεις που αθετούσε το λόγο της αλλά και από την άλλη ήθελε να τον συναντήσει.

Έτσι το μεσημέρι μετά τη δουλειά της την περίμενε στο πάρκιγκ της εταιρείας. Εκείνος φορώντας όπως πάντα ένα όμορφο γκρι σκούρο κουστούμι με ένα σιέλ πουκάμισο και ένα μαύρο γιλέκο από πάνω, με το άρωμά του, να έχει γεμίσει όλο το αυτοκίνητο. Το μούσι του το είχε περιποιημένο όπως πάντα, αυτό που της άρεσε ήταν να τον χαζεύει όταν ξύριζε και περιποιόταν το μούσι του, που κάποτε το είχε αφήσει έτσι για μια αλλαγή, και ενώ τότε ήταν ακόμα μαζί, της άρεσε και του είχε πει ότι του πάει αυτό το στυλ κι έτσι το υιοθέτησε για χάρη της. Τα λεπτά μακριά δάχτυλα των χεριών του πάντα περιποιημένα, και οι φλέβες των χεριών του ελάχιστα να φουσκώνουν και να διαγράφουν την πορεία τους πάνω στο δέρμα του το ανοιχτόχρωμο.

Τα μαλλιά του χτενισμένα , κουρεμένα και στρωμένα με λίγο τζελ ίσα ίσα για να τονίσει την ανεπαίσθητη μπούκλα που έκαναν.

Εκείνος την παρατηρούσε από την ώρα που βγήκε από την είσοδο της εταιρείας. Είχε ξεχάσει πόσο όμορφη ήταν και έμεινε να χαζεύει τη δυναμική παρουσία που πλησίαζε προς το αυτοκίνητο του. Λεπτή παρουσία, ψιλή, φορώντας κουστούμι μαύρο με λευκό πουκάμισο, μαύρες ψιλοτάκουνες μπότες, του έκανε εντύπωση ότι είχε βάψει τα μαλλιά της στο μαύρο – το φυσικό της- μακριά μαύρα μαλλιά. Φορούσε γυαλιά ηλίου και δεν μπορούσε να διακρίνει τα έντονα μεγάλα μάτια της που του άρεσαν όταν τα έβαφε και τόνιζε το σχήμα τους. Πάντα του άρεσε και πάντα την ήθελε αυτή τη γυναίκα στο πλάι του, αλλά της είχε κρύψει πολλά για εκείνον κι έτσι έμενε μόνο να μοιράζεται μαζί της το πάθος που του έβγαζε και μια διαφορετική αγάπη.

Μπήκε στο αυτοκίνητό του και ακολούθησαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής μέχρι την πρώτη ατάκα του.

- «Χαιρετώ την όμορφη!!!» ακούστηκε να της λέει με την μπάσα και ταυτόχρονα ήρεμη φωνή του, και το χαμόγελο διαγράφτηκε ανάμεσα στο πρόσωπό του.

- «Γειά σου όμορφε!!!» ανταπάντησε κι εκείνη. Πάντα της άρεσε να τον χαρακτηρίζει όμορφο. Όπως κι εκείνος άλλωστε. Γέλασαν για μερικά δεύτερα για να κερδίσουν χρόνο.

- «Ομολογώ ότι με εξέπληξες ευχάριστα τις προάλλες με το τηλεφώνημα σου. Γι αυτό πήρα την πρωτοβουλία να περάσουμε το μεσημέρι μας τρώγοντας παρέα. Ελπίζω να έκανα καλά. Έχω κλείσει τραπέζι σε ένα μαγαζί στην παραλιακή. Είναι ένα καινούργιο που έχει ανοίξει μερικούς μήνες και μου είπαν ότι έχει πολύ καλή κουζίνα. Τι λες ξεκινάμε, μην αργήσουμε?»

- Σίγουρα έκανες καλά… Όσο για τις προάλλες κι εγώ με εξέπληξα που θέλησα να μιλήσω μαζί σου, ίσως γιατί μου έλειψε η επικοινωνία μας. Ακόμα εδώ είσαι? Ξεκίνα, πεινάω σα λύκος!!! Είπε και γέλασε δυνατά.



Κατά τη διάρκεια του φαγητού η κουβέντα τους κύλησε όμορφα και ομαλά. Μίλησαν για τις νέες συνθήκες στο εργασιακό τους περιβάλλον και για το παρελθόν τους. Παραδέχτηκαν ότι ο εγωισμός του ενός έφερνε αντίσταση στον εγωισμό του άλλου. Εκείνη ζητούσε με λάθος τρόπο να έχει μια σχέση πιο νορμάλ μαζί του αλλά εκείνος δεν μπορούσε, δεν ήθελε και φυσικά είχε τους λόγους του αλλά ποτέ δεν τους είχε αποκαλύψει σε εκείνην. Το πάθος φαινόταν ότι είχε θέση ακόμα και τώρα στο τραπέζι τους, από τον τρόπο που κοιτούσε ο ένας τον άλλον, από τον τρόπο που «μαγνήτιζαν» την όμορφη κουβέντα τους, και τα υπονοούμενα δεν άργησαν να πέσουν. Ξαφνικά έκανε μια κίνηση εκείνος ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που έκανε μια τέτοια κίνηση σε δημόσιο χώρο. Την τράβηξε κοντά του πέρασε το χέρι του από το πρόσωπό της να της τραβήξει μια τούφα που έπεφτε στα μάτια της και χωρίς να το σκεφτεί πέρασε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό της και την φίλησε παθιασμένα. Αυτό ήταν αρκετό για να ηλεκτριστεί ακόμα πιο πολύ η ατμόσφαιρα ανάμεσά τους. Γέλασαν, μίλησαν σοβαρά, έκαναν τα αστεία τους και ήρθε η ώρα να φύγουν. Εκείνη σκεφτόταν πολύ ώρα τώρα να του προτείνει να πάνε να πιούνε ένα ποτό και η σκέψη της ήρθε αυτόματα να ολοκληρωθεί με την αντιπρότασή του για να πάνε σε ένα μπαράκι εκεί κοντά να πιούνε ένα ποτό μιας και είχε πια προχωρήσει η ώρα. Πριν όμως φύγουν από το μαγαζί την άφησε για λίγο μόνη της για να κάνει ένα σημαντικό τηλεφώνημα. Εκείνη περίμενε στο τραπέζι μέχρι να επιστρέψει. Εκείνος έκανε το τηλεφώνημά του, βγαίνοντας από το μαγαζί. Κι επιστρέφοντας τον είδε – πρώτη φορά παρατηρούσε ότι είχε δύο κινητά – να απενεργοποιεί το κινητό του. Προφανώς σκέφτηκε ότι θα ήταν το κινητό της δουλειάς του και το έκλεισε για να μην τον ενοχλήσουν αλλά το άλλο κινητό? Δεν συνέχισε τη σκέψη της γιατί θα της χαλούσε τη διάθεση. Εκείνος πλήρωσε το λογαριασμό κι έφυγαν.

Καθώς μπήκαν στο αυτοκίνητο του, εκείνος την αγκάλιασε και άρχισε να περνάει τα χέρια του γύρω από το κορμί της και φιλήθηκαν για ακόμα μια φορά. Εκείνη ταραγμένη εμφανώς δεν έκανε καμία άλλη κίνηση.

- Τι λες θέλεις ακόμα να πάμε για εκείνο το ποτάκι? Τον ρώτησε.

- Φυσικά ! ξεκινάμε αμέσως. Θα δεις θα σου αρέσει, είναι ένα όμορφο μπαράκι με jazz μουσική που σου αρέσει.

- Ωραία έχω καιρό να απολαύσω το ποτό μου ακούγοντας jazz και συνοδευόμενη με καλή παρέα! Του είπε και του έκλεισε το μάτι, αφήνοντας το γέλιο της να καλύψει την όποια αναστάτωση ίσως να έδειχναν τα λόγια της.

Εκείνος έβαλε μπρος και ξεκίνησαν για να πιουν το ποτό τους. Το μπαράκι πράγματι ήταν ένας πολύ όμορφος χώρος. Η μουσική την είχε συνεπάρει καθώς και το γεγονός ότι είχε καιρό να βγει μαζί του. Σχεδόν 6 μήνες είχαν να βρεθούν και ποτέ σε δημόσιο χώρο. Πάντα στο σπίτι της ή στο σπίτι κάποιου φίλου του. Ούτε καν στο δικό του δεν την είχε πάει εδώ και 4 χρόνια που υποτίθεται ήταν μαζί αλλά κάτω από κάποια συμφωνία που τους όρους τους είχε θέσει εκείνος κι αυτή απλά στην αρχή που το είχε πάρει σαν απλό παιχνίδι δεν την είχε νοιάξει και τόσο πολύ. Χαιρόταν πολύ γι αυτές τις στιγμές που εκείνος της χάριζε. Χορέψανε, γελάσανε, φιλήθηκαν αγκαλιάστηκαν και το πάθος πια είχε κυριεύσει τα σώμα τους που απλά περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να ενωθούν. Αφού είχαν πιει αρκετά, εκείνος φαινόταν ότι κάτι τον απασχολούσε, κάτι σκεφτόταν έντονα τη μια ήταν σοβαρός και την άλλη το πάθος τον οδηγούσε όλο και πιο πολύ στο να αναζητά το κορμί της, το άρωμά της δίπλα του. Έτσι όταν τελείωσε η βραδιά της πρότεινε να περάσουν την βραδιά μαζί. Εκείνη απλά συμφώνησε τον αγκάλιασε και ξεκίνησαν για το σπίτι της.



Με του πάρκαραν το αυτοκίνητο στην πιλοτή της πολυκατοικίας τα κύματα της έντασης του πάθους τους είχαν πια αρχίσει να είναι εμφανή στην ατμόσφαιρα. Αγκαλιάστηκαν μέσα στο αυτοκίνητο, φιλήθηκαν, εκείνος άρχισε να την χαϊδεύει παντού, να την φιλάει δυνατά και παθιασμένα. Το ίδιο κι εκείνη, είχε καιρό να τον αισθανθεί τόσο θερμό και ανταπέδιδε τα χάδια και τα φιλιά της. Μπήκαν στο σπίτι και αμέσως την σήκωσε στην αγκαλιά του, την τύλιξε γύρω του, την φιλούσε παντού στο λαιμό, στο στόμα, στο στήθος της την χάιδευε λες κι έτσι δεν το είχε κάνει ποτέ ξανά τόσο έντονα, τόσο παθιασμένα. Εκείνη τον φιλούσε παντού, τα φιλιά τους ήταν τόσο έντονα που διαφαίνονταν το «αγριεμένο» πάθος τους στις κινήσεις τους. Την πέταξε στο καναπέ του σαλονιού και άρχισε να της ξεκουμπώνει το λευκό πουκάμισό της, σχεδόν με τα δόντια του της έσκισε τα κουμπιά, τα χέρια του περνούσαν από το στήθος της, σχεδόν έτρεμαν αλλά με απόλυτη ακρίβεια της ξεκούμπωσε το σουτιέν της και άρχισε να δαγκώνει τις ρόγες της. Εκείνη αν και πονούσε δεν τον σταμάτησε. Το κορμί της αντιδρούσε στις κινήσεις του, τον τράβηξε από τα μαλλιά και άρχισε να τον δαγκώνει στο στέρνο, που μόλις πριν του είχε βγάλει το πουκάμισό του. Εκείνος πέρασε τα χέρια του ανάμεσα από τα πόδια της και άρχισε να χαϊδεύει την ερωτογενής ζώνη της περιοχής της. Εκείνη άρχισε να του ξεκουμπώνει το παντελόνι του, και να χαϊδεύει το πέος του πάνω από το μποξεράκι του. Την έριξε στο δάπεδο και άρχισε να χαϊδεύει με λάγνο τρόπο το σώμα της. Τα χέρια του, σαν ηλεκτρικά σύρματα, της έδιναν τόση ενέργεια όση ήθελε εκείνη τη στιγμή για να πάρει περισσότερη φωτιά το πάθος της για εκείνον. Της είχε βγάλει το παντελόνι και με μανία της έσκισε το εσώρουχό της, και πέρασε το χέρι του από την κλειτορίδα της που ήδη είχε ερεθιστεί αρκετά. Εκείνη τον τράβηξε πάνω της και άρχισε να τον φυλάει και να τον δαγκώνει. Κατέβηκε στο πέος του και άρχισε να του παίρνει πίπα είχε σκληρύνει τόσο που δεν μπορούσε να αντισταθεί την άφησε να ολοκληρώσει το έργο της.. Άλλωστε ήξερε ότι του έπαιρνε την καλύτερη πίπα.

Πριν ολοκληρώσει, την τράβηξε, ανέβηκε από πάνω της και άρχισε σιγά σιγά να μπαίνει μέσα της. Η ηδονή πια είχε αρχίσει το δικό της χορό. Στην αρχή σιγά και μετά έντονα λες και έπρεπε πρώτα να συγχρονιστεί ο ρυθμός τους, τα φιλιά τους καυτά, και οι κραυγές ηδονής άρχισαν να ηχούν στο χώρο του σπιτιού. Δυο κραυγές απόλυτα συγχρονισμένες και με πάθος να βγαίνουν από το ένα σώμα πια. Και δυο τους είχαν γίνει ένα. Ήθελε να τελειώσει μέσα της, και το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν μια ικανοποίηση που δεν την διαπραγματεύτηκε καθόλου. Λες κι εκείνη τη στιγμή απλά τα ζωώδη ένστικτά του τον υπερκάλυψαν. Εκείνη απλά σηκώθηκε από πάνω του και έβαλε τα κλάματα. Ήταν λες και ήθελε να πάρει την εκδίκησή του, αλλά από λάθος άνθρωπο, λες και ήθελε απλά να ικανοποίηση τον ανδρικό εγωισμό του. Το μετάνιωσε αμέσως προσπάθησε να την πάρει αγκαλιά εκείνη τον έσπρωξε με δύναμη και άρχισε να τον χτυπάει με μανία, μέχρι που τα χέρια της είχαν κοκκινίσει από τη δύναμη που έβαζε.

Εκείνος ένιωθε τύψεις αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Εκείνη άρχισε να παθαίνει υστερία και ότι έβρισκε μπροστά της άρχισε να το πετάει. Έβριζε την μια εκείνον και από την άλλη τον εαυτό της. Που τελικά τον άφησε να την εκμεταλλευτεί και να πληρώσει το τίμημα ενός one night stand με αυτόν τον τρόπο. Λες και πριν δεν ήταν δυο ερωτευμένοι άνθρωποι που απλά έκαναν έρωτα, όλο αυτό παραγράφηκε με την πράξη του. Εκείνος προσπάθησε να την ηρεμήσει, να της εξηγήσει αλλά μάταιος κόπος είχε περάσει στο δικό της κυκλοθυμικό κόσμο και δεν τον άκουγε. Οι μόνες κραυγές από εκείνον που βγήκαν και κατάφεραν να την αποπροσανατολίσουν ήταν:

- Σε αγαπάω γαμώτο μου και θα ήθελα να είμαι μαζί σου αλλά δεν μπορώ. Δεν ξέρω αν θα με καταλάβεις και ίσως ποτέ σου να μην καταλάβεις τι είναι αυτό που με κρατάει μακριά σου.

Εκείνη δεν πίστευε πια τίποτα από ότι άκουγε αν την αγαπούσε όπως έλεγε θα έκανε κάτι, μια κίνηση να της δείξει ότι δεν ήταν μόνο ένα πήδημα η σχέση τους και μετά εκείνος να μην είναι πουθενά, να εξαφανίζεται. Μέχρι την επόμενη ανάγκη του να την δει και να κάνουν σεξ.

- Δεν τα πιστεύεις αυτά που λες! Τα λες για να τα πεις του είπε! Δεν σε πιστεύω πια. 4 χρόνια και βαρέθηκα να είμαι το πιόνι σου. Δεν λεω ότι φταις μόνο εσύ για όλο αυτό αν κι εγώ ήθελα να το κόψω θα το είχα κόψει. Αλλά σε ερωτεύθηκα σε αγάπησα, πίστεψα ότι θα μπορούσες να αλλάξεις, να δεις τη σχέση αυτή διαφορετικά γιατί το πάθος υπήρχε και αισθανόμουν ότι ένιωθες πράγματα για μένα. Όμως μη μου λες ότι με αγαπάς. Αν με αγαπούσες δεν θα έκανες ότι έκανες με τον τρόπο που το έκανες. Ικανοποίησες τα ένστικτά σου και τίποτα άλλο. Μου φέρθηκες χειρότερα από κάθε άλλη φορά. Και ? τι θέλεις να πιστέψω ότι δεν μπορώ να σε καταλάβω? Τι είναι αυτό πια που σε κρατάει μακριά μου? Τι θέλεις να μου πεις? Τι? Πες το! Τι φοβάσαι? Γιατί είναι δύσκολο τόσο πολύ να το πεις? Έχεις άλλη?

- Όχι δεν έχω, δεν είναι τόσο απλό το θέμα.

- Ε, τότε τι? Παντρεμένος? Πες μου το και αυτό απλά να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου… Μήπως έχεις και παιδί… ? Τόσο μαλάκας πια? Τόσο άνανδρος? Είχε πλησιάσει τόσο πολύ κοντά του που αν είχε τη δύναμη θα του έδινε μπουνιά.

- Όχι σου λέω δεν έχω άλλη δεν είμαι παντρεμένος! Σταμάτα! Και καθώς την είχε πιάσει από τα μπράτσα της χωρίς να μπορεί να αμυνθεί τη χαστούκισε.

- Εκείνη έμεινε να τον κοιτάει και τα δάκρυα της είχαν καρφωθεί στο βλέμμα της αλλά δεν ήθελε να κλάψει. Τι σόι άντρας είσαι ρε μαλάκα που σηκώνεις και χέρι, ε? Τόσο μεγάλο κακό σου έχω κάνει γιατί?

- Συγνώμη δεν το ήθελα μου ξέφυγε μωρό μου! Ποτέ δεν θα σε χτυπούσα. Απλά με πιέζεις. Δεν μπορώ άλλο. Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη.

- Ποτέ? όμως το έκανες.. άρα ? ποτέ μη λες ποτέ. Θέλω να φύγεις θέλω να μου αδειάσεις τη γωνιά . Σήκω και φύγε τώρα!

- Όχι θα με ακούσεις! Σε αγαπάω. Σε λάτρεψα από τη πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε. Μπορεί να ξεκίνησε σαν ένα ερωτικό παιχνίδι στην αρχή αλλά κι εγώ με τον καιρό αισθανόμουν πράγματα αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερωτευόμουν ή αν θέλεις θα μου ξυπνούσε κάποια γυναίκα τέτοια αισθήματα. Ήταν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Ότι εγώ δεν θα σε ερωτευόμουν. Πάλεψα πολύ να το ανατρέψω. Πάλεψα και με το θέμα που σου κρύβω. Γιατί ναι υπάρχει κάτι που τόσο καιρό δεν σου έχω πει. Δεν σου έχω εκμυστηρευτεί. Δεν είμαι αυτό που νομίζεις.. Είμαι «κακός» άνθρωπος. Και αυτό ήθελα να ανατρέψω τη δική μου ανασφάλεια και τη δική μου ιδέα που έχω για τον εαυτό μου. Αλλά να, δεν ξέρω πως θα το πάρεις, δεν ξέρω πως θα σου ακουστεί. Κάνω και άλλη δουλειά πέρα από τη δουλειά που σου έχω πει. .. Κι εκεί σταμάτησε. Λες και ο κόμπος είχε ανέβει αλλά δεν μπορούσε να βγει για να πει την συνέχεια.

- Δηλαδή? Τι θέλεις να μου πεις? Ότι έχεις δύο πρόσωπα? Ότι κάνεις και άλλη δουλειά? Με τρομάζει όλο αυτό. Δεν θέλω να ακούσω τη συνέχεια …

- Θα την ακούσεις.. πρέπει γιατί ήρθε η ώρα να σου πω την αλήθεια. Και το αποψινό ήταν λάθος μου, ζητάω συγνώμη! Ήταν λάθος μου αλλά προς στιγμήν νόμιζα ότι ήμουν ο άλλος μου εαυτός.

- Τι θέλεις να πεις? Πες το…

- Η άλλη δουλειά μου αποφέρει αρκετά χρήματα… Μπορώ κι έχω καταφέρει να συντηρώ άνετα τον εαυτό μου. Είμαι συνοδός γυναικών. Περνάω τις ώρες μου συνοδεύοντας κυρίες σε κοσμικές εκδηλώσεις και μετά όταν το απαιτεί η περίσταση και αναλόγως τα χρήματα που δίνουν, ξαπλώνω μαζί τους. Το σιχαίνομαι όλο αυτό αλλά το κάνω. Το κάνω μόνο για τα χρήματα. Για να μπορέσω να ζω άνετα εδώ στην Αθήνα και να μην μου στέλνουν οι δικοί μου. Δεν το κάνω τώρα μόνο είμαι πολλά χρόνια στο επάγγελμα αυτό. Είχα ξεκινήσει από φοιτητής, και εντελώς τυχαία. Είχα πάει σε μια οντισιόν για να με πάρουν και καλά μοντέλο και τελικά μου πρότειναν αυτό ως άλλη λύση. Στην αρχή δεν απαιτούσαν να πηγαίνω μαζί τους, παρά μόνο να τις συνοδεύω. Δεν μπορείς να φανταστείς τι βλέπουν τα μάτια μου. 10 χρόνια είναι αρκετά. Θέλω να σταματήσω, πια και να αφοσιωθώ σε κάτι όμορφο που εδώ και καιρό υπάρχει στη ζωή μου αλλά με εκβιάζουν, ακόμα και οι ίδιες οι πελάτισσες. Ενώ το κινητό μου είναι απόρρητο και το ξέρει μόνο το πρακτορείο που με στέλνει σε αυτές δεν ξέρω πως κάποια γυναίκα το βρήκε, και από τότε δεν μπορώ να κάνω κάτι. Άλλαξα νούμερο και πάλι κάποιος της το έδωσε. Δέχομαι απειλητικά τηλεφωνήματα ότι αν σταματήσω θα στείλουν όλο το υλικό μου στα κανάλια, θα με κλείσουν μέσα, και με εκβιάζουν ότι θα το πουν στους δικούς μου.



Εκείνη έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα… από τη μία θέλει να τον λυπηθεί και από την άλλη ποιον να λυπηθεί για ποιον να κλάψει πιο πολύ… Για εκείνη, για τον άντρα που μόλις έβλεπε να της ξεδιπλώνει τη ζωή του .. Δεν πίστευε σε ότι άκουγε. Απλά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της ….



Εκείνος σε μια κατάσταση αμόκ … προσπαθούσε να συρθεί κοντά της. Μέχρι που σηκώθηκε και άρχισε να πετάει όσα πράγματα πριν είχε αφήσει όρθια εκείνη. Ήταν η σειρά του, να λυτρωθεί από όσα πριν λίγο είχε αποκαλύψει. Πετούσε τα πράγματά της και φώναζε ότι είναι μαλάκας. Ότι θέλει μια άλλη ζωή όχι αυτή που ζει. Θέλει να αλλάξει αλλά φοβάται. Την θέλει δίπλα του, αλλά ξέρει ότι μετά την αποκάλυψη όλα πια θα έχουν τελειώσει. Την αγαπάει αληθινά θέλει να την παντρευτεί… Άλλωστε είχε πει ότι θα ήταν η τελευταίες δουλειές που θα έκλεινε με το γραφείο και μετά θα σταματούσε αλλά τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε. Θα προσπαθούσε να την πλησιάσει ξανά, και να της χαρίσει τη ζωή που και οι δυο τους ονειρεύονταν.



Μετά τις αποκαλύψεις απλά σιωπή… μέχρι που βρέθηκαν να κοιμούνται στο πάτωμα του σαλονιού ο ένας από τη μια πλευρά του καναπέ και ο άλλον από την άλλη. Σε λίγη ώρα άλλωστε θα ξημέρωνε.

Ο χώρος έμοιαζε σα να είχε βομβαρδιστεί. Δεν υπήρχε τίποτα όρθιο. Και τίποτα δεν θύμιζε την ερωτική βραδιά που είχαν περάσει οι δυο τους. Πέρα από κάποια ρούχα σκισμένα και παρατημένα στο πάτωμα.

Εκείνος είχε ξυπνήσει πρώτος. Είχε κάνει καφέ και για τους δύο, και είχε φύγει αφήνοντας απλά ένα σημείωμα.

«Συγνώμη, για όλα όσα έγιναν χτες το βράδυ. Περισσότερο συγνώμη για όσα αποκάλυψα για εμένα. Δεν έχω απαίτηση να είσαι δίπλα μου. Σου χρωστούσα μια εξήγηση και σου την έδωσα. Ήσουν το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου. Σε αγαπώ πολύ.»

Τελικά το δωμάτιο έμοιαζε τόσο κρύο.



Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Πίσω από τον τοίχο


 Βλέπω πίσω από τον τοίχο


Θα ήθελα πολύ να τον διαπεράσω


Μα, σιωπώ βίαια ... όχι γιατί δεν θέλω, απλά
γιατί δεν μπορώ... δεν μου επιτρέπεται
να μιλήσω, και το σέβομαι, το εκτιμώ


Κατά βάθος , την προστασία αναζητάμε
από τα συναισθήματα μας και από τις σκέψεις μας...


Θα είμαι εδώ να δώσω ελπίδα μέσα από
τις πέτρες του τοίχου
που υψώνεται ....


Και στην συνέχεια θα ρθει η εξιλέωση και η αγκαλιά
όσων μας έλειψαν από δίπλα μας.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Σκληρό χαρτί…

Σκληρό χαρτί…
Πήρα ένα χαρτί και το έκανα κομμάτια… τόσες χιλιάδες μικρά κομμάτια… 2000 περίπου λέξεις μικρά κομμάτια.
Σαν χαρτοπόλεμος … σε ποιο μεγάλη επιφάνεια.


Έπειτα το μούσκεψα … με κάτι πολύ υγρό και συνάμα αλμυρό…
Αμέσως κάθισα σταυροπόδι και άρχισα να συναρμολογώ το παζλ των λέξεων.
Δύσκολο να αποκρυπτογραφείς μηνύματα. Αλλά δεν χρειαζόταν να αποκρυπτογραφήσεις τίποτα. Δεν κρυβόταν τίποτα πίσω πια από τις λέξεις. Η αλήθεια και το αποτέλεσμα.
Και τα άφησα να σκορπίσουν σε όλο το δωμάτιο …
Στην αρχή πήρα σκούπα και φαράσι για να τα πάρω από κάτω μετά είπα όχι … αυτό το χαρτί μου είπε κάτι .. το μάζεψα.
Για πολύ ώρα το είχα αφημένο πάνω στο τραπέζι, κομματιασμένο σε 2000 λέξεις.
Θυμός, τρέλα, αγάπη, εγωισμός, σεβασμός, αποστροφή, χώρος, χρόνος, ζωές, συναισθήματα, επικοινωνία, πίεση, χαλάρωση, θέλω, ανάγκες, πρόσωπα, ενοχή, λύπη, θλίψη, λύσεις, δεν μπορώ, μπορώ, σχέσεις.
Ναι είπα … όλες αυτές τις λέξεις θα τις κρατήσω θα τις βάλω σε ένα μικρό κουτί και θα τις κλείσω μέσα… για να τις σκορπίσω όταν πια θα έχουν εξιλεωθεί.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Γομολάστιχα

Είναι μαγκιά να ξέρεις βαθιά να αγαπάς!
Και γι αυτή την αγάπη αξίζει να πολεμάς.
Αυτό που νιώθεις μέσα σου, είναι για άλλους μοναδικό,
Για άλλους απλό, για άλλους δύσκολο να το πουν αλλά
Ξέρουν να το εκφράζουν με πράξεις, αλλά είναι αυτό
Που αισθάνονται… ΑΓΑΠΗ!!!

Θα νικήσω όλους τους δράκους …
Θα νικήσω όλα εκείνα που περιέχει ο φόβος.
Να ξέρεις καμιά φορά νομίζουμε ότι έχουμε αφεθεί..
Δεν είναι έτσι, μπορεί έτσι να φαίνεται αλλά εκείνο που
Δυναμώνει μέσα μας είναι η αγάπη για τους άλλους..
Παίρνω μια γομολάστιχα και ξεκινάω να σβήνω ….
Αλλά για να έχει επιτυχία το σβήσιμο πρέπει να γίνει
Και από τις δυο πλευρές.. γιατί μπορεί όλα να γράφτηκαν στην
Μια πλευρά του χαρτιού αλλά αποτυπώθηκαν και στην άλλη σελίδα.
Θα με βοηθήσεις ? Θέλεις?
Εγώ θέλω να το κάνω … να γιορτάσω το σβήσιμο κάθε γράμματος,
Κάθε λέξης, κάθε πρότασης αρκεί να ξέρω ότι κι εσύ μπορείς και είσαι σε θέση
να το κάνεις.
Αλλά θέλω να το βλέπω στο βλέμμα σου, θέλω να το βλέπω στα μάτια σου,
Θέλω να το βλέπω στην καρδιά της ψυχής σου!!!
Θέλω να πιάσουμε μαζί χέρι με χέρι και να τα διαγράφουμε ένα – ένα …
Έλα να λυτρωθούμε … θα δεις κι εγώ θα είμαι αλλιώς..
Όποιος αγαπάει το μπορεί … Κάντο … έλα μαζί μου!!!
Είμαι εδώ … δεν έχω εγκαταλείψει αυτό προσπαθώ να σου πω….
Είμαι εδώ…. Για να χαρούμε την νέα αρχή… την ανατολή που μοιάζει
Με τη δύση μόνο στα χρώματα .. γιατί η ανατολή εμπεριέχει όλες τις καιρικές διακυμάνσεις που πάντα υπάρχουν στη ζωή μας, που όμως τις δεχόμαστε και τις πολεμάμε μόνο όταν έχουμε γύρω μας, δίπλα μας, ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας νοιάζονται . Ενώ τη δύση μετά την πλαισιώνει το σκοτάδι…
Σου λέω λοιπόν να αφήσουμε το σκοτάδι ….… ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ: «Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΡΩΓΟΥΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ»
Το έχεις κάνει πράξη, το έχεις λάβει.. Μερικές φορές χρειαζόμαστε περισσότερη επιβεβαίωση …. Είμαστε εδώ για να το επιβεβαιώνουμε…
Να ήξερες πόσο πολύ πονάει …. Ποιο? Το ότι σε νιώθω… αισθάνομαι ό,τι αισθάνεσαι , απλά θα ήθελα να είμαι εκεί αν φυσικά με αποδεχτείς ξανά..
Να σου πω ότι πονάω όταν πονάς, γελάω όταν γελάς, χαίρομαι όταν χαίρεσαι.

Μια παλιότερη καταχώρησή μου τα λέει όλα. Όλα όσα τώρα αισθανόμαστε.. «Προφητική» τότε, πραγματικότητα τώρα!

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

εινωτοσκ ιζαμ υλοπ οτ

Υπάρχει μια τρύπα .... μια τρύπα που όλο και βαθαίνει ... ψάχνοντας να βρει τι?
Ξέρεις τι έλα μην κάνεις πως δεν ξέρεις... Σαρκική αλλά επι της ουσίας είναι τρύπα ψυχής...
Αλλά δεν θα μιλήσω για καμία τρύπα δεν είναι ο σκοπός μου αυτός...
Θέλω να πω κάτι για το μαζί ...ότι κάποιες φορές κάποιοι άνθρωποι λειτουργούν για το μαζί...
γιατί μαζί με άλλους μπορείς να δεις και τη φωτινή πλευρά της ζωής.... μπορείς να ζήσεις πιο ανάλαφρα.... αλλά κάποιοι κάποιες φορές στέρησαν από την ύπαρξή μου και με έριξαν από το συννεφάκι του μαζί... γιατί όπως διάβασα κάπου μια πρόταση και ταιριάζει με την δική μου υπόσταση χρόνια τώρα από τότε που έλεγα θα παλέψω με τις αξίες μου, και τα ήθη μου αλλά μόνο όταν βρίσκομαι με άτομα που αξίζει να πω ναι μπορούμε να παλέψουμε μαζί. Η πρόταση λοιπόν λέει "Να λοιπόν από που αντλώ δύναμη για όλα. Από το να είμαστε "μαζί". Όποιος μου στερεί ή στέρησε το μαζί, μάλλον δεν με αγάπησε ή δεν με αγαπάει αληθινά και σίγουρα δεν με ξέρει."
Ναι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου αλλά κάποιες φορές αυτό κάποιους τους πνίγει... έτσι όσους λοιπόν τους πνίγει τους αφήνω ελεύθερους .... Αλλά αν το μαζί μιας αγάπης πνίγει και σε ασφυκτιά ... τότε απλά υποχωρείς κι ας πονάς... πονάει πολλές φορές και το μαζί γιατί έχουμε μάθει χρόνια στο εγώ...  από την άλλη το εγώ συμπληρώνεται επ άξια από το μαζί ... ήρθε ο καιρός πάλι για το εγώ... γιατί ότι αγαπάει πονάει και ότι πονάει δημιουργεί πληγές που στο επίπεδο που μπορείς  να έχεις φτάσει δεν θέλεις να βλέπεις πληγές... όλα είναι στο τι θέλει ο καθένας μας.
Εγώ προτιμώ τις πληγές γιατί μέσα από αυτές θα μπορέσω να βγω δυνατή να δώσω τη μάχη μου να κερδίσω το πόνο.. και θα τον κερδίσω τον όποιο πόνο έχει έρθει κι έχει θρονιάσει ..

Κρίμα μόνο που όλοι εκμεταλλεύονται τις ανθρώπινες καρδιές .... και περισσότερο εκείνες που έχουν πονέσει κι έχουν κλάψει έστω και μια φορά βλέποντας τον άλλον στα μάτια κι από μέσα ο λυγμός να χορεύει τρελό χορό....


Δεν θα πω καλή χρονιά αλλά καλά μυαλά.... να έχουμε όλοι ... και όταν και όποτε θελήσετε ζαγάρια μου είμαι εδώ .... μα για τι άλλο για να σκίσετε κι άλλο από οτι γουστάρετε και ότι σας αρέσει....
Την δύναμη την έχω για να αντιμετωπίσω όλα αυτά. ξέρω ότι όλα γύρω μας έτσι είναι εκμετάλλευση από πάνω προς τα κάτω ανάμεσα μας δίπλα μας, γύρω μας μέσα μας...

Τελειώνοντας απλά θα πω καλή φώτιση!!! Ψυχής ... γιατί όταν η ψυχή δεν είναι καθαρή σίγουρα δεν βλέπει καλά... αλλά κι έτσι βλέπει όλα όσα πριν δεν ήθελε να δει...

Καλή Φώτιση εαυτού ... κι αν δε γουστάρετε πάλι εγώ την ψυχή και τη καρδιά μου σας την κάνω δώρο... !!!!!!!!!!! 

Αυτό για ότι σκοτώνει το "Μαζί"



Και ό,τι πληγώνουμε αγαπάμε πιο πολύ