Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Χάρις Αλεξίου - Σήμερα κλαίω, αυρίο γελώ (Alexiou 2009)

Ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι έκανε την εμφάνισή του από το νέο δίσκο της λατρεμένης μας Χαρούλας Αλεξίου, με τίτλο Σήμερα κλαίω, Αύριο γελώ.





Το συγκλονιστικό είναι τα λόγια ετούτα ντύθηκαν με μια απάντηση από την γνωστή σε όλους μας Κική Δημουλά με τίτλο "Για Ποιόν" απολαύστε το βίντεο και δείτε και την απάντηση παρακάτω:

Σε ακούω
είσαι ένα τραγούδι ταξιδευτικό,
πετάς μακριά πλατιά και φτάνεις
σε κάθε εξόριστης ανάγκης την ακοή.

Ξέρω ότι και το Θεό θ' αναστατώσεις
πως θα σε τραγουδάει τα βράδυα
μόνος, αποσυρμένος
εκεί στ’ ουρανού το επιπλωμένο
με σύννεφα καθιστικό

χαμηλωμένα θα σε τραγουδάει
μην τον ακούσουν να γελά
τα λάθη που έχει κάνει και αγριέψουν
μην τον ακούσουν τά σωστά που τόσο αδίκησε
κι αρχίσουνε να προσδοκούν ανάσταση.

Όμως εγώ
δασκαλεμένη μοχθηρά
ανάποδα κατηφορικά να τραγουδώ
κα να λικνίζεται στα χείλη μου
παθιασμένη η άκρη του γκρεμού
έτοιμη να χορέψει επάνω στο κενό του
θα σ' έγραφα αλλιώς εγώ τραγούδι

να λές;
σήμερα ίσως τραγουδώ
αύριο μάλλον κλαίω

σήμερα ίσως είμαι δώ
αύριο μάλλον δε θάμαι

και κλαίω σήμερα από χτες
κλαίω από προχτές
γιατί με φόβισαν να προνοώ

και δε θα ρωτήσω
για ποιόν πεθαίνω
ούτε γιατί έτσι κι αλλιώς πεθαίνω.

Τότε που ρώτησα γιατί
χωρίς κανένανε για ποιόν
σκέτο γιατί
έτσι κι αλλιώς πεθαίνω
τα πράγματα μου το ξεκαθαρίσανε
μαχαίρι απ' την αρχή
απάντηση να πάψω να περιμένω
γιατί δεν ξέρει ούτε αυτή.
Κι αυτή ρωτά.

Και δεν ξαναρωτώ
μόνη μου απαντάω
με το ν’ αναρωτιέμαι επίμονα
τραγουδώντας με χορδές
απαυδισμένες, φάλτσες

για ποιο άραγε όνειρο καλλίφωνο
εν τούτοις ζώ.

Nikos Papazoglou - Augoustos (Live sto al tsantiri news)


Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Αδυναμία της στιγμής

Να μαι πάλι εδώ...Εδώ, εσύ κι εγώ.. Εγώ αποτυπώνω πάνω σου τις σκέψεις μου κι εσύ τις δέχεσαι, χωρίς να αντιδράς.. απλά τις δημοσιεύεις προς τα έξω..Πολλά τα συναισθήματα τον τελευταίο καιρό..Και μια σκέψη καρφωμένη, εδώ και μέρες. Να τον ακούσω...Να αισθανθώ την ανάσα του, μέσα από το παγωμένο καλώδιο ενός τηλεφώνου, ναι θα ήθελα να τον δω... άλλωστε πάει καιρός πια..που έχω να τον δω...Έχω ξεχάσει από πότε.... Μάλλον άρνηση να θυμηθώ από πότε έχουν να συναντηθούν οι ματιές μας.. Να δω τις γραμμές του προσώπου του, να δω τα μάτια του, τα μελιτζανή, να δω την κορμοστασιά του, να στέκεται δίπλα μου, απέναντί μου, να με κοιτάει στα μάτια και να φωτίζεται ολόκληρος. Ξυπνάνε μνήμες από το νησί που είχαμε ζήσει τον έρωτά μας, ένας έρωτας που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένος, μέσα μου και σε κάθε γωνιά, σοκάκι εκείνου του νησιού. Γύρισα πίσω σε εκείνο το νησί, για διακοπές αυτή τη φορά, και οι αναμνήσεις ξεπήδησαν μια-μια αλλά εκείνος πουθενά. Μικρές σταγόνες δακρύων τις αφήνω να κυλήσουν... μετά από πάρα πολύ καιρό... Εκείνος είναι κάπου εκεί έξω... Πόσες νύχτες και ημέρες, έπιασα τον εαυτό μου να σχηματίζει τον νούμερο του... και μετά έλεγα δεν έχει σημασία τι θέλω εγώ... και το διέγραφα...Από αρχές καλοκαιριού που τελείωσα οριστικά την ιστορία μας... που το τελευταίο χρόνο ήταν μια σχέση εξ αποστάσεως, μια σχέση δια αλληλογραφίας, και όταν η επιθυμία μου έγινε έντονη, να τον δω, εκείνος ή καταστάσεις, για ακόμα μια φορά δεν ξέρω, για ακόμα μια φορά δεν πήρα απάντηση, δεν συναντηθήκαμε ποτέ.. παρά μόνο δια τηλεφώνου, συναντιόμασταν εκεί στις άκριες των τηλεφωνικών γραμμών, να λέμε τα νέα μας , το πως περνάμε, να μου συμπαραστέκεται, να με κάνει ακόμα μια φορά να τον ερωτεύομαι, κι ας ήταν η απουσία του που με πονούσε περισσότερο από όλα εκείνα που τράβηξα τον περασμένο χρόνο. Αυτή η αγριάδα στον τόνο της φωνής του, το σοβαρό του ύφος και η προσμονή του στο να γίνω καλά...με τσάκιζε η αλήθεια είναι.. Γιατί ήξερα ότι αισθάνεται τόσα για μένα, που μου τα έλεγε καθημερινά, που νοιαζόταν για μένα, αλλά όταν ερχόταν εδώ κάπου πιο κοντά μου, εκείνος δεν επιδίωξε να με δει...Το μόνο που απέμεινε από τα τόσα που του είχα αγοράσει να του τα δώσω, όταν θα βρισκόμασταν, είναι ένα κομπολόι. Ήξερα ότι είχε συλλογή από κομπολόγια, και κάποτε του είχα αγοράσει ένα ... και το φυλλούσα για να του το δώσω.. μάταια δεν το πήρε ποτέ.. όπως και του το είπα όταν χωρίσαμε. Όλα εκείνα που μάζευα τόσο καιρό, θα τα σκίσω , θα τα πετάξω δεν μπορώ να με σκιάζουν. Δεν απάντησε ποτέ σε αυτό το μήνυμα τότε.. γιατί τι να έλεγε?
Δεν ξέρω αλλά αυτό το κομπολόι εδώ και μέρες το συναντάω μπροστά μου, ήταν το μόνο που ξέφυγε από το "κάψιμο" όλων εκείνων των αναμνήσεων, και είναι αυτό που εδώ και μέρες με έχει κάνει να τον σκέφτομαι έντονα..Πάντα ήταν τυπικός με θυμόταν στα γενέθλια μου, στη γιορτή μου φέτος τίποτα.. Τελευταία φορά που θυμάμαι να μιλήσαμε ήταν κάπου το καλοκαίρι λίγο μετά τον χωρισμό μας, που πήρε να δει πως είμαι, αν είμαι καλά... και τι είχα κάνει με ένα προσωπικό μου θέμα που είχε προκύψει που με είχε στηρίξει αλλά που ποτέ δεν ήρθε να με δει. Ήταν , τόσο μα τόσο προστατευτικός μαζί μου, δεν ήθελε να μάθει τίποτα κακό για μένα ... και αγωνιούσε τόσο .. που ακόμα και τώρα τον αισθάνομαι ότι κι εκείνος θα ήθελε να με πάρει ένα τηλ, απλά τότε του μίλησα σκληρά , απότομα κοφτά, σχεδόν παγωμένα, ότι το θέμα μου πια δεν τον αφορά... ναι το έκανα αυτό εγώ.... εγώ που για κείνον ακόμα ίσως αισθάνομαι πράγματα.. εγώ που ήμουν παρά τα όσα τραβήξαμε ερωτευμένη με την εικόνα του... τώρα τελευταία κανένα δίμηνο , έχω αρχίσει να μην προσπαθώ να τον αναζητώ στο πλήθος... όχι ότι θα τον έβλεπα και κάπου εδώ τριγύρω άλλωστε είναι από άλλο μέρος... αλλά όταν μια μορφή, μια σκιά σε έχει σημαδέψει τόσο, σε έχει κάνει να περνάς καλά όταν ήμασταν μαζί πριν ξεκινήσει η εξ αποστάσεως σχέση, πάντα η μορφή και τα χαρακτηριστικά του τα έψαχνα, τα αναζητούσα στο οικείο περιβάλλον μου.
Αγαπητό μου ιστολόγιο, όχι δεν θα γίνω άλλο τόσο περιγραφική απλά ήθελα να σου γράψω, ότι τελικά τη σκέψη μου, να τον ακούσω δεν την πραγματοποίησα κατά ένα μέρος. Οκ .... μη φωνάξεις, μη γκρινιάξεις αλλά να! θέλεις η αδυναμία της στιγμής, το όνειρο που είχα δει τις προάλλες με πρωταγωνιστή εκείνον, η σκέψη μου που όλο αυτό το διάστημα είναι καρφωμένη σε εκείνον, του έστειλα ένα μήνυμα.. Ναι το ξέρω αθετώ την συμφωνία με τον εαυτό μου, την έσπασα με λίγα λόγια, εγώ που είχα πει ότι αν βρεθώ σε αδυναμία του στυλ, να τον σκεφτώ να μην το σηκώσω το ρημάδι....ούτε και για sms !!! Το έστειλα και το καθόλου περίεργο είναι ότι μου έστειλε απάντηση ότι είναι καλά, ότι έχει μπλέξει με τα γραφειοκρατικά και ότι ακόμα δεν έχει ξεκινήσει τη δουλειά του...Δηλαδή , τόσο καιρό ήταν εδώ κοντά μου, σχεδόν κοντά μου.... !!!!Με ευχαρίστησε που ενδιαφέρθηκα και του ευχήθηκα καλό ταξίδι γιατί αύριο θα φύγει για Αθήνα, για τα χαρτιά που προσπαθεί να βγάλει..Και μου ευχήθηκε να είμαι καλά..το ίδιο επιθυμώ κι εγώ για κείνον..
Ναι και τώρα θα μου με ρωτήσεις πώς αισθάνομαι εε? ε, λίγο ανακουφισμένη .....ότι τουλάχιστον κι αυτός κι εγώ είμαστε καλά...
Γιατί να πέφτουμε σε αδυναμίες μου λες???? γιατί? αφού είχα πει ότι δεν θα το ξανα σήκωνα το ρημάδι να του μιλήσω έστω και με γραπτό μήνυμα γιατί το αθέτησα... Με εμένα τα έχω δεν τα έχω με εκείνον. Έτσι δεν μειώνω τον εαυτό μου???αγαπητέ μου γιατρέ.... πείτε μου... είμαι σοβαρά???? ποια αγωγή πρέπει να ακολουθήσω έτσι ώστε να μην ξανά υποκύψω στις αδυναμίες μου??? Και αυτή είναι μια μεγάλη...Ισως θα μου πεις επειδή είμαι μόνη αυτή την περίοδο... ίσως επειδή θα ήθελα κάποιον δίπλα μου, ίσως μάλλον θα ήθελα εκείνον δίπλα μου (γιατί να το κρύψω άλλωστε, αλλά ξέρω πια ότι δεν γίνεται). Δεν γίνεται για πολλούς λόγους, και ίσως τελικά να είναι αυτό που λέμε το απωθημένο?
Νιώθω τύψεις απέναντί μου, αλλά θα μου περάσει πάει το μήνυμα πήγε, η απάντηση ήρθε δε μένει παρά να πέσω για ύπνο τώρα μιας και η ώρα πέρασε... και να ευχηθώ να έχω μια ήρεμη νύχτα...
Καλή σας νύχτα!!!

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Πέρασα να σου πω μια καλησπέρα

Το πιο γλυκό σου χάρισέ μου βλέμμα
η αλήθεια είναι πως διψώ για ψέμα
αχ είναι η αγάπη μου για σένα
μαχαίρι που πληγώνει μόνο εμένα


Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Τα ακροδάχτυλα της φαντασίας

Ο νους μου δυο φτερά φορά,
και ταξίδι ξεκινά...
Στο χρονοντούλαπο μπαίνει
και με ταξιδεύει σε σένα..
Σε εσένα που σαν οπτασία
σε βλέπω μπροστά μου να μου γελάς..
Σε εσένα που με αγκαλιάζεις τρυφερά
Τα ακροδάχτυλα των χεριών σου
σκιαγραφούν τις γραμμές του
προσώπου μου...
Κούτελο, μάτια, μύτη, στόμα.
Εκεί σταματάς...τα χείλη χαιδεύεις,
με σφίγγεις ακόμα πιο πολύ
και με φιλάς...
Κόκκινο φιλί , το πάθος ρέει
κατακόκκινο από μέσα...
Στάζει Έρωτα κι Αγάπη...
εκεί σε μια κάμερα, που απέξω
ο κήπος της είναι γεμάτος γιασεμιά..
Το Γιασεμί με μεθάει ...
με φέρνει ξανά στη πόρτα σου..
Δειλά δειλά μπαίνω μέσα κι εσύ
απλά με αγκαλιάζεις παίζοντας με
τα ακροδάχτυλα σου..
Με χαιδεύεις, τα κορμιά μας
προσδοκούν να ενωθούν,γεμάτα από ηδονή,
τα φιλιά φλόγες στάζουν...
πύρινες από τον πυρετό των κορμιών..
Ξαπλώνουμε στο κρεβάτι , με τοποθετείς
σα μια πορσελάνινη κούκλα
προσεχτικά πάνω στο μαξιλάρι σου που μυρίζει το άρωμα
του κορμιού σου...
Τα χείλη μας δεν έχουν σταματήσει να φιλιώνται..
Τα ρούχα μας πετάμε στο πάτωμα και μπαίνουμε
κάτω από τα σκεπάσματα...η θερμοκρασία έχει ανέβει..
Το κορμί αναζητά να λυκνιστεί στους δικούς σου τους ρυθμούς
με τρελαίνει το άγγιγμα σου, εκεί στην δεξιά πλευρά ...
ανατριχιάζει το κορμί... που με τα ακροδάχτυλά σου
με διαπερνάς, σιγά σιγά, σαν να είναι η πρώτη σου επαφή..
Σιγά σιγά ... με φιλάς στο στήθος που ανατριχιάζει
καθώς περνάνε μικρό ρεύματα , από κόκκινα παθιασμένα φιλιά.
Παραδίνουμαι στα χέρια σου, να με κάνεις απόψε ότι θες.
Προχωράς τα φιλιά σου, τα καυτά σου φιλιά , σα ηλεκτρικό ρεύμα
από όλες τις ερωτικές μου ζώνες... παραδίνομαι ανευ όρων ...
Με τρελαίνει το απαλό άγγιγμα σου, στη καυτή περιοχή μου,
από τη μια τα φιλιά σου, από την άλλη τα ακροδάχτυλα σου,
έχω αφεθεί στην δημιουργία του δικού σου τραγουδιού πάνω μου.
Με παίζεις.. ένα - ένα πλήκτρο... βγάζοντας νότες ηδονής..
Και μετά ξεκινάς να συνθέτεις πάνω μου το κομμάτι του Έρωτα..
Του Έρωτα μας .. ηδονικά , και ευλαβικά κάνω να αντιδράσω..
μάταια ... τα μάτια σου πάνω μου καρφωμένα, να πετάνε φλόγες..
να στάζεις ιδρώτα .. που αναμειγνύεται με τον δικό μου...
Στάλες - στάλες συνθέτουν, την ηδονή των κορμιών μας
που τώρα καθώς με έχεις ανάψει.. έχεις μπει μέσα μου..
και σιγοτραγουδάς τη σύνθεσή σου... στίχο στίχο, νότα νότα..
πότε αργά και πότε γρήγορα .. λες και τη μια είμαστε μια μπαλάντα
και την άλλη ένα γρήγορο ροκ κομμάτι.. μέχρι να φτάσουμε
στην κορύφωση της ηδονής...
κι εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι εσένα ...
εκεί στα "λυσσασμένα λιμάνια" που τριγυρνάς
μακριά από μένα...








Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

~Μια φορά κι έναν καιρό~

Επτά οι νάνοι κι εγώ στον πάγκο
να παριστάνω τον σαλτιμπάγκο
Μαύρη Χιονάτη αλλού κοιτάζει
το παραμύθι έχει αλλάξει

Στρίβω πιο πέρα να βρω Αλίκη
άδεια η χώρα, το θαύμα λείπει
Τα γουρουνάκια γίναν γουρούνια
κι αντί για τρια είναι μιλούνια

Μια φορά κι έναν καιρό
ήμουν ελπίδα για τον κόσμο
τώρα μόνη κολυμπώ
Μια φορά κι έναν καιρό
τα παραμύθια μου αντέχαν
τώρα δεν αντέχω εγώ

Καλά που είσαι κι εσύ
να μ'αγαπάς πιο πολύ
και να μου λες δυο καινούργια παραμύθια
Καλά που είσαι κι εσύ
να μ'αγαπάς πιο πολύ
και που και που να μου κρύβεις την αλήθεια

Μια φορά κι έναν καιρό

Η Σταχτοπούτα φοράει escada
και για το πόδι δυο-τρια prada
Σκουφίτσα πέτα το κόκκινό σου
ο λύκος είναι μες στο μυαλό σου

Τα πήγα πίσω τα όνειρά μου
ήταν μεγάλα για την καρδιά μου
Κι αν ρίξεις κλότσο δεν θα γυρίσει
το παραμύθι έχει πια σβήσει

Ποτέ ξανά, ποτέ εδώ
Ποτέ γι'αυτούς που αντιπαθώ

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

MORAL san petalouda xasou

Άγγιξα το πρόσωπό σου
Με τα ακροδάχτυλα
Λύγισε ο εαυτό σου
Φίλα με γλυκόπικρα

Τρεμοσβήνει το κορμί σου
Σπαρταράει τρυφερά
Τα κλειδιά του παραδείσου
Ο Εωσφόρος τα κρατά

Προσπαθείς να μην αλλάξεις
Και μέσα σου φωλιάζεις
Τις ευχές σου τις ματώνουν
Με τύψεις σε τυφλώνουν

Δως μου μόνο ένα σημάδι
Κρύψε ένα δάκρυ
Φτερουγίζει η καρδιά σου
Σαν πεταλούδα χάσου

Αίνιγμα είναι το πάθος
Σαν ερωτική νύχια
Δίλημμα είναι ένα λάθος
Ο Χριστός χωρίς καρφιά

Άσπλαχνη είναι η ζωή μας
Θέλει να μας ξεγελά
Δέλεαρ η επιλογή μας
Σπάσε όλα τα δεσμά

Προσπαθείς να μην αλλάξεις
Και μέσα σου φωλιάζεις
Τις ευχές σου τις ματώνουν
Με τύψεις σε τυφλώνουν

Δως μου μόνο ένα σημάδι
Κρύψε ένα δάκρυ
Φτερουγίζει η καρδιά σου
Σαν πεταλούδα χάσου

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Μυρίζει "μπαρούτι εντός κι εκτός μου..πάμε πάλι από την αρχή

 Περίεργα παιχνίδια...
κάποιοι παίζουν με τη φωτιά
κι ας είναι να τους κάψει
η φλόγα...
Εμένα μη με πάρει η μπάλα...
εμένα φοβάμαι ...
όχι εκείνους... εγώ που θα γίνω
και πάλι το μπαλάκι..
Ξέρω τι σου λέω, φίλε μου
εμένα φοβάμαι που
σήμερα ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες
μέρες, ότι θα γίνει η πιο δυστυχισμένη.
Ξέρω το έχω μάθει το μονοπάτι..
Δεν είναι δύσκολο άλλωστε
να διακρίνω τα βήματα μου μέσα από
τη σκόνη της λασπουριάς.
Ένα πράγμα με ανησυχεί θα έχω
προλάβει να αντιδράσω πριν
όλο αυτό με καταπιεί?
εύχομαι πως ναι...
ειδάλλως ... με περιμένουν
ακόμα πιο μαύρες μέρες.
Που πάλι θα της καλύψω με το αστραφτερό μου
και το πιο γλυκό μου
χαμόγελο γιατί θα είναι αυτό η άμυνά μου.
Αν με αναζητήσουν? μα θα φροντίσω να μη γίνει
αυτό... ξέρω να κλεινομαι καλά
μέσα στο φρούριο μου, δεν ξέρω όμως
αν θα χω προλάβει να φορέσω την πανοπλία μου
και θα έχω πάρει το μεγάλο ξίφος μου...
Να τρυπώ  ότι βρίσκω μπροστά μου..
Σάρκα, καρδιά, σώμα, ψυχή...
Πιο θα πονέσει λιγότερο?
αυτό θα το αφήσω τελευταίο
έπειτα, θα βγω στο τελευταίο πύργο του
κάστρου μου και θα φωνάξω νε νικήκαμεν !!!!
Αλλά θα έχω εξαντλήσει κάθε ρανίδα αίμα, ιδρώτα,
και σάλιου μήπως πριν όλα αυτά ακουστώ έστω και
για μια τελευταία φορά.. κι ας είναι η φορά που θα ξεψυχήσω...
μόνο έτσι καταλάβουν ... μόνο έτσι ίσως κάποιοι
με καταλάβουν...
γ@μ# τη τύχη μου .... κι αν υπάρχει ...

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν

Σήμερα αγαπημένο ημερολόγιο γιορτάζω... Το τηλέφωνο από το πρωί δεν έχει σταματήσει ούτε δευτερόλεπτο... Το βράδυ έχω κανονίσει να πάμε με τους φίλους μου έξω. Επέλεξα ένα μαγαζί που ελπίζω όλοι να περάσουν καλά... και να το ευχαριστηθούμε.
Από το πρωί τηλέφωνα.. "Χρόνια πολλά..ό,τι επιθυμείς, άντε διπλή και του χρόνου!!!!" Ουφφφφ .... ένα πράγμα θέλω να εύχονται όλοι.. Χρόνια Πολλά με ΥΓΕΙΑ!!! Τίποτα άλλο αν θα είμαι ή όχι διπλή του χρόνου, δεν το ξέρω... εκείνο που θα ήθελα είναι Υγεία..Γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα.


Εύχομαι Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν!!!!!
Κάθε ευτυχία και με πολύ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανακατεμένες σκέψεις

Θέλω να σου πω ότι μου λείπουν οι φίλοι μου ... ναι εκείνοι που έκανα στον παλιό μου χώρο .. μου λείπει και εκείνη η σκιά .. που κάλυπτε τη δική μου.. πάει καιρός από τότε... αλλά ναι μου λείπει..
Κατά καιρούς βέβαια, αναπληρώνεται από άλλες σκιές, ηδονής, κυρίως με μάτια που φεγγοβολούν, νιάτα.. εκεί γύρω στα 22, αλλά τι να το κάνεις όταν ξέρεις ότι αυτό που κάποιες φορές παίρνεις από εκείνους είναι απλά η επιβεβαίωση ότι μετράς ακόμα.Ποιος θα το έλεγε ότι θα υπήρχαν στιγμές που θα νταλαβεριζόμουν με τέτοιες ηλικίες, ε? ακόμα ούτε κι εγώ καλά καλά δεν το έχω πιστέψει.. 
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που κρύβονται πίσω από μια οθόνη ενός υπολογιστή, και αναζητούν να απολαύσουν στιγμές "ιντερνετικού οργασμού" ή αλλιώς cyber sex. Ένα πράγμα δε μπορώ να καταλάβω πως κατά διαστήματα μου έρχονται τέτοιες προσκλήσεις. Δεν θέλω ρε φίλε... προτιμώ το ζωντανό .. πράγμα που σαλεύει ... που λέει και ο στίχος.. 
Υπάρχουν και κάποιοι/κάποιες που καμιά φορά θέλουν να πιαστούν από κάπου και τελικά ενδίδουν σε τέτοιες ιστορίες.. και έρχεται η ώρα που κάποιος/κάποια τους ζητάει να γνωριστούν και από κοντά, πέρα από το διαδικτυακό παιχνίδι και τη γνωριμία που έχουν κάνει...
Και τότε μπαίνεις στο δίλημμα να πας? ή να μην πας? Έλα μωρέ θα σκεφτείς στο επόμενο λεπτό ... τι έχω να χάσω? τι είχαμε τι χάσαμε? 
Κι αποφασίζεις να πας.. ετοιμάζεσαι παίρνεις το αυτοκίνητό σου και πας στο σημείο που έχετε δώσει ραντεβού.. Εκείνος έρχεται, χαιρετιέστε και αποφασίζετε να πάτε για ένα καφεδάκι. Ξεκινάει να σου λέει για εκείνον, ζητάει πληροφορίες για εσένα. Στιγμιαία , σκέφτεσαι ότι ναι καλός είναι μου αρέσει ο τρόπος που με προσεγγίζει. Αλλά κάτι με χαλάει .. και εκεί πάνω συνειδητοποιείς ότι σε χαλάει το επάγγελμα που κάνει. Μα, αγάπη μου γλυκιά εκείνος από την αρχή μετα την γνωριμία σας μέσα στο διαδίκτυο σου είπε τι δουλειά κάνει, δε σου είχε ψέματα. Ήταν απέναντί σου σωστός, εκείνος απλά αναζητάει μια κοπέλα να τη γνωρίσει με σκοπό να αποκατασταθεί , κι αυτός να κάνει οικογένεια.. Όπως άλλωστε το ίδιο φαντάζομαι είχες εκφράσει κι εσύ.. έτσι από σπόντα γι αυτό και επιδίωξες την γνωριμία γιατί από φάτσα για τα δικά σου γούστα ήταν καλός, αλλά όταν άκουσες ότι κάνει αυτό το επάγγελμα, απλά ξενέρωσες. Ε, δεν μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.. και καλό παλικάρι, και καλή δουλειά, και ψηλός, και όμορφος και να σε κάνει να γελάς, και να σε απογειώνει .. κάτσε εεε ψιτττττττ... από τη πρώτη στιγμή δε μπορείς να δεις τίποτα από όλα αυτά. 
Απλά περιμένεις ο χρόνος να σου δείξει τα στοιχεία του. 
Εύχομαι καλή συνέχεια... αν και πραγματικά πιστεύω ότι δεν θα υπάρχει συνέχεια γιατί ξενέρωσες απλά θα τον έχεις να κάνει πότε πότε ένα ντουζάκι ξέρεις σκωτσέζικο ντουζ, μια κρύο μια ζέστη.
Αυτό αγαπητή μου είναι λάθος χειρισμός. Αλλά δεν ξέρω αν μετρά η γνώμη μου πια.. 

Τι κάνω εγώ... εδώ και εκεί ... αναπολώντας τις σχέσεις μου, σκέφτομαι το παιδί που παίχτηκε φάση στις διακοπές μου... και αν κι έχει περάσει καιρός, εκείνος με έχει τρελάνει για το πότε θα βρεθούμε ξανά. Πότε θα πάω στο νησί του, για να περάσουμε κάποιες στιγμές παραπάνω λίγο πιο ερωτικές.. Γελάω, γιατί ακόμα σκέφτομαι πως το έκανα εγώ αυτό το βήμα... πως βρέθηκα στο κρεβάτι με έναν μικρότερό μου.. Καλά, ναι δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά με τον πρωην μου είχαμε σχέση ένα 6 μηνο και μετά που χωρίσαμε απλά βλεπόμασταν που και που... Ξέρεις αγαπητό μου μπλογκ το τραγουδάκι της Τερζή, που λέει 
ε το ζήσαμε πολύ έντονα και μπορώ να πω πως ήταν καλύτερα έτσι, σχέση που εκείνος ερχόταν σε μένα, όταν απλά ήθελε να ζήσει άλλες στιγμές από εκείνες που του έδιναν οι συνομήλικες του. Στην αρχή, ήμουν κάθετη να μην γίνει έτσι .. αλλά μου είχε εκφράσει τα συναισθήματά του, έστω και εκ των υστέρων. Με είχε αγαπήσει πολύ, και ότι θα έκανε τα πάντα αρκεί να μην με χάσει. Οκ, σε εκείνη τη σχέση, πρέπει να είχα πάρει το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου, με εναλλαγής πολλών χαρακτήρων. Τα κορμιά μας ενώνονταν απίστευτα τρελά γιατί ήταν μια σχέση κρυφή, η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο, η ερωτική μας φωλιά, γέμιζε με χάδια, με ιδρώτα από κορμιά ηδονής, με οργασμικές τελετουργίες και ίσως αυτό είναι που κάποιες φορές του λείπει και με αναζητά. Όμως τώρα είμαι αλλού, σε άλλα μέρη. Απλά βαρέθηκα να το παίζω μητέρα, φίλη, αδερφή, σύμβουλος στις σχέσεις τους και κάποιες στιγμές να είμαι και ένα σκεύος ηδονής. 
Αναζητώ πλέον κάποια άλλα πράγματα. Να γευτώ τον Έρωτα ξανά που κάποτε είχα ζήσει τόσο έντονα, να ξυπνήσει ο άνθρωπός μου στο πλάι μου και να με πάρει αγκαλιά, να κάνουμε έρωτα τα πρωινά, και μετά να πίνουμε μαζί τον καφέ μας, να φεύγουμε μαζί για τη δουλειά. Να με παίρνει τηλέφωνο το μεσημέρι, και να μου λέει σε περιμένω στη γωνία, να πάμε να φάμε κάπου έξω. Να γυρνάμε το απόγευμα στη ερωτική μας φωλιά και να χαλαρώνουμε ακούγοντας μουσική, να τακτοποιούμε τυχόν εκκρεμότητες της δουλειάς μας, και να απολαμβάνουμε τη ζεστασιά του σπιτιού καθισμένοι δίπλα στο τζάκι, που θα έχουμε ανάψει, και εκεί τρυφερά θα με παίρνει και θα τον παίρνω αγκαλιά, θα ανάβουμε κεριά και θα κάνουμε έρωτα πάνω στο καναπέ, στο χαλί δίπλα στις φλόγες που θα καίνε, ανάβοντας τις δικές μας με ερωτικά φιλιά, κορμιά που σπαρταράνε που τρέμουν σα τη φλόγα της φωτιάς από το τζάκι.Και στην κορύφωσή μας θα με παίρνει αγκαλιά μέχρι το κορμί να ζεσταθεί ξανά από τη δική του αγκαλιά..


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ-ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ


Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει Ναι και το εννοεί..να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί..Θα ν τα λόγια του χρυσάφι ..θα χει λόγο ..θα χει μπέσα..θα χαράζει θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα..Μες τα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου.Να το λέω να το εννοώ πώς είναι αυτός ο άνθρωπός μου..!!!!!!!!!!!!

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Filippos Pliatsikas, - Thelo Akoma mia volta


Θέλω ακόμα μια στροφή

να χορέψουμε μαζί..
Θέλω ακόμα ένα καφέ
στο ξημέρωμα το μπλε..
Θέλω ακόμα μια βόλτα
έχουμε ζήσει τόσα μαζί..
Θέλω ακόμα μια βόλτα
να φεύγω μόνη, να γυρνάμε μαζί..
Θέλω ακόμα μια βόλτα

Na m'agapas - Trifwno...

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Miltos Pasxalidis - Paramithi Me Lipimeno Telos

Nhmata Siwphs mhn mou les kalhmera

ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ "ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ" - Orfeas Peridis HQ

Kaneis edw den tragouda - Nikos Papazoglou (Buat al Gaida)