Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Θραύσματα Αλήθειας εδώ στη Ρωγμή του Χρόνου

Λευκό Χαρτί 
την πένα βουτώ στο
μελάνι της Καρδιάς 
και ξεκινώντας 
από τις παρυφές της Σιωπής


Σου Γράφω, μυστικά όπως
μέσα στο πέρασμα του Χρόνου
η κάθε σελίδα μου γεμίζει 
με όλα Τα κόκκινα συν-αισθήματα 
που μου δωσαν Ζωή και Λάμψη!!

Σου Γράφω, για τα δύσκολα 
μονοπάτια που με πνίγουν όπως 
είναι η αναζήτηση Εαυτού
που αρέσκεται να Μοιράζεται
στα Δύσκολα μα και στα εύκολα
που δίνει η Ζωή

Σου Γράφω, για Ευκαιρίες
που χάθηκαν και κερδίθηκαν
με Πόνο ψυχής 

Σου Γράφω, για την Εν συναίσθηση
των όσων αισθάνονται οι Ψυχές
που έρχονται Κοντά, Δίπλα δίπλα
και μοιράζονται τον ίδιο Ουρανό

Σου Γράφω, για Στιγμές
που Η ψυχή τις νιώθει 
Έντονα και που μπορεί
να φαίνονται Χαμένες στο περας
αλλά έχουν κερδιθεί 
γιατί στη μάχη της Ζωής
όλες οι Στιγμές έχουν ένα νικητή
την Ενσυναίσθηση των στιγμών
από Ζευγάρια Μάτια, 
που κοιτούν το Κήπο της Αγάπης

Σου Γράφω, υποθετικές προτάσεις
εσωκλείοντας το Φόβο πρώτα
το Δικό Σου, άνθρωπε κι ύστερα
το Δικό μου φόβο...

Σου Γράφω, με γνώμονα την έκφραση
όσων μπρος στη Ματιά Σου
η Ψυχή δε Αναγνωρίζει
την Εν συναίσθηση που πριν 
είχε εισπράξει.

Σου Γράφω, για το σμίξιμο των Ανθρώπων
που κοιτούν την ίδια σκηνή
και σκέφτονται το ίδιο πράγμα, αλλά 
διαφωνούν για να διαφωνίσουν
ως οντότητες Μοναδικές


Σου Γράφω, για απορίες προσμονής
γιατί όταν προσμένεις κάτι
και όταν το δεις να έρχεται
ο μέσα κόσμος γίνεται 
παιδική χαρά, η καρδιά τραμπαλίζεται
οι χτύποι της ακούγονται 
σαν ήχοι από Ταμπούρλο!!
Μετατροπή σε μικρό Πρίγκιπα
που θέλεις να ανακαλύψεις
αυτό που πρόσμενες
που τώρα όμως κρατά μαζί του
ακόμα κάτι νέο!!
Στιγμές διαφορετικές
από εκείνες που έζησες!

Σου Γράφω, πάντα με τη Καρδιά
γιατί δε σταματά να δέχεται Στιγμές ευτυχίας
μικρές και μεγάλες, στιγμές δυστυχίας βλιβερές μα και 
μεγάλης διάρκειας πόνου Ασταμάτητο το Χτύπημα
Αναλογικός και Συνεχόμενος ο Χτύπος της

θα σταματήσει μονάχα αν την αποσυνδέσεις από τις Αισθήσεις!!!
Να μη γεύεται , δεν έχει νοστιμιά η Ζωή
να μην οσφρυζεται, δεν κλείνει μυρωδιές Ψυχών μέσα της
να μη αγγίζει, δεν αισθάνεται το Σύντροφο και Συνοδοιπόρο της
να μη ακούει, δεν νιώθει τους Χτύπους των Άλλων δίπλα της
να μη βλέπει , χάνει τα βλέμματα των άλλων γύρω της

Σου Γράφω, γιατί ο Χρόνος μπορεί να περνά
αλλά αφήνει όχι σημάδια πανικού γύρω μας
Σημάδια Αγάπης που εμείς πρέπει
να τα αποκωδικοποιήσουμε και να τα
φορέσουμε .. τι κι αν υπήρξαν φορές που
μας δημιούργησαν Πανικό, εκεί έχει να κάνει
άλλη Δύναμη που μας μάγεψε.

Σου Γράφω, για τα όνειρα που έχουμε
σαν άνθρωποι για να δεις ότι κανείς δε ζει 
μόνο στο δικό του όνειρο αλλά το ένα
είναι σκιά του άλλου και γλυκά πλέκονται
και γινόμαστε ενα όλοι σε ένα όνειρο
για τη Ζωή!!!

Σου Γράφω, για ότι μου δίνει Δύναμη
και πιο πολύ όταν έχεις ένα χέρι να κρατηθείς
ένα γέλιο να σου πάρει το δάκρυ σου
ένα ώμο για να κλάψεις
ένα άγγιγμα να μοιραστείς
μια αγκαλιά να κρυφτείς
ένα φιλί να γευτείς
ένα σώμα να κρυφτείς
ένα βλέμμα να μοιραστείς
εναν Έρωτα να Γεννηθείς
ένα Πάθος να ντυθείς με πορφύρα
ένα πόθο να εκφράσεις!


Σου Γράφω, για τις αναμνήσεις που 
γλυκά με περιτρυγυρίζουν 
για να δεις πόσα κάναμε Μαζί
πόσα έκανα χώρια και πόσα
άλλα έγιναν σε παράλληλα σύμπαντα
με όλους εκείνους που λεν ότι
κι εγώ έζησα κάτι ανάλογο στη Ζωή.

Αναμνήσεις με γεύση γεμάτη από Κόκκινο
Κρασί , που φυλάγεται στο Κελάρι της Μνήμης
και ανασύρεται σε Στιγμές έντονες! 
Σαν κι αυτή!

Σου Γράφω, για αβάσταχτους Πόνους απώλειας ανθρώπων
από Γύρω μου , μα πιο πολύ Αβάσταχτος είναι ο Πόνος
όσων έφυγαν χωρίς λόγο ... Δύσκολα νιώθει κάποιος
αυτήν την απώλεια ... είναι λες και κάθε μέρα
παίρνεις το αγκάθι Σου και το ρίχνεις στην ήδη
ανοιγμένη Πληγή... 



Σου Γράφω, για ανθρώπινα πάθη και λάθη
που κάνουμε ...  μα ζητάμε
συγχώρεση από εμάς τους ίδιους
για να αγκαλιάσουμε και να συγχωρήσουμε και τους άλλους
γύρω μας.







Σου γράφω, για την Δύναμη που αντλώ μέσα από 
Εικόνες Ποίησης που μου χαρίζεις
με μουσικά ηχωχρώματα γεμάτα
Ενσυναίσθηση, γεμάτα Αγωνία, γεμάτα Λαχτάρα
γεμάτα Λύτρωση γεμάτα Προσμονή γεμάτα
χέρια Αγκαλιάς, γεμάτα Δάκρυα Κρύσταλλοι
Σου Γράφω, για να δεις Αλυκές γεμάτες από
Δάκρυα μέσα στης Καρδιάς την έκταση..
σου Γράφω, για το Σιρόκο Άνεμο της Ψυχής σου
που σαν Αερικό Γεμίζει τη κάθε γωνιά
με Δύναμη Ζωής,
με Θάρρος να Πετάξεις σα Φτερό στον Αέρα
και να Γεμίσεις Μουσικές
να Γεμίσεις Μολυβιές με Χρωματα 
το κόσμο όσων σε διαβάζουν!!
Μα πάνω απ΄ολα με ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
γιατί οι Ψυχές που ΝΙΩΘΟΥΝ
από το πέταγμα μέχρι τον Ψίθυρο
του Ανέμου
σα στιγμές έντονες είναι που Αξίζουν
να λέγονται Άγγελοι!!!
Άγγελος λοιπόν που ανακάλυψα στη Γη
για να δώσεις σε μένα Δύναμη
να Εκφράζω τα Ανείπωτα
αυτά που πληγώνουν άλλους
μα δε ξέρουν ίσως ότι
πρώτα έχουν πληγώσει το Εγώ μου οι σκέψεις
οι πράξεις 
το γέλιο το δάκρυ 
και όχι με την έννοια του ματώνω
αλλά την έννοια του σφυριλατώ....
Σφυριλατούνται λοιπόν όλα μέσα μας
Σμυλεύονται και βγάινει το αποτέλεσμα
που χαρίζεται σε όσους
υπάρχουν γύρω μου και κοντά μου
ως μια Γυναίκα Τριαντάφυλλο
που σε ευχαριστεί για την αφιέρωσή της ΑΕΡΙΚΟ μου 
είναι εκείνα που ξανα κολλάνε 
αρκεί να τα διαβάσουν σωστά...
οι περαστικοί ...

και να τα αγκαλιάσουν οι οικείοι!!!!

να δείξεις την Επιστροφή, μέσα από τα χέρια
και σαν Ικαρος να πετάξεις στις Ψυχές μας
γεμίζοντάς τες στιγμές Ειρήνης,
που σαν Ερημίτης έχεις Προσευχηθεί για αυτές
στα Ψηλά Βουνά που η Ανάσα μένει Λεύτερη
από μυστικά, Βροχή, και πληγές 
κόντρα σε μυσταγωγίες αλήθειας!!!
Μιλώντας για την πάλη του Εαυτού!!!
Θραύσματα Αλήθεια εδώ στη Ρωγμή του Χρόνου γέννησαν 
Εν συναίσθηση Εαυτών!!!

ΑΕΡΙΚΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: 



"Δεν είμαι πέτρα όμως μπορώ
σαν πέτρα να κυλάω
Δεν είμαι σκόνη όμως μπορώ
σαν σκόνη να σκορπάω
Δεν είμαι δάκρυ όμως μπορώ
σαν δάκρυ να κυλάω
Δεν είμαι στάχτη όμως μπορώ
σαν στάχτη να σκορπάω
Δεν είμαι ήλιος ούτε φως
μα θέλει μέσα μου ο ρυθμός...
...να φεύγω να γυρνάω

Δεν την αντέχει η σκέψη μου
την τρέλα που με καίει
Μα αν την ακούει να τραγουδά
μαζί της σιγοκλαίει."

Τι ενώνει το βαθύ Μπλέ του πόνου με το κατακόκκινο χαμόγελο της καρδιάς;
Ένα ΓΑΛΑΖΙΟ Δάκρυ.
✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮✿⊱╮
Στην ουσία φτάνεις μόνο με έναν ήλιο
που σε καίει στο μέρος της καρδιάς...
Όταν με έβγαλε η Ζωή
στο Κατωφλι της Αλήθειας μου
τότε μπήκα στον Πυρήνα
της Υπαρξης μου....
Ξένος ο άλλος μου εαυτός..
όσο δυναμώνει μέσα στην ερημία
των καιρών τόσο θα αγκαλιάζει
τη στιγμή σας με τις μελωδίες του...
Και επειδή....
Η αλχημεία της ζώσας στιγμής
είναι το μοίρασμα της ψυχής.
Τραγουδώ για όλους όσους
δεν ζητιανεύουν μια αγκαλια
για να υπερασπίσουν
τη μοναξιά τους
αλλά και για όσους
επιτρέπουν στην ελπίδα να
υπερασπίσει τη θλιψη τους.
✿⊱╮♫✿⊱╮♫✿⊱╮♫✿⊱╮♫♫✿⊱╮♫
Η Ζωη ξερει.
Εγω απλα προσπαθω
να παραμεινω ο εαυτος μου.
    






7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το Μαράκι μου..

για το μονο πραγμα που στεναχωριεμαι ειναι πως αργησα να την γνωρισω..

η Μαρία ειναι πολλα... δεν "κλεινεται" και δεν κλειδώνεται μέσα σε λέξεις..

ειμαι τυχερή που την εχω κοντά μου!!!!

την χαιρομαι και την θαυμαζω..και την αγαπαααααωωωωωωωωωωωωωω..

να εισαι καλα και οι δυο.. σας φιλω..

AERIKO είπε...

Mε εκανες να δακρύσω...Μια κλεψύδρα βροχής όλη η ζωή μου.Απ'όπου και
να τη γυρισω στάζει δάκρυ.Οταν αυτο ειναι συγκινησης αυτο σημαινει πως στη ρωγμή της σκληρής πραγματικότητας μας ανθίζουν λουλούδια πολυτιμα ψυχης..σαν γυναικα των γκρεμων που ειμαι παντα υποκλινομαι ταπεινα στο αρωμα στην απλοτητα στην ουσια και στην ομορφια τους.

Και να θελω δεν μπορω να γραψω κατι άλλο με κατασυγκινησες σου λεω για αλλη μια φορα..

Πολλά φιλια σου αφηνω νοιωθω τυχερη που γνωρισα τετοιες ψυχες μεσα εδω στο αχανες διαδικτυο..τελικα τιποτε δεν ειναι τυχαιο εχεις απολυτο δικιο.

:))

Ανώνυμος είπε...

μπράβο και στις δυο!

Δακανάλη Μαρία είπε...

Εβη_αθανασίου Καλώς όρισες στο σπιτικό μου!!!
γλυκό τριαντάφυλλο τα λόγια ετούτα κέρασμα και να χαίρεσαι τη φίλη σου!!!
Μοναδική στο είδος της Ανθρωπότητας!!!

Δακανάλη Μαρία είπε...

Αερικό μου,
τίποτα δε χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο τα είπες και τα είπα όλα.
υποκλίνομαι στους Συν-Ανθρώπους που με κάνουν να νιώθω !!

Δακανάλη Μαρία είπε...

Dark13Sun, τι να πω αγαπημένε φίλε!!!
ότα συγκινούμαστε από Ανθρώπους που δε γνωρίζουμε αυτό είναι κατάθεση συναισθημάτων!

xtina είπε...

καλημέρα κι από "εδώ"!