Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ο εαυτός και οι στιγμές

Στιγμές γεμάτες ένταση!!!
Όμορφες στιγμές ...
Λίγο κρασί, λίγη καλή παρέα ...
Λίγη κουβέντα...
πάει καιρός που είχαμε
να περάσουμε έτσι όμορφα!!!
Ναι ψυχή μου!!!
Σου άρεσε ... το έβλεπα
σε κάθε κίνηση....σε κάθε
χτύπημα του παλμού
της καρδιάς σου!!!!
Ιδιόρρυθμο χτύπημα....
Μετά από καιρό
εκείνη η στιγμή ήταν
δική σου! Μόνο, δική σου!!
Κορυφώσεις... peak to peak
συναισθημάτων!!!
Αλήθεια ήταν τόσο όμορφη
εκείνη η βραδιά... γιατί
δεν υπάρχει γιατί ...
ήσουν εσύ.... μετά από καιρό...
Εσύ, Εσύ... κι Εσύ
σε ρυθμούς που έβγαιναν από μέσα σου...
Η παρέα καλή... σε ανέβασε για να πάρεις
τα πάνω σου... ο καθένας με το δικό του τρόπο
μα το σημαντικότερο.. με αυτά που η σιωπή
γύρω έλεγε... και ήταν τόσο εκκωφαντική
που νόμιζες ότι ακούς τις σιωπές τους...


όμως για κάποια στιγμή , πάλι ο φόβος
ήρθε και κάθισε δίπλα σου... ο φόβος..
αυτό το συναίσθημα , με το οποίο
παλεύεις χρόνια ... αλλά αυτή τη φορά τον έβλεπες
στη γωνία και όσο τον έβλεπες τόσο με ένταση
χτυπούσες το κορμί σου στο ρυθμό της μουσικής...
Ωδή προς το Θεό σου να μην σου χαλάσει
τη βραδιά.. το πέτυχες...
Έμεινε εκεί ακίνητος να πίνει το δικό του το ποτό...
Κι εσύ απλά ικανοποιημένη που βγήκες
και βρήκες σε μια στιγμή έντασης ένα κομμάτι του εαυτού σου..
Γυρνώντας στη φωλιά σου έκλαψες...
αλλά εκείνη η βραδιά ήταν γεμάτη από δάκρυα χαράς..
Η υπόλοιπη παρέα ... νομίζω χάρηκε...μέσα από τα λόγια της
σιωπής ήταν ακόμα μια φορά που κατάλαβες
πόσο νιώθει ο ένας τον άλλον... το ξέρουμε καλά...
χρόνια τώρα...
για όσα λέμε για όσα δε λέμε...
Σε όσα βάζουμε στοπ, για όσα δε θέλουμε
κι απλά μια δικαιολογία ... τόσο μα τόσο μικρή...
να γκρεμίζει τις όμορφες στιγμές
για να έρθει μια άλλη στιγμή ... κάποτε
κάποια άλλη χρονική στιγμή
να μας γεμίσει με όμορφες στιγμές..

Παραιτούμε .... κρατάω τις στιγμές μου
αυτές που μου δίνουν ελπίδες
και όταν ξανά θα νιώσω έτσι
τότε ... τότε όλα θα είναι αλλιώς...
Ακόμα και τώρα όλα είναι αλλιώς
δεν χρειάζεται να πεις πολλά.. να δεις πολλά
οι πράξεις οι κινήσεις οι σιωπές λένε...
τόσα μα τόσα πολλά ...
Απλά προχωράμε κάνουμε το Σταυρό μας
την προσευχή μας ...
Πάντα το έκανα αυτό θα συνεχίσω να το κάνω..
να προσεύχομαι για Εμένα, για Εσένα, για τον
Συνάνθρωπό μου για όλους εκείνους
που υποφέρουν μέσα τους ή έξω τους...

Ο καθένας δίνει τη δική του Μάχη ..
να κρατηθεί από τέτοιες στιγμές...
που ο Εαυτός αποκαλύπτεται..
που ο Εαυτός θέλει να πλησιάσει...
που ο Εαυτός φοβάται....
που ο Εαυτός πονάει ....
που ο Εαυτός Γελάει...
που ο Εαυτός χορεύει...

που ο Εαυτός κρύβεται ....
που ο Εαυτός αγαπάει..
που ο Εαυτός θέλει να ουρλιάξει...
που ο Εαυτός Αγκαλιάζει ...
που ο Εαυτός επικοινωνεί...
που ο Εαυτός οπισθοχωρεί...
που ο Εαυτός απλώνεται ..
που ο Εαυτός ξανα κρύβεται ....
όλα είναι κομμάτια στιγμών
που ο Εαυτός μας τα ζει...
γιατί είναι κομμάτια του...
Και ξέρεις πολύ καλά ... τι θέλεις
τι θέλει , τι θέλουμε, τι θέλουν.... απλά...
Απομένεις να κοιτάς.. την απομάκρυνση
των στιγμών.... γιατί φοβάσαι κάτι
άλλο να μην παρεξηγηθείς..
κι έτσι απλά δεν αφήνεσαι στη στιγμή...
να σε παρασύρει. γίνεσαι εγκρατής...
Μαγκιά σου.... μα
μη πληγώνεις άλλον τον ίδιο σου τον Εαυτό



6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

είδα στιγμές και ήρθα!
κράτα τις καλές ακούς μόνο αυτές!

Ανώνυμος είπε...

Κράτα τις στιγμές στο χρονοντούλαπο της ψυχής σου είτε καλές είναι είτε όχι,κι αυτές έχουν την αξία τους για την διδασκαλία της ψυχής ως προς την εκπαίδευση και την αγωγή του πνεύματος.

καλό βράδυ με τις στιγμές ανάσα

~reflection~ είπε...

Τιποτε δε χάνεται...
Η μία στιγμή αλυσιδωτά φερνει την άλλη..
Ο Εαυτός μαθαίνει να απολαμβάνει το ποτό του με την διακριτική συντροφιά οτυ Φόβου...

Είναι όμορφο να υπαρχουν απειλές...
Παλευεις να διασφαλίσεις την Ομορφιά, τη Διάρκεια, τη μέθη, το λιγοστό φως που εισέρχεται από το παραθυρο της Ψυχής...

και το ποτό αποκτά άλλη Γευση...
Γευση μαχης με τη Μοίρα και τον Δυσκολο Εαυτό μας...

Ετσι αξίζει να μοιραστούμε μαζί τις εμπειρίες μας...
να μοιραστούμε τις ευτυχίες και τις Φοβίες μας..

και να δεις πόσο πιο δεμένοι θα χωριστούμε το Πρωί...

Μετα...χώρια μα... ποτέ χωρισμένοι...

θα με κουβαλάς μεσα σου, κομμάτι που σου χαρίστηκε...

Θα σε κουβαλώ μέσα μου...κομμάτι που μου χαρίστηκε...

και το κρασί που πίνω, πάντα θα μου θυμίζει..Εσένα... την όμορφη Παρέα μας..

Τα φιλιά μου... αμετρητα γεμίσματα στο ποτήρι σου..

Δακανάλη Μαρία είπε...

Τι καλές κρατάω.... τις άσχημες απλά τις πολεμάω...

Την καλησπέρα μου Dark13Sun
πάντα ρίχνεις τη ματιά σου κι εδώ...

Δακανάλη Μαρία είπε...

theprincessandtheowl
τις καλές κρατάω για να θυμάμαι ....
είπαμε τις κακές απλά τις πολεμώ..

φιλιά και σε σένα!!! να έχεις καλό υπόλοιπο στην ημέρα σου με όμορφες στιγμές!!!

Δακανάλη Μαρία είπε...

Reflection μου,
αγαπημένη μου
"θα με κουβαλάς μεσα σου, κομμάτι που σου χαρίστηκε...

Θα σε κουβαλώ μέσα μου...κομμάτι που μου χαρίστηκε...

και το κρασί που πίνω, πάντα θα μου θυμίζει..Εσένα... την όμορφη Παρέα μας.."

μου επιτρέπεις το αγαπημένη, ε? γιατί γράφεις τόσο όμορφα με ταξιδεύεις ακόμα σε πιο όμορφα μέρη....
Κάποτε θα δεις τον ήλιο να φέγγει και το δικό μου πρόσωπο...
Παλεύω για να τον ανηψώσω εκεί ψηλά που του ανήκει... αλλά μέχρι τότε - ελπίζω δεν θα αργήσει να γίνει - πρέπει να εξορύξω άνθρακα και να φτάσω στο χρυσό... κομμάτι του Εαυτού μου!!!
Την καλησπέρα μου!!!