Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

χιονισμένα όνειρα ή χιονισμένη πραγματικότητα




Περπάτησε στο χιόνι…
Άφηνε μικρά ίχνη….
Άσπρες νιφάδες … στο παλτό, στα μαλλιά
Έπεφταν από τον ουρανό…σε μικρές δόσεις …
Άλλοτε πυκνό , κι άλλοτε αραιό…
Χιόνι … που έλιωνε στις χούφτες….
Προσπάθησε να τρέξει … αλλά δυσκολεύτηκε στο περπάτημα..
Ήθελε για μια στιγμή … να (ξε)φύγει ….
Από το μαύρο…. Στο λευκό…
Πάντα το χιόνι …. Ήταν για τα μάτια της πόλος έλξης…
Άφηνε ίχνη…. Ταξίδεψε σε χιονισμένα τοπία….
Ένα γέλιο, καρφώθηκε στο πρόσωπο της….
Εικόνες … πάντα από το μακρινό και πρόσφατο παρελθόν…
Θυμήθηκε Εκείνον…. Γέλασε …. Νόμιζε ότι τον είχε ξεχάσει….
Προσπαθούσε σαν υδατογράφημα να σχηματίσει το πρόσωπο του…
Γέλασε … και πάλι … έτσι ένα γέλιο νοσταλγίας…
Μηνύματα που κάποτε μέσα σε ένα χιονισμένο τοπίο είχαν ανταλλάξει…
Τι ομορφιά, μπορεί να ξυπνήσει!!!
Πάει .. τέλειωσε η ονειροπόληση… γλυκιά …. Μα συνάμα και παγωμένη….
Ανήκε σε άλλο κεφάλαιο της ζωής που το έκλεισε πια…
Μακάρι να είχε λίγο πετιμέζι να το έριχνε πάνω
Στο χιόνι …. Να γινόταν Κατακόκκινο!!!!
Να σχημάτιζε μια καρδιά… ή έστω μια μισή καρδιά…. Όχι , όχι δεν νοσταλγούσε πια
Εκείνον… εκείνος άλλωστε είχε καιρό φύγει από δίπλα της… απλά νοστάλγησε…
Την εικόνα κάποιου Δίπλα της, κι ας ήταν μια Σκιά….
Βαρέθηκε να ανταλλάσει μηνύματα… βαρέθηκε τα «εικονικά»  θέλω, και αγάπες…
Απλά ήθελε να ταξιδέψει , να βρεθεί έστω με την Σκιά που έχει στοιχειώσει τα όνειρά της…
Ναι εδώ και περίπου ένα χρόνο βλέπει μια ανδρική Σκιά … στα όνειρά της…
Το περίεργο είναι … ότι αυτή την Σκιά την γνωρίζει ….
Την έχει δει, δίπλα της στο πραγματικό της μικρόκοσμο…
Όχι πολύ συχνά… αλλά την βλέπει ….
Στα όνειρά της,  πολύ συχνότερα… κοινός γνωστός….
Δεν έχει εκμυστηρευτεί σε κανέναν την ύπαρξή του , στα όνειρά της..
Περίεργο … γιατί την επισκέπτεται μόνο στα όνειρα της..
Δεν είχε ποτέ σκεφτεί, να κάνει κάτι μαζί του…
Κι όμως ίσως ενδόμυχα … να είναι αυτό που αναζητά..
Μια σκιά … γεμάτη τρυφερότητα… γεμάτη Αγάπη, γεμάτη Φιλιά…
Που στο λευκό φόντο του χιονισμένου περίπατου.. ήρθε η στιγμή, να
Τον Φωτίσει …. Ναι δε μπορεί να κάνει λάθος…. Είναι αυτός…!!!
Αλλά μετά από τόσο καιρό πάλι μπαίνει στα όνειρά της…. Ίσως να θέλει
Να της πει κάτι, ίσως να την έχει σκεφτεί κι αυτός διαφορετικά.. αλλά
Όλα αυτά είναι εικασίες…
Αλλά τι όμορφα να δίνεις πνοή στα όνειρα…. Να φαντάζεσαι
Ότι περπατάτε μαζί το λευκό στρώμα χιονιού…. Ότι σε παίρνει αγκαλιά….
Ότι σε φυλάει … γλυκά …. Και η φύση γύρω κοκκινίζει… από Έρωτα….
Ή από Αγάπη….
Λευκό τοπίο …. Το χιόνι της έχει παγώσει τα χέρια… και για μια φορά της έχει ζεστάνει
Την καρδιά… περίεργο… το κρύο κατάφερε να της ζεστάνει την καρδιά… τι σόι άνθρωπος είναι τελικά? Μοναδικός … ιδιαίτερος?
Προσπαθεί να κρατηθεί από μια κολώνα για να μη γλιστρήσει… τα καταφέρνει…
Θα ήθελε για μια στιγμή να γινόταν και πάλι παιδί… ή έστω να είχε παρέα …
Και να κυλιστεί στο χιόνι… να παίξει χιονοπόλεμο … !!!
Στούπες στούπες έπεφτε τώρα πιο πυκνό…. Δεν είχε πάρει μαζί της την ομπρέλα … ήθελε να το απολαύσει…  
Γύρισε σπίτι ….
Τελικά μέσα είχε περισσότερο κρύο από έξω… έξω είχε φτιάξει τον κόσμο της.. μέσα προσγειώθηκε στην πραγματικότητα…. Μόνη…
Ήρθε και η διακοπή ρεύματος …. Λίγο αργότερα …. Και αισθάνθηκε να πνίγεται.. έπεσε στα σκεπάσματα να ζεσταθεί.. αφού πριν είχε τραβήξει μια φωτογραφία από το μπαλκόνι της… ήθελε να μοιραστεί την ομορφιά του χιονισμένου τοπίου.. την έστειλε…
Μετά την πήρε ο ύπνος… μια γλυκιά καληνύχτα και ο κόσμος των ονείρων την αγκάλιασε, έτσι όπως κάνει χρόνια…. Άλλοτε γλυκά κι άλλοτε άγρια.. Η χθεσινή νύχτα ήταν γλυκιά….
Ο πρωινός ήλιος δεν ήθελε να της λιώσει το χιονισμένο τοπίο…. Ήθελε για λίγο να το ζήσει ακόμα… ψάχνοντας να βρει τι είναι όνειρο και τι πραγματικότητα…
Αν και την απάντηση την ήξερε…. Απλά ήθελε λίγο ακόμα να ταλαντευθεί …. Να ζήσει το όνειρο και όχι την πραγματικότητα..

3 σχόλια:

yannidakis είπε...

αυτο το χιονι το ειδα και εγω. Ισως ακριβως τις ιδιες νιφαδες χιονιου!
Απο την αλλη δε σου κρυβω πως εγω δεν εχω θεμα με το χιονι ή τη βροχή. Αγαπω το κρυο, οπως αγαπω καθετι που σε αναγκαζει να κρυφτεις απο την πληρη εκθεση του εαυτο σου.
Οποτε μην ανησυχεια. Ζησε το ονειρο σου, αλλωστε παντοτε αυτο υποστηριζω απεναντι στην πραγματικοτητα :[

Ανώνυμος είπε...

αν είναι να σε κάψει..θα σε κάψει.

~reflection~ είπε...

Μου θύμισες την Πάρμι....
όμως χάρηκα απίστευτα που η ηρωίδα χάθηκε στο όνειρο, λίγο ακόμη πριν ξυπνήσει κάτω από τα βαριά σκεπάσματα της Πραμγατικότητας...



Χιονάκι... νιφάδες σαν αναμνήσεις στο τοπίο της σκέψης....

τόσο οικεία αναφορά....

τα φιλιά μου....φυσικά νιφάδες χιονιού που λιωνουν....