Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

τίποτα δε γίνεται τυχαία ....

Ho difeso le mie scelte io ho
creduto nelle attese io ho
saputo dire spesso di no
con te non ci riuscivo.

Ho indossato le catene io ho
i segni delle pene lo so
che non volendo ricordero
quel pugno nello stomaco

A novembre
la citta si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego e stato sempre piu forte
di ogni mia convinzione ora a

novembre
la cittu si accende in un istante
il mio corpo non si veste piu di voglie
e tu non sembri neanche piu cosi forte
come ti credevo un anno fa
novembre.


Ho dato fiducia al buio ma ora sto
in piena luce e in bilico tra estranei
che mi contendono la voglia di rinascere



a novembre
la citta si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego e stato sempre piu forte
di ogni mia convinzione ora a

novembre
la citta si accende in un istante
il mio corpo non si veste piu di voglie
e tu non sembri neanche piu cosi forte
come ti credevo un anno fa

novembre.
E tu parlavi senza dire niente
cercavo invano di addolcire quel retrogusto amaro
di una preannunciata fine.

A novembre
la citta si spense in un istante
tu dicevi basta ed io restavo inerme
il tuo ego e stato sempre piu forte
di ogni mia convinzione ora

a novembre
la citta si accende in un istante
il mio corpo non si veste piu di voglie
e tu non sembri neanche piu cosi forte
come ti credevo un anno fa
novembre
Υπερασπίστηκα τις επιλογές μου
Πίστευα στην αναμονή
ήξερα να λέω συχνά όχι
μαζί σου δεν το κατόρθωσα.

Φορούσα αλυσίδες
έχω σημάδια από πόνο, το ξέρω
πως χωρίς να το θέλω θα θυμάμαι
αυτήν τη γροθιά στο στομάχι μου

Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα

τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.

Εμπιστεύτηκα το σκοτάδι, μα τώρα στέκομαι
σε ολόφωτο φως και σε ισορροπία μεταξύ ξένων
που μου αμφισβητούν την επιθυμία μου να ξαναγεννηθώ

Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα

τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.

Κι εσύ μιλούσες χωρίς να λες τίποτε
προσπαθούσα μάταια να γλυκάνω αυτήν την πικρή γεύση
ενός προαναγγελθέντος τέλους

Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα

τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.



Πόσο μου αρέσει η ιταλική γλώσσα !!! 

Άλλωστε οτιδήποτε κι αν ακούσεις.. 
όποιο τραγούδι σε παραπέμπει ... σε μια
διαφορετική ποίηση!!

Ποίηση που μιλάει για το Πάθος
πάντα ενός Έρωτα!
Φτερά και βέλη 
παντού γύρω μας όταν μας χτυπάει...
Μας ξεγυμνώνει !!! 
Μας αφήνει εκτεθειμένους
σε όλους τους καιρούς ...
Μέχρι να μας αποδυναμώσει...
Και τότε είναι που η συγχωρδία των κορμιών
απλά γκρεμίζει ένα ολόκληρο κονσέρτο
που όλοι γύρω είναι έτοιμοι να γευτούν!
Το κούρδισμα δεν οφελεί πια ...
Και ο πόνος σα γροθιά στο στομάχι
σπάει το Ένα σε δύο ξένα σώματα ξανά...

Γιατί υπάρχουν και ναρκισσιστές!!!

4 σχόλια:

AERIKO είπε...

O Ναρκισιστικά εγωιστες άνθρωποι είναι ετσι κι αλλοιως ηττημένοι.Η καθε συνάντηση μαζι τους μαθητεία.

Τιποτα δεν ειναι τυχαίο...στοχος να μεινει η ψυχη μας αρυτιδωτη..και δεν μπορει να γινει αυτο χωρις την ύπαρξη τους..χα..!! μια τετοια συναντηση εβαλε τη ζωη μου σε νεο μονοπατι πριν καποια χρονια...τωρα ευγνωμονω την ωρα και τη στιγμη που εγινε αυτο.

Σε φιλω. :)

Δακανάλη Μαρία είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα σου!!! Ξέρεις πάντα αρκεί τόσο όσο να γαληνέψει η ψυχή και να πάει παρακάτω....
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!!!

~reflection~ είπε...

Αστην ν'ανθίσει στο χώμα,
ευωδιαστή,
κι ας σκορπίζει μέθη
στους Ανέμους της ανασεμιάς σου..
ΕΣΥ μην την εμυρίσεις....
... Κάποιες διαδικασίες είναι ΜΗ-αναστρέψιμες..
Προφύλαξε τις Αλυσιδες σου
γιατί μπορεί ένα τρυφερό ανθάκι να τις...σπάσει!!!!

http://www.youtube.com/watch?v=fMNki-KRTjg


{πιο πλούσια Νοηματικά Γλώσσα από την Ελληνική πού θα βρεις μάτια μου?...}

Δακανάλη Μαρία είπε...

Reflection, Κάτια, το καλυτερο "δώρο" είναι τα διαβατάρικα πουλιά .... γιατί σου δίνουν Δύναμη Ψυχής!!! να συνεχίσεις

Αλλά είμαι εδώ για να παλέψω ότι παλεύεται .... και χρόνια τώρα Παλεύω την Ψυχή να στέκεται σε στέρεα Γης ...
γιατί ότι Δε σε σκοτώνει Σε κάνει πιο Δυνατό!

Εκείνο που ίσως σκοτώνει τη Ψυχή είναι να πάψει να ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ... τότε έχει περάσει σε άλλο Κόσμο ... το κόσμο της πάλης για άλλες Πύλες!!

Την καλησπέρα μου , σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από ΚΑΡΔΙΑΣ!