Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Λευκό Χαρτί μιας Γυναίκας Τριαντάφυλλο

Λευκό Χαρτί μιας Γυναίκας Τριαντάφυλλο
σε δύο ημέρες μπαίνει ένας νέος μήνας.
Ο δικός μου Νοέμβρης !
Ανεξίτηλο μελάνι Καρδιάς
έχει στάξει εδώ και κάμποσα χρόνια
έχει μετρήσει μα πάνω απ όλα
έχει κρατήσει πολλές
στιγμές από αυτό τον μήνα!
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα,
μέσα από φοιτητικά σπίτια...
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα,
μέσα από επιστροφές
στη δική μου Γη, 
με γιορτές, εκπλήξεις, χαρές, πρόσωπα
μέσα από νέα ξεκινήματα...
Ανέμελες φάσεις . Γνωριμίες
παρέες για άλλους και
για όσους Συναισθάνονται
το Γέλιο, το Δάκρυ, τη Χαρά, τη Στιγμή
ενώνονται με λέξεις πιο
Βαθιές, Ρίζες που ξεκινούν από την Καρδιά
και διακλαδώνονται στους ώμους! μαζί με Γέλιο και Δάκρυ
Γιορτές, χαρές, πρόσωπα
από μια άλλη εποχή γεμάτη
έρωτες, λουλούδια, χαρές,πάθη, πόθους!!
που άλλοτε μέθυσαν από αρώματα
γυναικείου τριαντάφυλλου
και άλλοτε μάτωσαν βαθιά γιατί
το έκοψαν .
Κόβοντας έτσι και το Άρωμα του.
Όταν κόβεις ένα τριαντάφυλλο το καταδικάζεις
σε ένα αργό θάνατο... 
όμως ξέρει να Επιβιώνει!!
Επιβίωσε!
Γιορτές, χαρές,πρόσωπα
που τελικά άλλαξαν γιατί
βαρέθηκαν, κουράστηκαν, πιέστηκαν να βλέπουν
ένα τριαντάφυλλο συνεχώς να ματώνει..
ένα τριαντάφυλλο
που πάντα θα είναι το Δικό Τους τριαντάφυλλο
γιατί Εκείνοι το είχαν στο Δικό τους Κήπο!
Εκείνοι το κράτησαν, το φρόντισαν!
πάντα με τη συγκατάθεση του Τριαντάφυλλου..
πάντα με την άγάπη του ίδιου, πάντα
με τη σκέψη του ίδιου πάντα
με το βλέμμα το καθάριο
του ίδιου,
πάντα με το χέρι του ίδιου
πάντα με τη Καρδιά του ίδιου
πάντα με κάτι πιο βαθύ
ΤΗΝ ΨΥΧΗ του ίδιου.
γιορτές , χαρές, λύπες, πρόσωπα ...
μέσα από άλλες επιστροφές ξανά
στη γη που τη γέννησε...
Τότε η επιστροφή εκείνη έγινε πια
για συναισθηματικούς λόγους!
αποκαλύπτοντας τώρα μετά από 3 χρόνια
ότι έγινε γιατί της έλειπαν 
τα πρόσωπα, τα γέλια και οι χαρές
τελικά... βίωσε κάτι άλλο
μαζί με τα προβλήματα που μπήκαν 
στο στίβο της ζωής της!
Είναι αυτές οι στροφές του δρόμου
που αν δε τις πάρεις σωστά σε πετάνε
εκτός ... 

γιορτές, Γέλια, εκπλήξεις, πρόσωπα, χαρές...
πολλά κλικ φωτοστιγμών .. που χάθηκαν
αλλά τουλάχιστον τα έχουν εκείνοι
για να θυμούνται ... 
αν κάποτε ξεχάσουν ..
απλά να θυμούνται ... 
ότι τα τριαντάφυλλα όσο και να τα
κόβεις ... και χάνουν το άρωμά τους
απλά δυναμώνουν τα αγκάθια τους
για τον επόμενο που θα τα κόψει...
Γυναίκα Τριαντάφυλλο
που πλήγωσε και πληγώθηκε..
συνήθως ό,τι Αγαπάμε πιο πολύ
το πληγώνουμε!
οι πληγές εν καιρώ
κλείνουν ...
θα κλείσουν .. 
θα ανοίγουν όταν
ανεπάισθητα το χέρι
θα θέλει να τις ξύσει, 
μα θα κλείσουν οριστικά
όταν τα Κενά θα καλυφτούν
ξανά από τα ίδια χέρια που
το πληγωσαν.
Μιλώντας πάντα από Καρδιάς
δεν επιρρίπτω καμια ευθύνη σε Κανέναν
παρα μόνο πορεύομαι
με ότι ΑΓΑΠΗΣΑ με οτι ΑΓΑΠΗΘΗΚΑ
με ότι ΠΟΝΕΣΑ με ότι έκανα
άλλους να ΠΟΝΕΣΟΥΝ
αλλά πάνω από όλα με ΑΓΑΠΗ
για ότι Αγγιξα, για ότι Λάτρεψα, για ότι
ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ, για ότι ΠΟΘΗΣΑ
για ότι ΚΡΑΤΗΣΑ για ότι 
ΜΕΘΥΣΑ, για ότι ΘΕΟΠΟΙΗΣΑ, για ότι
ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΑ
για ότι ΔΑΚΡΥΣΑ, για ότι ΑΓΚΑΛΙΑΣΑ
για ότι ΓΕΛΑΣΑ, για οτι ΧΑΡΗΚΑ
για ότι έβγαλα ΡΙΖΕΣ
για ότι εβγαλα ΑΓΚΑΘΙΑ
για ότι ΧΑΡΙΣΑ, για ότι
ΜΥΡΙΣΑ για ότι ΠΙΣΤΕΨΑ
για ότι ΟΥΡΛΙΑΞΑ
για ότι ΦΙΛΙΣΑ
για ότι ΜΑΤΩΣΑ
για ότι ΕΚΛΑΨΑ,
για ότι ΕΘΑΨΑ, 
και για όλα εκείνα που
θα ζήσω ΓΙΑ ΟΣΟ 
θα υπάρχουν ΑΚΟΜΑ ΚΗΠΟΙ
να μου προσφέρουν ΧΩΜΑ , ΧΡΩΜΑ
ΧΩΡΟ να αναβλίζω 
ΑΡΩΜΑΤΑ 
για όσο θα υπάρχουν ακόμα ΧΑΡΤΙΑ
για να ΓΡΑΦΩ για όσα ΘΕΛΩ
να ΚΡΑΤΗΣΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
πάντα με τη ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ
όσων ΘΕΛΟΥΝ ... 
όσων ΜΕΤΑΝΙΩΣΟΥΝ
όσων ΑΠΛΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΝΤΑΙ
την ΨΥΧΗ Μου!


Για αυτό ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ
ΧΑΡΙΖΩ για Να Γράψουμε
ΞΑΝΑ 
ότι από τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ 
θέλουμε να ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ .. 
ΕΓΩ ΚΡΑΤΩ τις ΣΤΙΓΜΕΣ
τις ΔΥΝΑΤΕΣ ... και είναι ΠΟΛΛΕΣ
ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΤΩΝΕΙΣ...
Μη Φοβάσαι ... το ΑΙΜΑ βγαίνει
από Την Καρδιά ..
και ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΩΜΑ 
ΣΤΑ ΠΕΤΑΛΑ
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ





3 σχόλια:

AERIKO είπε...

ό,τι Αγαπάμε πιο πολύ
το πληγώνουμε! Ίσως απο άμυνα ίσως απο απωθημένο πόνο τι σημασία εχει..ίσως απο μια στιγμιαία σύγχυση ανθρώπινα ειναι όλα..
Το μεγαλείο της Αγάπης και της Ψυχής είναι ότι κατανοεί συγχωρεί και τον εαυτό της αν πλήγωσε και ότι την πληγωσε και προχωράει...ναι η Αγάπη σκουπίζει τα δάκρυα απο τα μάτια κάνει τα βήματα να μπαίνουν στους κήπους της ψυχής ευλαβικά τρυφερά σιωπηλά και έμπρακτα δεν κόβει το τριαντάφυλλο το ανασαίνει απλά και το φροντίζει ωστε να σκορπά το άρωμα του πιο μεθυστικό.

Ότι μας ματώνει μας μαθαίνει και ότι μας μαθαίνει μας κάνει πιο ευαίσθητα ανθρώπινους και τι πολυτιμότερο σε αυτη τη ζωή απο το να είσαι ο εαυτος σου και να σε αγαπάνε ακριβως για αυτο.

Διαφορετικα τιποτε δεν εχει νοημα...αγαπη θα πει να φτερουγιζεις ελευθερα μεσα στην αγκαλιά που αξίζεις γιατί σε λατρευει και με τα παθη και με τα λαθη και με τις πτωσεις σου.

Η αγαπη σου απλωνει το χερι να σηκωθεις οταν πεφτεις κι αυτο ειναι σπουδαιο για ανθρωπους σαν εμας που
στηριζόμαστε στα ποδια μας που σηκωνομαστε μονοι μας με δυναμη ψυχης περισσια.

Λευκό Χαρτί λοιπόν...!! :))

Λιακάδα ☼ είπε...

Πορεύεσαι όμορφα και με επίγνωση.
Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό!
Συνέχισε έτσι και μεις θα σ'αγαπάμε για τα αγκάθια σου και το άρωμά σου... :)

Ανώνυμος είπε...

μια καταιγίδα λεξεων...
τα έχει όλα..τα είπες όλα!