Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Sex and the City




Η ζωή μας περιβάλλεται από λαμπερές βραδιές, ανάμεσα σε φίλους και φίλες. Που όλοι απλά προσπαθούν να βρουν αυτό το κάτι που θα τους αλλάξει μια και καλή τη ζωή. Και όλα γυρνάνε γύρω από το Sex.

Η ταινία και τα σήριαλ έχουν επηρεάσει κατά πολύ την καθημερινότητα μας. Όλοι προσπαθούμε να αναβιώσουμε τις ζωές των πρωταγωνιστριών ενός έργου… ή το έργο είναι γραμμένο από τις ζωές κάποιων φίλων?

Οι φίλες η μία μετά την άλλη έκαναν τις επιλογές τους και κατέληξαν σε αυτό που ήθελαν από τη ζωή τους. Glamour, Fabulous και Sex, σε μια πόλη, που άλλοτε ήταν η Νέα Υόρκη και άλλοτε μια επαρχιακή πόλη σε κάποια γωνιά του πλανήτη. Όλα γυρισμένα και τακτοποιημένα με τα μάτια ενός σκηνοθέτη που άλλοτε είναι η ίδια η ζωή μας κι άλλοτε ο σκηνοθέτης μιας ταινίας.

Φίλες με τις δικές τους ανησυχίες που πάντα όμως η μία έχει την άλλη στις καλές και στις άσχημες στιγμές της ζωής τους.

Φίλες που γνωρίστηκαν πριν χρόνια. Σχεδόν πάντα μαζί, σχεδόν πάντα να τρώνε να πίνουμε, να μεθάνε, να αγαπάνε, να ερωτεύονται, να πληγώνουν και να πληγώνονται, να μισούν, να παρεξηγούν, να παρεξηγούνται, μα πάνω απ’ όλα είχαν η μια την άλλη. Και ήξεραν να συγχωρούν και να αγαπάνε ότι κι αν συμβεί στη ζωή τους.

Το μεγάλο θέμα ήταν πάντα αυτός ο Mr. Big, που η κάθεμια περίμενε να της χτυπήσει την πόρτα… Τον βρήκαν, και αυτό είναι το πιο ευτυχισμένο τέλος γιατί τελικά το παραμύθι της σταχτοπούτας τελείωσε με την ευχή: «..κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».

Παραμύθια και κατά πόσο τα παραμύθια μας έχουν επηρεάσει στις ζωές μας?

Πάντα δεν υπήρχε κι εκεί το καλό , το άσχημο, η αγάπη, ο φθόνος, η ζήλια, η φιλία, ο καλός πρίγκιπας, και η καλή νεράιδα μα και δράκος και η κακιά μάγισσα?

Τα παραμύθια βγήκαν από τους μύθους της ζωής? Ή η ζωή βγήκε από τα μύθους των παραμυθιών?

Πόσο πολύ μας επηρεάζει η ζωή των 4 φίλων και κατά πόσο με κάποια από τους χαρακτήρες ταυτιζόμαστε?

Κατά πόσο δεν έχουμε ζήσει ανάλογες ιστορίες στις ζωές μας με φίλες που ήταν μαζί και ακολούθησαν κατά ένα τρόπο, μια παρόμοια ζωή με τις πρωταγωνίστριες της σειράς?

Κατά πόσο κάποιος θα ήθελε να γεμίσει τη μοναξιά του φίλου του, μια ημέρα που απλά του είπε δεν είμαι καλά και βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης αλλά το έκανε στο τέλος?

Κατά πόσο κάποιος θα ήθελε να σπάσει το τηλέφωνο να βρει το φίλο του, για να δει αν είναι καλά, μετά από μια αποτυχία σε μια σχέση του, ή σε έναν γάμο?

Κατά πόσο το ενδιαφέρον πλέον αγγίζει τα όρια της «κινηματογραφικής μας καριέρας», και όσο «πουλάμε» δίνουμε ενδιαφέρον σε αυτό που αποκαλούμε  «φίλος»?

Το θέμα δεν είναι να ταυτιστούμε με το τι αποκαλούν οι αστέρες τι είναι φιλία και πως κάποιες φίλες ξεπερνούν τα εμπόδια από τις ζωές τους.. το θέμα είναι να ξέρεις ότι έχοντας κάνει φίλους από καρδιάς στη ζωή σου, δεν περιμένεις κανένα έργο και καμία υπογραφή ή καμία επιβεβαίωση από κανέναν ότι αυτό που αισθάνεσαι για τους ένα δυο τρεις φίλους σου είναι αισθήματα που πρώτα είχαν αντίκρισμα στα φύλλα της καρδιάς σου κι έπειτα, στο τι prestige έχει να σου προσφέρει ο κάθε φίλος σου. Που στην αληθινή φιλία το prestige  εκμηδενίζεται από το λεξιλόγιο σου.

Το θέμα δεν είναι να ταυτιστείς με κάποιον το θέμα είναι να είσαι εσύ εκείνος/νη που θα γραφτεί το επόμενο επεισόδιο του δικού σου έργου της δικής σου ταινίας… Κι ας θέλεις να την ονομάσεις με τον ίδιο τίτλο που ηχεί και όμορφα αλλά και λαμπερά… Sex and the City!!!



p.s. Κανένα prestige δεν κατάφερε να αλλοιώσει καμία προσωπικότητα και κανέναν φίλο... Όσοι έβαλαν και ζύγισαν τις οποιεσδήποτε σχέσεις τους με το τι τους ταιριάζει στη παρούσα αλλαγή της ζωής τους, τους έχασαν απλά .... χωρίς κανένα λόγο... Γι αυτό σας λέω....Αγαπάτε με τα μάτια της Καρδιάς, εμπιστεύεστε με αυτήν, κι αν καμιά φορά κάνει και λάθος, ε καρδιά την είπαν... πότε έχει καρδιοχτύπια, πότε βραδυκαρδίες και πότε ταχυπαλμίες...κάπου λοιπόν σε ένα χτύπο πάνω ή κάτω έχει δικαίωμα να κάνει και λάθος.

Το ομορφότερο πράγμα πάντως τουλάχιστον για μένα είναι, όταν οι φίλοι σου, σου ετοιμάζουν ευχάριστες εκπλήξεις.... που τότε η καρδιά κάνει σα τρελή...τα χέρια τρέμουν, μια περίεργη ταραχή, που σε κυριεύει... γιατί... τότε οι χτύποι της καρδιάς, εναρμονίζονται με τα συναισθήματα της στιγμής.

2 σχόλια:

yannidakis είπε...

επετρεψε μου πρωτα να σε καλωσορισω.
Επιτελους επεστρεψες στο blogging!!!
Για να ειμαστε ειλικρινεις, ολοι εχουμε ή ψαχνουμε αυτους τους φιλους που θα μας ωθησουν να βγουμε εκει εξω και να ζησουμε μια ζωη γεματη μεταπτωσεις για τις οποιες στο τελος της (καθε) ημερας θα εχουμε καπου εκει μακρια ή κοντα, να μας περιμενει για να μας εμψυχωσει, παρηγορησει, συγχαρει!
Καθενας εχει αναγκη απο αυτο. Καθενας δικαιουται κατι τετοιο.
Ακομα και ολοι εμεις που δεν παιζουμε στο sex and the city, αλλα οι ζωες μας περιστρεφονται γυρω απο τον ερωτα και την κοινωνια :[

Δακανάλη Μαρία είπε...

Αγαπημένε μου Γιαννιδάκη κι εγώ σε καλωσορίζω για ακόμα μια φορά στις καταχωρήσεις μου!!!

Χαίρομαι κι εγώ που επιστρέφω σιγά-σιγά.....
Φίλοι .... είναι νομίζω το σημαντικότερο κομμάτι στη ζωή μας, και επέτρεψέ μου, εγώ να το βάζω στην ίδια θέση, με την οικογένεια... γιατί έχουμε πει ότι είναι οι "συγγενείς" που εμείς επιλέγουμε...και άλλοτε τους αποκαλούμε αδέρφια....και το εννοούμε... γιατί είναι εκεί στις καλές μα και στις άσχημες στιγμές, στο γέλιο, στη χαρά, στην σκέψη μα πάνω από όλα στην καρδιά μας!!!! για όλα εκείνα που κι εσύ αναφέρεις.

Να είσαι καλά φίλε μου, και να έχεις καλό υπόλοιπο Παρασκευής!!!