Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

1+3 = 13

Σήμερα γιορτάζω, Σήμερα γιορτάζουμε!!!

Τότε ήταν Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 1999, ένα λεοφωρείο,
ένα καράβι, ένας προορισμός και δυο ψυχές με τις οποίες
δέθηκα!!

Δεν είναι παρά μόνο μια ημερομηνία που όσοι
έχουν μάθει να δίνουν τα πάντα για το όνομα
μιας λέξης που ονομάζεται Φιλία απλά σιωπηλά
κρατάνε και κλείνουν τις στιγμές σε ημερομηνίες


Οι φίλοι είναι ο καθρέπτης της ψυχής σου...
Βρίσκεις δηλαδή στον άλλον "θρύμματα" ,
αλήθειες, ψείγματα που κι εσύ έχεις
ή ακόμα και αν δεν τα έχεις ανακαλύψει
σου βγαίνουν στην πορεία... στο πέρασμα
του χρόνου.... μέσα στην ψυχή σου..

Η φιλία είναι όλα όσα όλοι έχουν γράψει...

Για μένα είναι όλα εκείνα που έχουν γραφτεί
μα πάνω από όλα, όλα εκείνα που σε κάνει
ο άλλος να  (συν)-αισθάνεσαι όταν βρίσκεται
δίπλα σου.... και δεν θα αρκεστώ ποτέ
στο λίγο.... πάντα έδινα το πολύ ...
μέσα στις χαρές αλλά και μέσα στις μπόρες...

Κάποιες φορές μπορεί να πλήγωσα, άλλωστε
ένα τριαντάφυλλο δεν μπορεί να ξεχάσει την ιδιότητα
των "αγκαθιών" του και όταν πας με κάποιο τρόπο
να αγκαλιάσεις το διπλανό λουλούδι του κήπου, την ώρα
που το φυσάει ο άνεμος και το στέλνει προς τα εκεί...
έχει τη λαχτάρα να σφήξει τον άλλον στην αγκαλιά του
και δε σκέφτεται τα αγκαθάκια του...

Κάποιες άλλες πάλι φορές μπορεί να με πληγώσατε...
Μα είναι 13 χρόνια πάντα θα υπάρχουν προστριβές
πάντα θα υπάρχουν "κακές" στιγμές ...
που ο ένας πληγώνει τον άλλον.


Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφέρω πολλά...
μάλλον όχι ...

Φέτος η τελετή θα είναι σεμνή...
Άλλωστε δεν έχω να προσφέρω τίποτα
λιγότερο και τίποτα περισσότερο
από ότι μέχρι τώρα πρόσφερα και προσφέρω
στις σχέσεις μου.... στη σχέση μας

ΑΓΑΠΗ, ΨΥΧΗ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ,
ΑΡΩΜΑ ΕΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ,
ΤΗ ΣΙΩΠΗ .... , ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ,
ΤΟ ΔΑΚΡΥ, Ο ΩΜΟΣ, ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ,
Η ΑΓΚΑΛΙΑ,  ΤΟ "ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ",  ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΌΛΑ
ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ
ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΕΣΑΣ!

Θα είμαι για όσο εσείς ακόμα με θέλετε
ΔΙΠΛΑ σας, ΚΟΝΤΑ σας, όχι μόνο
για να σας συμβουλεύω αλλά για να
ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ
ΜΑΣ ....


Κάποτε
είχα γράψει ότι η Φιλία μου και η Αγάπη μου είναι
σπόρος που συνεχίζει να ανθίζει ... έτσι είναι!!!

Θα πω μόνο ευχαριστώ, για τα όσα έχω ζήσει ...
και για όσα θέλουμε όλοι μαζί να ζήσουμε
....από εδώ και πέρα...































2 σχόλια:

yannidakis είπε...

μαθε κι εσυ με τη σειρα σου να μην παραιτεισαι ποτε. Να μην αφηνεις ποτε το ταξιδι χωρις σταθμους γιατι κι αυτο θα μεινει απο καυσιμα.
Συνεχισε επιδιωκοντας μοναχα τη βελτιωση :[

AERIKO είπε...

Έτσι είναι..να χαίρεσαι για αυτό που είσαι και να μην μετανοιώνεις για όσα έδωσες ή δίνεις.Να μετράς το χρόνο και το δρόμο με τους παλμούς της καρδιάς όσο για τον πόνο είναι το καυσιμο στο ταξίδι της ζωής μα και η δύναμη της ψυχής μας.

Εμένα οι φίλοι μου δεν μένουν πιά εδώ.Τους έχασα μέσα σε 4 μόλις χρόνια διαδοχικά μα τους κρατώ βαθιά μεσα στην ψυχή μου.Αυτοί είναι η δύναμη μου.Και θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν τελειώσει.

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε..δηλαδή να βλέπουν καθαρα.

Καλημέρα Τριανταφυλλένια. :))