Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

wish you were here

"Οι δρόμοι γεμάτοι ανθρώπινες φιγούρες, ήχοι, βλέμματα, χρώματα, ερεθίσματα... Πόσο γεμάτα μοιάζουν όλα... Πόσο αποπνικτικά γεμάτα...
Όταν λείπει ο ένας, ο δικός μας άνθρωπος, το (φαινομενικά) γεμάτο νιώθουμε να μας πνίγει επειδή στην ουσία αποδεικνύεται οδυνηρά εντελώς κενό.
Ένα κενό με ασύλληπτο βάρος..."
 πόσο με εκφράζουν τα λόγια ετούτα ...





How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Η Σκέψη που Εστιάζει σ'Αυτόν που λείπει,
αποτελεί γέφυρα που διασχίζεται αθόρυβα και Ολόκληρος είναι στον αέρα που αναπνέεις,
στο τραγούδι που ακούς....

Είναι εκεί...
ακόμη κι αν η ΑΦΗ μένει παραπονεμένη....

η ΨΥΧΗ το νιώθει και δοκιμάζει τη γεύση της Παρουσίας!!!

σε φιλώ..

Δακανάλη Μαρία είπε...

και όταν η Ψυχή δοκιμάζει την Γεύση της Παρουσίας ... πόσο αποπνικτικά γεμάτα μοιάζουν όλα .... λες και αυτό που θέλεις γίνεται με μιας Ασφυκτικός Κόμπος στο Λαιμό ..
Θέλεις να πεις πολλά μα δε γίνεται να πεις σχεδόν τίποτα...
Απλά θέλεις να γευτείς τη Στιγμή
σα τη Τελευταία Στιγμή ....

η κάθε στιγμή δε μοιάζει με τις άλλες ...
και όταν οι στιγμές πλαισιόνονται με ΕΠ-ΑΦΕΣ προτιμάς να κοιτάς τη Ψυχή... που ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει λάθος ... γιατί τα λόγια και οι σκέψεις είναι που πληγώνουν και καταστρέφουν τις Στιγμές.

Όταν κάτι μας λείπει μετά από Καιρό... απλά λες ότι σε Συντροφεύει η Παρουσία όπως είπες κι εσύ...
αλλά μιας Παρουσίας με οποιαδήποτε μορφή.. και συνήθως είναι τα τραγούδια που μας ντύνουν με τα πιο όμορφα ζεστά ρούχα..