Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Τα Χρώματα μιας Κυριακής



Αυτό για τη σκέψη που έκανα το πρωί,
για το μήνυμα που έμεινε στα πρόχειρα
και για όλα εκείνα που επακολούθησαν

Εμένα με άγγιξε γλυκά αυτή η συνάντηση...
πήρα Δύναμη για όσα πρέπει
να ΑΝΤΕΞΩ
Ενέσεις Ευφορίας
για όλες εκείνες τις ΦΟΡΕΣ που
παρεκτραπήκαμε ...

Γιατί θέλω να με έχεις στην Καρδιά Σου
ως κάτι όμορφο ... γλυκό ...
ως κάτι που μοιράστηκε τις πιο όμορφες στιγμές
χρόνων ...

Ως εκείνο το άτομο που κάποτε σου έδωσε
το ΓΕΛΙΟ του
το ΧΑΜΟΓΕΛΟ του
το ΔΑΚΡΥ του
τη ΧΑΡΑ του
την ΑΓΚΑΛΙΑ του
την ΨΥΧΗ του
τον ΩΜΟ του
δεν το έκανε/κάνει γιατί το ζήτησε κάποιος, το ΕΚΑΝΕ/ΚΑΝΕΙ
γιατί το ΕΝΙΩΘΕ/ΝΙΩΘΕΙ από τα ΒΑΘΗ της ΚΑΡΔΙΑΣ του

και που ΕΜΑΘΕ από

το ΓΕΛΙΟ σου
το ΧΑΜΟΓΕΛΟ σου
το ΔΑΚΡΥ σου
τη ΧΑΡΑ σου
την ΑΓΚΑΛΙΑ σου
την ΨΥΧΗ σου
τον ΩΜΟ σου
ότι όταν ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ η ΖΩΗ περνάει πιο ΟΜΟΡΦΑ
πιο ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ, πιο ΛΑΜΠΕΡΑ πιο ΑΝΩΔΥΝΑ ...

Δεν ζητώ καμία θέση στη ΖΩΗ κανενός...
Ήταν και είναι Τιμή μου που κάποτε με είχαν στις ζωές τους
και αφού μπήκα έστω και ΜΙΑ ΦΟΡΑ στη ΖΩΗ τους
αυτό αρκεί .... αρκεί να δουν και να εκτιμήσουν
γιατί με κράτησαν εκείνοι σε αυτή τη θέση ....


Δεν Μιλώ για Έρωτα , αν και το τραγούδι
γι αυτό μιλάει ...

Μιλάω για την Επαφή των Ανθρώπων ...
Για τη Ματιά εκείνη που ξέρει
να βλέπει στην Ψυχή

Αυτή είναι η αλήθεια μου!
Άκου τη σκέψη μου ...
Άκου...
Άκου τα κομμάτια της Ψυχής
πόσο θόρυβο κάνουν
κάτι σαν μαγνήτες που τρέχουν
να ελκύσουν τα άλλα κομμάτια
μιας άλλης Ψυχής

ενώνονται για όσο ...
και μετά πάλι σκορπίζονται
και ακούς τα θραύσματα
να κάνουν πιο πολύ θόρυβο
από κάθε άλλη φορά....


- Θα τα πούμε ...?!
- .......

"αυτή είναι η αλήθεια μου....και υπάρχει μόνο γιατί τη μοιράστηκα κάποτε μαζί σου...
θέλω να σου φωνάξω δυνατά....άκου τα λόγια μου...είναι φωνές που σκίζουν τη σιωπή σου.... (τη σιωπή ΜΟΥ, τη σιωπή ΜΑΣ)
άκου τη σκέψη μου και την ελάχιστή μου αναπνοή...άκου τον ήχο μου που σε τυλίγει...
και ύστερα αφήνεται να υπάρχει για να τον ακούς....ΕΣΥ....."


6 σχόλια:

~reflection~ είπε...

επ-ΑΦΗ... σαν άγγιγμα που δε λέει να πάψει να αλληλεπιδρά με την επιφάνεια που καθρεφτίζονται οι αδυναμίες σου οι Ανθρώπινες......


Και κάθε μέρα λουσμένη στα Χρώματα της Κυριακής..... σαν γιορτή Ύπαρξης που αγάπησε κι αγαπήθηκε πολύ...

Σε φιλω....

katabran είπε...

η σιωπη απεκτησε μελωδια
το κλεισιμο των βλεφαρων απεκτησε κροτο
η ανασα απεκτησε ρυθμο
η κινηση απεκτησε τονικοτητα
τα λογια απεκτησαν αποδεκτη
η σπειρα απεκτησε στροφες
το ονομα συναντησε το νονο του
οι ωρες απεκτησαν δεικτες
η επιστροφη απεκτησε εισιτηριο
το κενο απεκτησε περιεχομενο
η οριζοντια γραμμη απεκτησε θλασεις
η πυξιδα απεκτησε οριζοντα

προς το παρων απων…αλλα μονο ως προς το παρον…
οι ασυναρτησιες μου απεκτησαν ειρμο…

katabran είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
katabran είπε...

όχι δεν κάνω πλάκα...
φιλιά!

Δακανάλη Μαρία είπε...

@katabran Friends will be Friends right till the end έτσι δε λενε οι Queen????

απών από το παρόν .... αυτό κρατάω και συσκέπτομαι σιωπηλά μέχρι να αποκτήσει μελωδία ξανα...

Μα κι εγώ δε νομίζω ότι κάνεις πλάκα...
όταν οι ασυναρτησίες αποκτάνε ειρμό ... το περιεχόμενο είναι εκκωφαντικό!!!

Δακανάλη Μαρία είπε...

@ Reflection
Αφήνομαι ότι Αγγίζει η ΑΦΗ μου και αποκωδικοποιώ την ενέργεια που πέρνω...

Κρατώ αυτό που είπες Γιορτή Ύπαρξης που αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ

Γλυκιά Καληνύχτα!!!