Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Τριαντάφυλλένια αρώματα για το τέλος.

Ήρθε η ολοκλήρωση ενός μεγάλου κομματιού
της Γυναίκας τριαντάφυλλο!

Εδώ θέλησε να εκφράσει και να εκφραστεί
να ακούσει και να ακουστεί
να ξεδιπλώσει τα πέταλα της
να αγκαλιάσει τους γύρω της εικονικούς και μη φίλους
δείχνοντας ένα κομμάτι του εαυτού της.

Κάποιοι την αποδέχτηκαν κάποιοι ίσως όχι
κάποιοι πάλι με ιδιαίτερο  τρόπο της έδωσαν μηνύματα
θάρρους αλήθειας αγάπης
άλλες φορές και γκρίνιας ....

Φίλοι μου η ζωή πολλές φορές έχει τα πάνω της και τα κάτω της
πρέπει πάντα να μαθαίνουν και την ανηφόρα μα και την κατηφόρα

Δεν σας κρύβω ότι τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια
με έφεραν σε μια κατηφόρα... όμως αυτήν για ακόμα μια φορά
πρέπει να ξεκινήσω να την ανεβαίνω.

Είμαι ιδιαίτερος άνθρωπος μερικές φορές ακόμα και οι γύρω μου
δεν με καταλαβαίνουν ...
Αυτό που όμως μένει όρθιο μέσα μου είναι ότι και να γίνεται γύρω μου
όσο πόνο ή χαρά θέλω να το βιώνω!!
Το βιώνω χωρίς να ζητώ τίποτα και από κανέναν.
ότι ζήτησα πήρα, ότι δε ζήτησα μου δόθηκε απλόχερα ότι
αγάπησα λάτρεψα και πίστεψα μα και συγχρόνως μάτωσα και έκλαψα
Από οποιαδήποτε μορφή αγάπης κι αν μου δόθηκε.

Πάντα θα δίνω, θα δίνομαι θα αγαπώ με όση δύναμη κι αν έχω ακόμα μέσα μου.

Δεν μου αρέσει να μιλάω για μένα. Αυτό ας το κάνουν οι άλλοι
που με ξέρουν με έχουν γνωρίσει στη πορεία της ζωής μου.

Αυτοί ξέρουν καλύτερα.

Σε όλους σας ένα ευχαριστώ από καρδιάς.

ελπίζω κάποτε να ξανα βρώ τη δύναμη να γράψω για όμορφα λουλούδια που γεννιούνται μέσα μας.

Το μπλογκ αυτό αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους αγαπημενους μου που με συντρόφευσαν μέσα από τα μονοπάτια του έρωτα , σε όλους εκείνους τους φίλους/φίλες μου που με ανέχτηκαν μα φυσικά σε όλους ΕΣΑΣ που σας συγκίνησα που μου κάνατε αφιερώματα είτε σε αυτή τη γειτονιά είτε στην άλλη την παλιά γειτονιά των spaces , σε όλους σας θα αφήνω το σημάδι μου. όσο πιο συχνά μπορώ...

Ελπίζω ότι κάποτε θα τα ξανα πούμε με πιο αισιόδοξη ματιά για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Πάντα συναντώ στη ζωή ανθρώπους που το λέγε η καρδιά τους! και κάνουν αυτό που νιώθουν. εύχομαι πάντα να είναι ο δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα που σκορπάνε αρώματα. Αν υπάρχουν δυσκολίες μη φοβάστε όλα ξεπερνούνται αρκεί να έχετε δίπλα σας στο μέρος της καρδιάς σας ΓΕΡΑ ΧΕΡΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ στις ΑΝΑΠΟΔΙΕΣ.

Κάποτε είχα τώρα πια κανείς δεν είναι δυνατός για να κρατήσει τον εαυτό του όχι τον διπλανό του. αλλά με λίγη προσπάθεια όλα μπορεί να γίνουν.

ΤΙΜΗ μου που σας γνώρισα και με γνωρίσατε μέσα από εδώ .






10 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

Αν και δεν ειμαι πολυ καιρο σε αυτη τη γειτονια, λυπαμαι που φευγεις γιατι πιστευω πως εχεις κι αλλα να δωσεις . Ελπιζω πως οτι κι αν κανεις στο μελλον θα ειναι το ιδιο δημιουργικο ισως και περισσοτερο απο εδω, σκορπιζοντας τα πεταλα της "Μοναδικης Τριανταφυλλιας σου" γυρω σου.

Σου ευχομαι καλες γιορτες γεματες υγεια, χαρα, χαμογελα και οτι αλλο εσυ επιθυμεις και προσδοκεις.

Πολλα φιλια :)

yannidakis είπε...

δεν πιστεύω ότι λες αντίο ή μάλλον δεν το δέχομαι.
Ποτέ δεν αισθάνθηκα όπως όταν ήμουν στα spaces, όμως δεν τα παρατάω. Έχω ανάγκη τους παλιούς μου αναγνώστες και φίλους, όπως έχω ανάγκη όλα τα παλιά blogs που σιγά-σιγά έσβησαν. Γιατί κι εσύ :[

Λιακάδα ☼ είπε...

Εγώ σε κατάλαβα... κι ας δεν ήσουν ανοιχτό βιβλίο.
Εγώ σε επέλεξα ανάμεσα σε τόσους να σε έχω κοντά μου.
Εγώ σε διάβαζα κι ας μη σχολίαζα γιατί συνήθως μ'αφηνες άλαλη...
Εσύ γιατί φεύγεις?

Υ.Γ (στο facebook τουλάχιστον θα σε βλέπω?)

Δακανάλη Μαρία είπε...

Αοράτη : έχεις υπέροχη γραφή να συνεχίσεις!!! ότι είχα να δώσω νομίζω το έδωσα ... τα υπόλοιπα δλδ όλα εκείνα που πήρα τα κρατώ μέσα μου φυλαχτά !!!
Το μέλλον απροσδιόριστο το παρόν κοιτάζω τώρα, αυτό που θα γεννήσει την ελπίδα για ότι δημιουργικό θα ξανα δώσει Μοναδικό άρωμα στα πέταλά μου.

Να είσαι πάντα καλά.

Δακανάλη Μαρία είπε...

Αγαπημένε μου Γιάννη, κάποια πράγματα μπορεί να μην τα πιστεύουμε ότι συμβαίνουν όμως πρέπει να τα αποδεχόμαστε κι ας πονάμε, κι ας ματώνουμε.
Κάτι που σβήνει δε σημαίνει ότι δε μπορεί να ξανα γεννηθεί... ίσως κάποτε κάτι με ξανά φέρει σε αυτό το σπιτικό. Μέχρι τότε πρέπει πρώτα να κλείσω αυτό το μεγάλο κύκλο.
Εύχομαι απλά την επόμενη φορά που θα πιάσω δημόσια εδώ μέσα τη γραφή μου, να είναι για κάτι Μοναδικά όμορφο ποιοτικά άξιο για να μπορέσει να νιώσει, να αισθανθεί αυτό που με πάθος θα υποστηρίξω.
Σε παρακολουθώ κι ας μη σχολιάζω πια... θα συνεχίσω να το κάνω.

Δακανάλη Μαρία είπε...

Γλυκιά μου ΛΙΑΚΑΔΑ, γιατί απλά ήρθε η ώρα μου να φύγω ... να ολοκληρώσω αυτό που κάποτε από περιέργεια ξεκίνησα, αυτό που κάποτε με πάθος υποστήριξα, αυτό που κάποτε με δύναμη αγάπησα πιο πάνω από τον εαυτό μου και θέλησα να το εκφράσω μέσα εδώ και δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το Παθος μου να ΕΚΦΡΑΣΩ τα συναισθήματά μου που πάντα τα κρατούσα ΜΕΣΑ μου. Συναισθήματα για όλα εκείνα που με περιτριγυρίζουν από τα πολύ μικρά μέχρι τα πολύ μεγάλα, για όλους όσους βρίσκονταν τόσο καιρό στο πλάι μου έρωτες σχέσεις πάθη πόθους φιλίες πρόσωπα συγγενικά για όλους εκείνους τους δεσμους που με έκαναν πάντα να κυριεύομαι από ΔΥΝΑΤΑ συναισθήματα και που μου έδιναν πνοή να δίνω και να σκορπώ το δικό μου άρωμα γύρω τους. Είτε ήταν μέσα από ΣΙΩΠΕΣ είτε μέσα από ΠΡΑΞΕΙΣ είτε μέσα από ΓΕΛΙΟ είτε μέσα από ΔΑΚΡΥ. όλα είναι αφιερωμένα σε όλους εκείνους κοντινούς και μακρυνούς οικειους και γνωστούς.... όλα αυτά ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ, ΔΩΣΜΕΝΑ ΑΠΛΟΧΕΡΑ απο ΚΑΡΔΙΑΣ!!!

ΤΙΜΗ ΜΟΥ τα λόγια σου και να ξέρεις ότι πάντα θα είμαι εδώ να υπάρχω για να διαβάζω όσα γράφεις.
Όσο για το facebook κι αυτό θα κλείσει κάποια στιγμή, εν καιρώ ..... σιγά σιγά τα κλεινουμε όλα .... όμως έχουμε κι άλλο τρόπο επικοινωνίας δε χανόμαστε!!! Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου!!! Take care yourself και μη κολλάς στο παρελθόν αυτό ανήκει εκεί κοίτα το παρόν σου και προχώρα!

Ανώνυμος είπε...

Κρίμα που φεύγεις...ξανασκέψου το

Ξύλινος Ιππότης είπε...

Τώρα που σε βρήκα
τώρα και σε χάνω..
κι ας μην σε γνώρισα,
περίεργο συναίσθημα...
...

katabran είπε...

έλα σε μένα!

mybellavista είπε...

Είναι όμορφο να ξέρεις πως μπορείς να κάνεις επιλογές,και σέβομαι την απόφασή σου να σταματήσεις για λίγο, είναι επιλογή σου και άρα είναι κάτι καλό για εσένα, επίσης χαίρομαι που ήσουν σε αυτήν τη "γειτονιά", εύχομαι κι ελπίζω να βρεις όλα όσα ζητάς και σύντομα να επανέλθεις. Έχεις πολλά να δώσεις σαν άτομο. Καλή σου συνέχεια και εύχομαι η ζωή σου να είναι γεμάτη από υγεία, αγάπη, χαρά, ευτυχία και αφθονία σε όλους τους τομείς. Να προσέχεις τον εαυτό σου και να είσαι πάντα καλά:)