Σκληρό χαρτί…
Πήρα ένα χαρτί και το έκανα κομμάτια… τόσες χιλιάδες μικρά κομμάτια… 2000 περίπου λέξεις μικρά κομμάτια.
Σαν χαρτοπόλεμος … σε ποιο μεγάλη επιφάνεια.
Έπειτα το μούσκεψα … με κάτι πολύ υγρό και συνάμα αλμυρό…
Αμέσως κάθισα σταυροπόδι και άρχισα να συναρμολογώ το παζλ των λέξεων.
Δύσκολο να αποκρυπτογραφείς μηνύματα. Αλλά δεν χρειαζόταν να αποκρυπτογραφήσεις τίποτα. Δεν κρυβόταν τίποτα πίσω πια από τις λέξεις. Η αλήθεια και το αποτέλεσμα.
Και τα άφησα να σκορπίσουν σε όλο το δωμάτιο …
Στην αρχή πήρα σκούπα και φαράσι για να τα πάρω από κάτω μετά είπα όχι … αυτό το χαρτί μου είπε κάτι .. το μάζεψα.
Για πολύ ώρα το είχα αφημένο πάνω στο τραπέζι, κομματιασμένο σε 2000 λέξεις.
Θυμός, τρέλα, αγάπη, εγωισμός, σεβασμός, αποστροφή, χώρος, χρόνος, ζωές, συναισθήματα, επικοινωνία, πίεση, χαλάρωση, θέλω, ανάγκες, πρόσωπα, ενοχή, λύπη, θλίψη, λύσεις, δεν μπορώ, μπορώ, σχέσεις.
Ναι είπα … όλες αυτές τις λέξεις θα τις κρατήσω θα τις βάλω σε ένα μικρό κουτί και θα τις κλείσω μέσα… για να τις σκορπίσω όταν πια θα έχουν εξιλεωθεί.
2 σχόλια:
βαλτες σε ενα συρταρι.
ποτε μην πετας αυτο που σε πονεσε. Ειναι το καλυτερο μαθημα ακομα κι αν δεν φαινεται στο παρον :[
Ο πόνος ήταν πριν από αυτές τις λέξεις, τώρα ήταν απλά η συνειδητοποίηση ...
Δεν θα πετάξω τίποτα Γιαννιδάκη, απλά θα τα σκορπίσω στον αέρα την ημέρα της επανένωσης όλων των συναισθημάτων και θα είναι σαν μια μεγάλη γιορτή....
Δημοσίευση σχολίου