Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

όλα σε 1 μέρος πρώτο




Βασικά Καλησπέρα σας.... έλεγε κάποτε μια παρουσιάστρια εκπομπής...
Μέρες τώρα προσπαθώ να τα βάλω όλα μέσα μου σε μια σειρά....να τα ταξινομήσω σε θέσεις λεωφορείου...σκέψεις, ερεθίσματα, άγχος,μα πάνω απ' όλα εμένα. Καθημερινά ξυπνώ, σηκώνομαι, μπαίνω στο λεωφορείο κάθομαι στη θέση μου, πάω στο μάθημα μου, βλέπω νέες φάτσες
νέα ερεθίσματα κοινωνικά και προσωπικά... διάλογος, μονόλογος,
γέλια, χαμόγελα, αυστηρότητα νευρικότητα, τέλος μαθήματος, ψάξιμο για σπίτι
καφέ, λεωφορείο επιστροφή, διάβασμα για την επομένη.
Μόλις απλά περιέγραψα τα στοιχεία που για όλους μας είναι δεδομένα χωρίς καμία επεξεργασία
της καθημερινότητας μου.
Όταν θα τα επεξεργαστώ θα παράγω μια πληροφορία που για εσάς θα είναι χρήσιμη μπορεί και όχι.
Ερεθίσματα καθημερινά από παιδιά και εκπαιδευτικούς ακόμα και από την ίδια κοινωνία στην οποία
όποιος σε βλέπει στο δρόμο ... α η νέα καθηγήτρια του Λυκείου, εσείς είστε που ψάχνετε σπίτι? και ξάφνου έχει δημιουργηθεί το θέμα το επίκεντρο... Κάτι θα σου βρούμε.... παντρεμένη ανύπαντρη...? αυτό που κολλάει .. με το σπίτι ποτέ δεν κατάλαβα.... (κάνω πως δεν καταλαβαίνω) ...
Και από το ρώτα εσύ να ρωτήσω κι εγώ από αύριο θα ανήκω σε άλλο κοινωνικό κύκλο.
Διάβασμα αρκετό όπως και το άγχος μου επίσης.... θα περάσει αυτό... σε λίγες μέρες..

Νιώθω δυνατή μα και αδύναμη μερικές φορές . Έχει να κάνει , ας το πούμε με "τυχαίες ανακαλύψεις".
Εκεί που κυνηγάς μια μύγα, πέφτεις πάνω σε μια χειρόγραφη ας το πούμε "παρακαταθήκη" .Ξεκινάς να ανοίγεις τα χαρτιά που τα βρήκες τυχαία, αναγνωρίζεις το γραφικό χαρακτήρα, τα χέρια μονο μιας ξεκινούν να τρέμουν κι έπειτα διαβάζοντας τις πρώτες σειρές, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.. και τρελαίνεσαι  ... Λες δε μπορεί ... κάποιος μου κάνει πλάκα... θες να γελάσεις αλλά συνεχίζοντας
απλά ο κόμπος ανεβαίνει και κάτι σου κόβει την ανάσα... ούτε σε γύρω του θανάτου..στα λουνα παρκ
δεν αισθάνεσαι έτσι, μέχρι που το δάκρυ έρχεται και σου "μπαστακώνεται" ως άλλο σκουπίδι στη ματιά σου μπροστά. Προσπαθείς να είσαι διακριτική, να μην δείξεις ότι έχεις ταραχτεί ... διπλώνεις τα χειρόγραφα , και τα ξανά αφήνεις στο σημείο που τα βρήκες. Σκέφτεσαι ότι κατεβαίνοντας από το σημείο που είχες ανέβει ... πως θα είναι η όψη σου βλέποντας σε . Κατορθώνεις να μην
δείξεις τίποτα , το καταπίνεις αν και ομολογουμένως σου έχει κάτσει, και συνεχίζεις σα να μην συνέβει τίποτα που να σου τάραξε την ψυχολογία. Έπειτα, αφήνεις το χρόνο να κυλήσει και σε ανύποπτη στιγμή, αναφέρεις στο πρόσωπο ότι ανακάλυψες τι κρύβει στο ψηλό εκείνο σημείο. Ταράζεται, λέει ότι δεν θυμάται τι έχει εκεί πάνω, με τρεμάμενη φωνή. Αρχίζεις να αναφέρεις τα όσα διάβασες και αμέσως βουρκώνει.. πρέπει να τα πετάξω... πρέπει να τα αποβάλλεις από μέσα σου απαντάς εσύ. Δεν πρέπει να σκέφτεσαι κατά αυτόν τον τρόπο υπενθυμίζεις στο πρόσωπο. Πρέπει να είσαι δυνατή.. όταν θα έρθει η ώρα.. μπλα μπλα ... της αναφέρεις ότι αν σκέφτεται αρνητικά σίγουρα αυτό που θα καταφέρει είναι τελικά κάτι να μην πάει καλά και ότι όλα όσα αναφέρει θα βγουν πραγματικότητα και ότι είναι μικρή ακόμα να σκέφτεται έτσι. Είναι δυνατή... έχει καταφέρει πολλά πράγματα όχι όμως τώρα με την πρώτη "τρομάρα" να αφήνει τα όπλα χωρίς καν να έχει πολεμήσει.

Έτσι η δύναμη μου γίνεται άμεσα αδυναμία .... γιατί όλο αυτό δεν μπορώ να το μοιραστώ... αν θέλεις μάλλον κουράστηκα να μοιράζομαι ... και στην ουσία να πληγώνομαι ... ο καθένας μας χωρίς να το θέλουμε έχουμε καταφέρει να πληγώνουμε τον άλλον. Από τα μικρά και ασήμαντα... μέχρι τα μεγάλα και ουσιώδη.
Παραδείγματα πολλά από το πως περάσαμε στις διακοπές μας το καλοκαίρι από το πως είναι τα πράγματα στο νέο χώρο εργασίας... Δεν πήρα ένα τηλ ή ένα μήνυμα από κοντινά μου άτομα, να μου πουν ρε συ όλα καλά?
Θα μου πεις πάλι ότι φταίω εγώ αλλά να που μια ακόμα φορά οι υποχρεώσεις μου οι επαγγελματικές κι επειδή θέλω να είμαι σωστή απέναντι στο νέο κοινωνικό σύνολο του σχολείου, απλά έχω επιδιώξει να διαβάζω καθημερινά. Αν και δεν είναι μόνο αυτό απλά όταν γυρνάω αργά το απόγευμα στο σπίτι μου μιας και μετακινούμε με λεωφορεία, προλαβαίνω μια ώρα να ξεκουραστώ και μετά ξεκινάω διάβασμα, που σημαίνει ότι όλος αυτός ο προγραμματισμός μιας και το αντικείμενο είναι νέο, μου παίρνει ώρα. Δεν έχω χρόνο στο να απαντήσω και στις εξόδους μου.
Ξέρω και η λιγοστή μου πείρα και από το Χριστιανισμό μας αλλά και από τα δικά μου βιώματα μου έχει δείξει ότι τελικά μόνος σου πιστεύεις και πορεύεσαι στη ζωή απλά οι γύρω σου είναι εκεί κάποιοι που πιστεύουν σε εσένα σε ακολουθούν και κάποιοι που αμφιταλαντεύονται ...
Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ πολλές φορές αμφιταλαντεύτηκα η αλήθεια είναι... σε κάποιες μου σχέσεις.
Δεν σου κρύβω ότι πληγώθηκα πολύ από κάποιες στάσεις άλλων..
Δεν σου κρύβω ότι πόνεσα πολύ από απορρίψεις.
Δεν σου κρύβω ότι απλά με τους άλλους υπήρξα πολλές φορές τυπική. Και αυτό το κάνω ακόμα πια γιατί ξέρω ποιοι με πόνεσαν ποιοι με πλήγωσαν. με αυτούς ναι είμαι τυπική δεν θα κυνηγήσω πλέον κανέναν.. είμαι εδώ ας έρθουν να με βρουν. Απλά τα πράγματα.
Κάνω νέο ξεκίνημα και προσπαθώ να αφήσω τα παλιά πίσω μου.. αν κι επειδή τα παλιά τουλάχιστον οικογενειακά θέματα υγείας είναι πάλι στο προσκήνιο, θα αμφιταλαντευθώ.. λίγο ακόμα . Είμαι και στα δύο σοβαρά θέματα αισιόδοξη και θέλω και οι άλλοι να είναι, αν πιστέψουμε σε αυτό όλα θα πάνε καλά... Μπορεί στην εκκλησία να μην πηγαίνω συχνά αλλά μέσα μου καθημερινά προσεύχομαι ... για όλους εκείνους που χρειάζονται την βοήθεια Του.. προσεύχομαι και για εκείνους που με πόνεσαν με πλήγωσαν έπαιξαν κατά ένα μέρος μαζί μου αποσκοπώντας σε άλλους στόχους.



Όλοι είμαστε επιβάτες ενός τρένου ή ενός λεωφορείου, κάποιες καταστάσεις διαρκούν έως την επόμενη αποβίβασή μας ... και τελειώνουν... όμως κατα τη διάρκεια του ταξιδιού έχουμε συναναστραφεί με τους γύρω μας. Το πιο όμορφο πράγμα είναι να είσαι επιβάτης να ταξιδεύεις....να γουστάρεις τον προορισμό σου και στην τελική ας σου δώσει και πόνο και θλίψη. Στην επόμενη μεταβίβασή σου θα έχεις να πάρεις νέες εμπειρίες. Απόλαυσέ τες....

ΥΓ το πιο υπέροχο πράγμα είναι μέσα σε όλα αυτά να απολαμβάνεις το ξημέρωμα... να βλέπεις τον ήλιο να "ξυπνάει" μέσα από το νερό της θάλασσας και να βγαίνει με τα ίδια χρώματα που λίγες ώρες πριν είχε δύσει... πορτοκαλο-κόκκινο χρώμα με έντονες γραμμές από κίτρινο .. που κοιτώντας το κατάματα λες και σου καίει την όραση και θέλεις απλά να βλέπεις μόνο φως και χαρά ...

Συνεχίζεται .. εν καιρώ....

2 σχόλια:

yannidakis είπε...

καθε αρχη και δυσκολη. Καποτε σε ενα νησι χωρις καμμια εμππειρια και μονο συμμαχο τον ενθουσιασμο, υστερα επιστροφη κοντα στην βαση και τωρα ενα νεο-νεο ξεκινημα παλι.
Εισαι τυχερη γιατι παλι σου δινεται η ευκαιρια για ενα νεο ξεσκαρταρισμα. Εχεις ξανα τη δυνατοτητα να αναθεωρησεις στοχους και να ιεραρχησεις δεδομενα στη ζωη σου. Μην το κανεις λαθος. Μην χασεις την ευκαιρια. Διαχειρισου τη σωστα :[

mariposa είπε...

καλη μερα να χεις...πολυ αληθινα ολα οσα γραφεις..με βρισκουν συμφωνη...καλη βδομαδα