Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Αύρα Καλοκαιρινή


Με δυο σταγόνες μέθυσα
από της θάλασσας σου την αρμύρα
Φεγγαρένια η ματιά σου που τη λάμψη του
έχει πάρει
και τ' αστέρια ένα ένα πέφτουν μέσα στην αγκάλη
και φοβάμαι μη σε σφύξω και σκορπίσεις στον αέρα
και βρεθείς ξανά στην ουράνια παρέα..
Στέλνω τα φιλιά μου που σε καίνε πιο πολύ
και το χρώμα σου αλλάζεις σ' ένα κόκκινο βαθύ.
Κοίτα τώρα πόσο μοιάζεις μ αυγουστιάτικο φεγγάρι
που μου καίει το κορμί!


7 σχόλια:

Walking in vain είπε...

'Όμορφα μελαγχολικό, καλό βράδυ εύχομαι

Δακανάλη Μαρία είπε...

Καλησπέρα εύχομαι να έχεις μια δροσερή βραδιά..όχι όμως μελαγχολική!!!

yannidakis είπε...

σσσσσσ..
ακομα δε λεμε τπτ.
ξερεις πως τις κανω εγω τις αλλαγες.. παντα εντυπωσιακες.
πως με ανακαλυψες, μονο εσυ ξερεις.
Καλο βραδυ, με πολυ σκοταδι μεσα :[

Ελενα καπακιώτου είπε...

καλο ξημερωμα...

Ναύτης είπε...

η μελαγχολία είναι μια πολυτέλεια στη σύντομη διέλευσή μας...

εκτός... κι αν μπορει να γίνει παραγωγικη...

καλημέρα!

:)

Δακανάλη Μαρία είπε...

Zinna Kappa , Σε ευχαριστώ !!!

Ναυτη, καλώς όρισες στην παρεα !!! πολυ ωραίος ο χώρος σου!!!

katabran είπε...

και συνεχώς τα κύματα που έρχονται υπόσχονται γνώση και συνεχώς την παίρνουν πίσω...