Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

σιγά σιγά διακρίνω τη λάμψη μου

Καλησπέρα φιλαράκια μου.... Έλειψα πάλι απλά χρειάζομαι χρόνο, να βάλω σε τάξη την εσωτερική μου αταξία...
Ξέρετε το μυαλό τρέχει... σκέψεις από εδώ σκέψεις από την άλλη....ουφ!! έχω ξεχάσει το γκάζι και τρέχει
με ταχύτητες πάνω από το όριο...ελπίζω γρήγορα να επανέλθω.. πιο υγιής από ότι είμαι.. και να χαμογελάω..
έχω παραμελήσει πολλούς μα περισσότερο εμένα.. και τώρα κάνοντας βήματα ανόδου ως προς την επιφάνεια..
ήθελα να το μοιραστώ...μαζί σας..!!!

κάποιες φορές μου έρχεται το παρακάτω τραγούδι στο μυαλό μου και με ανεβάζει..ακόμα πιο πολύ..
όχι γιατί είμαι ερωτευμένη με κάποιον, αλλά με τη ζωή που αρχίζει δειλά δειλά να μου χαμογελά, αλλά
πρέπει να πιστέψω και να την πιάσω σφιχτά...από το χέρι και να τραγουδήσω μαζί της..

Φυσικά όλα αυτά οφείλονται και συμπαράσταση που έχω από κάποιους πραγματικούς και ουσιαστικούς φίλους...

2 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Να δίνεις αξία στις μικρές καθημερινές στιγμές γιατί είναι αυτές που θα ολοκληρώσουν την πραγματική ευτυχία.
Να χαμογελάς πραγματικά και έχεις γύρω σου μόνο καλούς φίλους και μην φοβάσαι τίποτα όλα τ άλλα απλά περνάνε.

Φιλια΄

Δακανάλη Μαρία είπε...

Σταλαγματιά μου καλησπέρα ...θα ακούσω με ευλάβεια τις συμβουλές σου...φιλιά...