Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Βάλε τη μάσκα να σωθείς

Κανείς δεν με έχει ρωτήσει τι κάνεις πως είσαι? 
πως νιώθεις? Μη στεναχωριέσαι! 
Κανείς δε μου έχει πιάσει το χέρι, να μου το σφίξει
δυνατά.. και να μου πει είμαι εδώ... όλοι ναι το ξέρω
είναι εδώ..... αν τους το ζητούσα.... το θέμα είναι
πως καταντήσαμε και περάσαμε στο "αν μου το ζητούσες"..
Ποτέ δεν ζήτησα τίποτα, ότι έκανα στη ζωή μου το έκανα
από καρδιάς... τώρα που η καρδιά και αν θέλεις ο νους...
έχει κάπως "ασθενήσει", και δεν ασχολείται με τίποτα
πια... τώρα απλά βλέπω ότι μόνο εγώ προσπαθούσα..
προσπαθούσα, για τους άλλους για εμένα να είμαι καλά...
και τώρα που δεν προσπαθώ για μένα .. δεν βλέπω και κανέναν
άλλον να προσπαθήσει να είναι δίπλα μου...
Τόσος κόσμος, τόσοι φίλοι, τόσοι εχθροί, και όλοι
κρυμμένοι πίσω από ένα τηλεφώνημα... για το αν θα τους πάρω
εγώ ... το πείραμα μου το έκανα ήταν η πρώτη φορά που φέτος
δεν έστειλα χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε κανέναν...
γιατί για να δω πόσοι και ποιοι θα είναι εκείνοι
που θα στείλουν σε μένα πρώτοι δεύτεροι και τελευταίοι..
Ο αριθμός λυπάμαι αλλά μικρός... 2 ή 3 άτομα...
έστειλα εγώ σε όσους πιστεύω ότι έχουν ένα στοιχείο καλοσύνης πάνω τους... και από κεί και μετά... τίποτα...
Τίποτα πόσο δύσκολο να το πιστέψεις...
Πόσο δύσκολο να το κάνεις πράξη... πονάει..
όταν πλέον συνειδητά... επιλέγεις να απομακρύνεσαι από κάποιους...
Τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα πάλι νοσοκομεία .. πάλι τρεξίματα.. παίζω τη δυνατή, δείχνω τη δυνατή , και μέσα μου
γίνομαι κομμάτια.... τα βάζω και με τους δικούς μου που έφτασα μέχρι εδώ που έφτασα και μου λένε με έμμεσο τρόπο ότι έχω "αναισθησία" αλλά και τι ? τι σημαίνει ότι δεν τρεχω, δεν νοιάζομαι, δεν αισθάνομαι, δεν έχω αυπνίες το βράδυ, δεν αγωνιώ, δεν σταματώ να έχω τάσεις φυγής, να ηρεμήσω, δεν παρακαλώ να έρθουν καλύτερες μέρες? Δεν ... ρε πούστη μου είμαι αναίσθητη τέλος.

Έχω αφήσει τον εαυτο μου τα θέλω μου τις ανάγκες μου ... για να τρέχω να μπαίνω , να βγαίνω από νοσοκομείο...είμαι εδώ για εκεινους και εκείνοι με θεωρούν αναίσθητη... σε λίγο πάλι εκεί θα πάω.. θα πάω και θα βάλω τη μάσκα της αναισθισίας... γιατί απλά

κανείς δεν θέλω να τρομάξει με τον μέσα κόσμο μου που καίγεται...

6 σχόλια:

elpenor είπε...

ΒΓΑΛΕ τη μάσκα να σωθείς. Η ευτυχία κρύβεται σε αυτό που πολλές φορές θεωρούμε ταπείνωση. Κανένας δεν θα καταλάβει ότι του απλώνεις τα χέρια όταν τα έχεις μέσα στις τσέπες.

cry_angel είπε...

Ax πόσο σε καταλαβαίνω...
Πραγματικά δεν φαντάζεσαι..
Χρόνια κ χρόνια με αυτή την μάσχα της αναισθησίας και της ψυχρότητας..

Αχ αυτή η καρδιά και αυτό το μυαλό ξέρει τι περναει..

καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

όλα καλά;

Δακανάλη Μαρία είπε...

καλησπέρα σας!!
elpenor: κράτησα τη τελευταία πρόταση....και την επεξεργάζομαι...αλλά και τώρα που τα χω έξω από τις τσέπες...μάλλον θέλει χρόνο τι να πω... αλλά ξέρεις κάτι, ο χρόνος για ακόμα μια φορά μου τελείωσε...απλά περιμένω..

Δακανάλη Μαρία είπε...

cry_angel: και τι κάνουμε παρακάτω...?

Δακανάλη Μαρία είπε...

Ανώνυμε: όλα καλά σχετικό είναι αυτό...θα δείξει ... ο χρόνος...οι στιγμές...κάτι παρακάτω πάντως θα δείξει.