Κλείνω τα μάτια

και σε προσκαλώ,

να με πάρεις απ’ το χέρι,

και να ταξιδέψουμε παρέα…

Φαντάσου λοιπόν πως περπατάμε

αγκαλιασμένοι, σε μια άλλη πόλη.

Εκεί ο κόσμος είναι άγνωστος για εμάς.

Στην πόλη, αυτή, τα πάντα είναι όμορφα…

Είναι Χριστούγεννα, η πόλη έχει φορέσει

τα γιορτινά της..κι εμείς

σουλατσάρουμε στα στενά σοκκάκια της…

Δρόμοι πλακώστροτοι , θυμίζουν μια άλλη

εποχή.. Καστροπολιτείες, Γέφυρες, κτίρια μπαροκ,

γοτθικά, δίνουν μια άλλη αίσθηση μιας άλλης εποχής…

Λες και ζούμε εκεί γύρω στον 9ο αιώνα..που η καλλιτεχνική φύση

ανθούσε πολύ σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης..

Κι εμείς απλά επιλέξαμε την πόλη εκείνη που μάγεψε

τον Γκαίτε, τον Καφκα, τον Κεπλερ, και τον Μοτσαρτ..

Μια πόλη γεμάτοι από πύργους που ο καθένας έχει μια ξεχωριστή

ιστορία ..πύργοι που βρίσκονται τοποθετημένοι στα πιο πιθανά

και απίθανα μέρη….και προσπαθούν να αγγίξουν

τον ουρανό …δίκαια ονομάστηκε “πόλη των 1000 πύργων”.

Σε αυτήν τη πόλη, που σε λίγες ημέρες θα περπατήσω, θα ήθελα

πραγματικά και όχι στη φαντασία μου

να ήσουν μαζί μου… δίπλα μου, αγκαλιά μου, πλάι μου

και όχι η σκιά μου…(μήπως δεν είσαι ούτε αυτό(???)…

όπως και να χει εγώ θα σε αναζητώ..κάποια στιγμή θα σε συναντήσω

και τότε θα μιλήσουν οι ψυχές μας)

Σε προσκαλώ λοιπόν έλα….

πάρε το χέρι μου και πάμε ….