Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Ετήσιο Γράμμα

Μέρες τώρα σκέφτομαι να σου γράψω κάτι ...
Πάει καιρός που είχα να σε δω στου ονείρου τις ράγες...
Και προχτές σε είδα ...
Ήσουν όμορφος, μου μιλούσες μα δε σε άκουγα...
Σε ένιωθα όμως ...
ξέρεις ότι μου λείπεις ... σε λίγες ημέρες θα είναι χρόνος
που δεν βρίσκεσαι μαζί μας...
με πονάει η απουσία σου ...
ξέρεις πέρασα δύσκολα...
γεγονότα πολλά με σημάδεψαν...
νομίζω η τελευταία φορά που σε είδα
στον ύπνο μου ήταν τότε στο νησί..
το καλοκαίρι στις διακοπές μου
ήθελες να με προστατεύσεις από κάτι...
όμως δε το κατάλαβα...
έμεινα σοκαρισμένη αργότερα..
αλλά τότε ήταν αργά...
Τώρα προχτές που σε είδα
ήσουν τόσο ήρεμος...
σε ένιωθα .. μα δε σε άκουγα...
λες και υπήρχε ένα γυαλί ανάμεσα μας
σε έβλεπα όμως και ηρεμούσα...
αν και πάλι ξυπνώντας αισθάνθηκα
φόβο...
φόβο για Εμένα ...
Όμως χαμογέλασα παρότι φοβισμένη
και ένα δάκρυ έτρεξε...
μου λείπεις... μας λειπεις...
η απώλεια έγινε συνήθεια τελικά..
όμως το σαββατοκύριακο θα είναι σα Γιορτή!
Εγώ έτσι θα το δω...
παρότι ξέρω ότι θα κλάψω, λογικό...
Θέλω να είσαι καλά ...εκεί πάνω ξέρεις ότι
σε σκέφτομαι συνέχεια... όπως και όλοι μας..
Θα σε θυμάμαι ...
Ησουν εκείνος που κάποτε με έσωσες,
ήσουν εκείνος που με αγάπησε πολύ...
και πίστεψε σε εμένα...
ήσουν εκείνος που κάποτε τσακωθήκαμε ..
αλλά μετά με ένα κλείσιμο του ματιού
και με ένα χάιδεμα στο ώμο ήξερες να
επαναφέρεις την κατάσταση...
ήσουν εκείνος που λάτρεψα, που είχα
πρότυπο , που είχα σα δεύτερο πατέρα...
σε αγαπώ Να είσαι καλά εκεί πάνω
χαιρετίσματα σε όλους εκεί στη γειτονιά των αγγέλων
στους παππούδες, στη γιαγιά...
το μαρτύριο είναι η μάνα σου, γιαγια΄μου
που σε ζητά... αλλά δε της είπαμε ποτέ τίποτα..
γιατί να πάρει αυτό το πικρό ποτήρι?
άραγε της έχει φανερωθεί στον ύπνο της?
την έχεις πάρει αγκαλιά..
σου λείπει?
απορίες που ξέρω ότι δεν απαντιούνται αλλα
υπάρχουν πάντα μέσα μου...
Η μάνα μου ξέρεις έβλεπες τι πέρασε όλο το χειμώνα
από εκεί πάνω...
νομίζω ότι είναι καλύτερα ... σε σκέφτεται αλλά
το συνειδητοποίεισαι ...την πονάει πολύ η απώλεια σου.
Θέλω να είσαι καλά...εκεί πάνω αν και νομίζω είσαι!
Καλή αντάμωση!


5 σχόλια:

AERIKO είπε...

AX Tριανταφυλλένια μου..

Η Ψυχη ενωνει το φθαρτο με το άφθαρτο..το ορατο με το αόρατο..κι οτι υπάρχει μεσα εκει..τιποτε δεν το αγγιζει..ενας προσωρινος χωρισμος ειναι..και συμφωνω βαθυτατα με το καλη Ανταμωση..όποτε..

Απώλεια είναι να συνεχιζεις χωρίς να κρατας την ομορφια των στιγμων μεσα σου..απωλεια ειναι να δεχτείς πως δεν υπάρχει μετα...εκει στη βαθια νυχτερινη σιγαλια..τους νοιωθουμε και μας νοιωθουν..με τη διαφορα πως δεν μπορουν να μας μιλησουν καθαρα..εαν το εκαναν..θα εμποδιζαν την εξελιξη μας..διοτι ολοι περναμε το καμινι της προσωπικης μας κολασης της εσωτερικης παλης την κουραση της ανηφοριάς στην εδω ζωη πριν βρεθουμε στην εκει γαληνη.

Τρυφερη Καληνυχτα σου στελνω.!!

Eυαγγελία είπε...

Μοναδική μου,

"Τους δρόμους που περπάταγε, ασίκικα τους πάταγε
Κι ας ήταν ο πατέρας μου σκαρί συνηθισμένο
Στους ουρανούς αρμένισε και το σακάκι ανέμισε
Καιρός πάει που έφυγε μα εγώ τον περιμένω.""

Συμπεραίνωντας ότι αναφέρεσαι στον πατέρα σου, και γνωρίζοντας κι εγώ αυτή την πικρή δοκιμασία.

Σε γλυκοφιλώ και σου εύχομαι όνειρα γεμάτα απ' την παρουσία του.

Λιακάδα ☼ είπε...

Με κάλυψε το σχόλιο του Αερικού...
Θα'ναι σα γιορτή ξέρεις...
Φιλάκι...

katabran είπε...

γλυκά που τρυπάνε τα αγκαθάκια σου...

Ανώνυμος είπε...

Ψυχούλα μου...!

Καλό Παράδεισο! Είμαι σίγουρη ότι θα σας καμαρώνει όλου και θα σας χαίρεται από ψηλά!

Ξέρω από απώλειες! ο χρόνος θα σου απαλύνει τον πόνο!

Να προσέχεις!
Φιλιά!