Δεν θέλω ποτέ να μάθω ...
Την σιωπή εγώ την άντεξα , την έκαμα
μια όμορφη φορεσιά, την έβαλα, την έβγαλα, την πέταξα...
μέσα της άφησα όλα εκείνα που με πλήγωσαν
ήταν πολλά... ακόμα και τώρα αλλά τώρα
δεν με νοιαζει ... όλα γίνονται για κάποιο λόγο...
δε με νοιάζει πια ...
Εγώ ξέρω τι αγάπησα , τι κράτησα μέσα μου,
τι άφησα να φύγει να πετάξει εκεί που ήθελε το καθένα
δε με νοιάζει πόσοι γύρισαν και ζήτησαν συγνώμη για
καταστάσεις και στάσεις και συμπεριφορές ..
με τιμά το γεγονός αλλά
δε με νοιάζει πια ....
Εκείνο που ήθελα εκείνο που θέλω από πάντα είναι
να ξεφύγω από τις κρυψινοκαταστάσεις
και να πετάξω ελεύθερη, ελεύθερη και το κάνω
και εμπιστεύομαι πια ότι κράτησα μέσα μου,
ότι με αγάπησε αληθινά, και ότι με έκανε
μα και να κλάψω , αλλά και να γελάσω...
Επίσης εκείνο που νόμιζα ότι έχασα, την ανθρωπιά μου, την ψυχή μου
μου το αποδεικνύουν συχνά όσοι μπαίνουν στη ζωή μου .
Νέα πρόσωπα , νεές εμπειρίες , και είναι τιμή μου τα λόγια τους
οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους, το νοιάξιμο και το ενδιαφέρον τους.
Θέλω να ευχαριστήσω έναν μόνο έναν Εκείνον που έχουμε και πιστεύουμε μέσα μας
που όλα μας τα δίνει για κάποιο λόγο να τα περνάμε, για να μας κάνει δυνατότερους.
Όλοι μας αν πιστεψουμε σε Αυτόν θα δούμε γύρω μας να γίνονται θαύματα.
και πρώτα από ολα θα βρούμε κομμάτια του εαυτού μας που ξεχάσαμε, που αφήσαμε
το ποτάμι να τα πάρει μακρυά...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω ...
γιατί τα θέλω μας και οι αναγκες μας διαφέρουν αλλά στην ουσία
όλα γίνονται ωδή κάλεσμα από τον εαυτό μας...
Μπορούμε να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας.
Δεν είναι δύσκολο αρκεί να μιλήσεις με αγάπη στους γύρω σου, με ειλικρίνεια, με σεβασμό
με εγκάρδια συναισθήματα ... ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να σε ακούσουν...
όπως κάποτε τους άκουγες κι εσύ.
Μέχρι που η ηχώ τους έσπασε το φράγμα ...
κι εκεί ανακάλυψες τι είναι όνειρο και τι πραγματικότητα ...
και ζήτησες να μη ξανα ζήσεις όνειρα γεμάτα αγωνία
Και ήρθαν όνειρα γεμάτα ελπίδα ...
Ας ελπίσουμε πως αν και κάποια πράγματα έκαναν το κύκλο τους
αυτός ο κύκλος κάποτε θα διαγράψει ξανά την ίδια πορεία ...
Την σιωπή εγώ την άντεξα , την έκαμα
μια όμορφη φορεσιά, την έβαλα, την έβγαλα, την πέταξα...
μέσα της άφησα όλα εκείνα που με πλήγωσαν
ήταν πολλά... ακόμα και τώρα αλλά τώρα
δεν με νοιαζει ... όλα γίνονται για κάποιο λόγο...
δε με νοιάζει πια ...
Εγώ ξέρω τι αγάπησα , τι κράτησα μέσα μου,
τι άφησα να φύγει να πετάξει εκεί που ήθελε το καθένα
δε με νοιάζει πόσοι γύρισαν και ζήτησαν συγνώμη για
καταστάσεις και στάσεις και συμπεριφορές ..
με τιμά το γεγονός αλλά
δε με νοιάζει πια ....
Εκείνο που ήθελα εκείνο που θέλω από πάντα είναι
να ξεφύγω από τις κρυψινοκαταστάσεις
και να πετάξω ελεύθερη, ελεύθερη και το κάνω
και εμπιστεύομαι πια ότι κράτησα μέσα μου,
ότι με αγάπησε αληθινά, και ότι με έκανε
μα και να κλάψω , αλλά και να γελάσω...
Επίσης εκείνο που νόμιζα ότι έχασα, την ανθρωπιά μου, την ψυχή μου
μου το αποδεικνύουν συχνά όσοι μπαίνουν στη ζωή μου .
Νέα πρόσωπα , νεές εμπειρίες , και είναι τιμή μου τα λόγια τους
οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους, το νοιάξιμο και το ενδιαφέρον τους.
Θέλω να ευχαριστήσω έναν μόνο έναν Εκείνον που έχουμε και πιστεύουμε μέσα μας
που όλα μας τα δίνει για κάποιο λόγο να τα περνάμε, για να μας κάνει δυνατότερους.
Όλοι μας αν πιστεψουμε σε Αυτόν θα δούμε γύρω μας να γίνονται θαύματα.
και πρώτα από ολα θα βρούμε κομμάτια του εαυτού μας που ξεχάσαμε, που αφήσαμε
το ποτάμι να τα πάρει μακρυά...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω ...
γιατί τα θέλω μας και οι αναγκες μας διαφέρουν αλλά στην ουσία
όλα γίνονται ωδή κάλεσμα από τον εαυτό μας...
Μπορούμε να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας.
Δεν είναι δύσκολο αρκεί να μιλήσεις με αγάπη στους γύρω σου, με ειλικρίνεια, με σεβασμό
με εγκάρδια συναισθήματα ... ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να σε ακούσουν...
όπως κάποτε τους άκουγες κι εσύ.
Μέχρι που η ηχώ τους έσπασε το φράγμα ...
κι εκεί ανακάλυψες τι είναι όνειρο και τι πραγματικότητα ...
και ζήτησες να μη ξανα ζήσεις όνειρα γεμάτα αγωνία
Και ήρθαν όνειρα γεμάτα ελπίδα ...
Ας ελπίσουμε πως αν και κάποια πράγματα έκαναν το κύκλο τους
αυτός ο κύκλος κάποτε θα διαγράψει ξανά την ίδια πορεία ...
9 σχόλια:
Και ήρθαν όνειρα γεμάτα ελπίδα ...
Aπίστευτα όμορφη εγγραφή..έτσι είναι..αν δεν ματωσεις Φως δεν αγγιζεις...η νυχτα ειναι άγρια με αυτους που αδιαφορουν για το χαραμα..αντιθετως τρυφερη με όσους αγρυπνουν για να το δούν.
Οταν επιθυμουμε κατι πολυ ολο το συμπαν συνομωτει να το εμποδισει οταν δεν ειναι για καλο μας..αν επιμεινουμε..απλα το ζουμε για να γνωρισουμε περισσοτερο το είναι μας..
Ελευθερα και Ταπεινα μπροστα στα απλα της ζωης μας..κι ετσι ξαφνικά ερχονται και τα ομορφα ..
:)) Σε Φιλώ Τριανταφυλλενια μου..:)) Να γραφεις οποτε εμπνεεσαι..μου λειπεις μεσα απο εδω..!
Για να απλωθούν οι Αισθήσεις και να αγγίξουν στην Ολότητά του το Τριανταφυλλο πρέπει ο Εαυτός να έχει εκπαιδευτεί σε κύκλους απουσίας - παρουσίας- απώλειας...
Τα μεγάλα μαθήματα είναι επίπονα και είναι για τους λίγους...
για Εκείνους που θα αγγίξουν το Τριαντάφυλλο με Ολες τις Αισθήσεις τους!......
Εγω παντως ηρθα....
Στεκομαι σε αυτο:
"Την σιωπή εγώ την άντεξα , την έκαμα μια όμορφη φορεσιά, την έβαλα, την έβγαλα, την πέταξα..."
Ομως, τη σιωπη ειναι καλο να την εχεις για πανοφορι και να την κουβαλας μαζι σου για ωρα αναγκης....
Σε φιλω γλυκα - Μαγιατικα :)
πολλές φορές Άγια η Σιωπή, Τριανταφυλλιά μου.
ρωτάς: "Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω"... να παρακαλάς ακάλεστα και ανεπίκλητα να έρχεται...
θα είναι πολύ μεγαλύτερη η χαρά της συνάντησης!
σε φιλώ!
Aeriko μου, όνειρα γεμάτα ελπίδα κάνω τώρα πια ... μακάρι να μπορούσα να τα μεταδώσω σε όποιον τα έχει ανάγκη...
Οι στοχασμοί του Coehlo πάντα υπάρχουν μέσα μας.
Ταπεινά με ενσυναίσθηση και με Φως από το κομμάτι που μένει άφθαρτο μέσα μας κι αυτό είναι η Πίστη μας.
Τιμή μου τα λόγια σου να είσαι πάντα καλά..!!! Τα φιλιά μου κι απο μένα!!!
Reflection, όλα είναι κύκλος τα συναισθήματα, οι σχέσεις (προσωπικές-κοινωνικές-οικογενειακές) αρκεί μέσα από όλα αυτά να κρατήσουμε σταθερά το πηδάλιο και να μην παραιτηθούμε..νομιζα ότι θα παραιτηθώ αλλα τη κατάλληλη στιγμή είπα δεν θα πέσω...κι έτσι να μαι!
Ειμαι εδώ για να χαρίζω τα αρωματά και τα χρώματα μου!!
Ας πιάσουν το χέρι μου όσοι το επιθυμούν...
Τιμή μου τα λόγια σου να είσαι πάντα καλά και να χαμογελάμε σε όλα τα συναισθήματα και να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας.
Φιλιά κόκκινα!
Μπορεί Αοράτη μου, να την πέταξα ξέρω ότι πρέπει να την έχουμε πανωφόρι γιατί αυτό μας σώζει ...
αλλά προς το παρόν αποκαλύπτομαι βγάζοντας τη , μιας και καλοκαιριάζει σιγά σιγά...
Ξέρω το ένιωσα πολύ καλά το συναισθημα αυτό...
Μαγιάτικο φιλι και Κατακόκκινο από ένα Ρόδο σου στέλνω πίσω σε ένδειξη τιμής για τα λόγια σου! Να είσαι πάντα καλα.
Λύχνε μου, να ξέρες πόσο πολύ περιμένω την ανεπίκλητη και ακάλεστη παρουσία... ενός Έρωτα, ενός Συν ανθρωπου τότε ναι είναι δώρο Θεού όλο αυτό.
Μα καθημερινά γευόμαστε λίγο Έρωτα, λίγη Παρουσία, λίγο άνθρωπο ,λίγη αγκαλιά λίγη ζεστασιά , λίγο γέλιο, λίγο δάκρυ, γιατί όλα αυτά είναι οι στιγμές μας, το τώρα μας, πόσο χαίρομαι για όλα αυτά που μου δίνει μια στιγμή!!! ξέρω ότι και οι άλλοι το ίδιο κάνουν και το δείχνουν με όποιο τρόπο μπορούν.
Χαίρομαι όταν αυτό που δίνω πιάνει διπλό τόπο στις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων. Αυτό μου αρκεί, και μου αρκούσε.
Να μου είσαι καλά !! Τιμή μου τα λόγια σου και η παρουσία σου!Φιλια Ρόδινα!
Α και να πω και κάτι άλλο ότι κανείς δε χρειάζεται να έρθει όταν εμείς τον θέλουμε, χρειάζεται να έρθει όταν εμείς του απλώσουμε το χέρι...
Τέρμα τα κοντά χέρια απλώστε τα !!!!
Απλά το κομμάτι αυτό έχει ένα δυνατό συναίσθημα που με ταξιδεύει και γι αυτό και ο τίτλος αυτής της ανάρτησης!
Δεν προσδοκώ τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να έρχονται πάντα εκείνες οι Στιγμές που θα με κάνουν να νιώθω ΕΓΩ και να Συναισθάνομαι τον Συνάνθρωπό μου όποιος κι αν είναι αυτός!
Αγαπήστε τον Εαυτό σας και μη τον κατηγορείτε για τίποτα χαράξτε την πορεία σας, μιας και ξέρετε ότι μπορείτε!!! και τότε θα καταλάβετε ότι αυτό που θέλουμε όλοι να μοιραζόμαστε είναι στιγμές γεμάτες αγάπη!!!
Δημοσίευση σχολίου