Προετοιμασία Ανάβασης

Σιγά σιγά ετοιμάζομαι...
Παίρνω το δρόμο για τον Γολγοθά....
Κουβαλώντας το Δικό Μου Σταυρό...
"Ὅλα τὰ ξύλα εἶναι τίμια, γιατὶ ἀπ’ ὅλα τὰ ξύλα μπορεῖς νὰ κάμεις σταυρό· ὅμοια κι ὅλα τὰ κορμιὰ εἶναι ἅγια, γιατὶ ἀπ’ ὅλα τὰ κορμιὰ μπορεῖς νὰ κάμεις δοξάρι· ὅλη μου τὴ ζωὴ ἤμουν ἕνα δοξάρι σὲ ἀνήλεα, ἀχόρταγα χέρια· πόσες φορὲς τ’ ἀόρατα χέρια τέντωσαν, παρατέντωσαν τὸ δοξάρι καὶ τὸ ἄκουγα νὰ τρίζει νὰ σπάσει! Ἂς σπάσει! φώναζα· μὲ εἶχες, μαθές, προστάξει, παππού, νὰ διαλέξω, διάλεξα." Νίκου Καζαντζάκη, ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ

Τα πάθη Εκείνου μαρτυρούν την Πίστη Μας..
Μαρτυρούν τις θυσίες που έκανε Εκείνος για Εμάς..
Μαρτυρούν την Ελπίδα της Αναστάσιμης Ημέρας Του.

Με την μετάνοια μας, με τον Σταυρό στις πλάτες μας,
ελπίζουμε σε μια Ανάσταση και Ανάταση Εαυτού....
κάθε ημέρα, κάθε λεπτό, κάθε τέτοιες ημέρες πιστεύουμε στο θαύμα , πιστεύουμε στην Πορεία Του και Τελικά Γιορτάζουμε την Ανάστασή Του...

Την δική μας Ανάσταση θα βρεθεί κάποιος να τη γιορτάσει?
Θα βρεθεί κάποιος να την αναγνωρίσει ?
Θα βρεθεί κάποιος να περπατήσει δίπλα μας, στο δρόμο προς το Γολγοθά? 
Είναι πολλοί εκείνοι που τραβούν το δικό τους Γολγοθά...
Και πολλοί κι εκείνοι που σκέφτονται τον διπλανό τους... τι κι αν δεν μπορούν να τον κοιτάξουν στα μάτια, γιατί περπατάνε δίπλα δίπλα, και το βάρος του δικού τους Σταυρού δεν τους αφήνει να χρονοτριβήσουν... όμως ακούγεται η φωνή που αφήνουν για τον διπλανό τους.Κι αυτή η φωνή είναι ίδια από όλους:
"Μην κουραστείς, Τράβα μπροστά! 
Σε λίγο θα φτάσεις."

Προσευχή!!! μέχρι το Τέλος
 
Κι αφού φτάσεις εκεί ψηλά στο Όρος...
Πρέπει κάποιος να σε σταυρώσει ... 
κι αυτό θα γίνει από το δοξάρι που θα σε σπάσει...
γιατί θέλει να σε δει να αναστηθείς....
 όπου δεν είναι άλλο από τον ίδιο σου τον Εαυτό.

Θρήνος!

Θλίψη!

Δέος!

Θαύματα!

Προδοσία!

Μαρτύριο!

Επιτάφιος!

Ανάσταση !!!