Κατάρρευση

Αυτοκαταστρέφω ότι αγαπάω.......

αντί να πλησιάζω απομακρύνομαι μου το φώναζες, μου το φωνάζεις...
αλλά εγώ απλά καταστρέφω... αξίες, σχέσεις, δεσμούς...
ο κόσμος μου δεν είναι αυτό δεν ήμουν έτσι κι έγινα ....
πονάω .....ο φόβος νίκησε και πάλι ... κάποτε κάποια στιγμή
θα είμαι και πάλι εδώ, αλλά τότε όλα θα ναι αλλιώς.
την μάχη μου την έχασα, γιατί απλά σκότωσα ότι
αγαπούσα...εμάς.
ναυαγός στα συντρίμμια του κουφαριού μου...
δεν έχω παρά να παλέψω... να βρω στεριά...
στέρεη που να μην τρέμει ... θα την βρω?
ίσως και ναι ίσως και όχι...
Ναυάγια πολλά .... μην με ψάξεις μη με σηκώσεις
μη με αγγίξεις όσο κι αν θέλω όσο κι αν η φωνή μου
από μέσα το κραυγάζει, το τελευταίο διάστημα σε κοιτούσα
και από μέσα μου σου φώναζα: "πέφτω...!!!αν με πιάσεις, θα σωθώ, αν όχι
άσε με να χαθώ..!!" σίγουρα δεν ακούγεται η φωνή που δεν βγαίνει...
Ο φόβος όμως? Φοβόμουν και φοβάμαι τον θάνατο, τις αρρώστιες,
ότι θα μου πάρει τα αγαπημένα πρόσωπα, κι από την άλλη
αυτό που έγινε, αυτό που έκανα...
πιο? ότι με τις πράξεις μου θα διώξω όσους αγαπώ από δίπλα μου..
Όλα τελειώσαν πια.... Σαγαπώ γι αυτό που με κάνεις να νιώθω
όταν εκείνες τις στιγμές που είμαστε μαζί και περνάμε καλά... πάντα περνάμε
καλά.... πάντα περνούσαμε καλά.. Κι εγώ με τον φόβο ότι δεν περνάμε καλά
το κατέστρεψα...
Σε ευχαριστώ για όσα μαζί σου μέχρι τώρα έχω ζήσει...



Κάποιος με βρήκε κι εγώ απλά τον έδιωξα....
Χθες βράδυ ήθελα να σου στείλω ένα μνμ,
πλέον φοβάμαι και αυτό να κάνω...

γιατί απλά από τα συντρίμμια δεν μπορώ
να βγω... εγκλωβίστηκα στην ίδια τη κατάρρευσή μου.
Η σημερινή μέρα θα είναι μια μικρή ανάσα.. και μετά
μήπως το χάος? το χάος των σκέψεων...


Δεν θα πάψω ποτέ να σε ευχαριστώ και να σε αγαπώ..
όταν κάποτε βγω από όλο αυτό... εύχομαι να είσαι ακόμα εκεί
να αγκαλιαστούμε και να τα λέμε όλα αυτά και να γελάμε.!

Νάνα Μούσχουρη ~ Η Ενδεκάτη Εντολή