ευνούχισα τη ψυχή μου
σε μια απελπισία
σε ένα παραλλήρημα
σε κάποια πρέπει
σε όλα εκείνα που
με έκαναν μέρα με τη μέρα
να με κόβω κομμάτι , κομμάτι...
με πέταγα κάθε μέρα στα
"λυσσασμένα σκυλιά"
κρέας ωμό...
κι εκείνα δίχως οίκτο,
με κατασπάραζαν
αδυσόπιτα..
ευνούχισα μια μέρα
το εγώ μου
και χωρί λόγο
θέλησα να με πετάξω..
με πέταξα εκεί
στον υπόνομο
μέσα στα λασπόνερα
το βούρκο
με ξέσκισαν
τα τρωκτικά του.
Άλλα με πήραν λεία τους
για την υπόλοιπη οικογένεια
στις σπηλιές τους
και άλλα με λυπήθηκαν..
με μύρισαν , με άγγιξαν
και μ'άφησαν για τους επόμενους..
Ευνούχισα μια μέρα
τη ψυχή μου
και σου την έφερα
να τη γευτείς
κι εσύ..
μα το χειρότερο, υπάρχουν
κάθε μέρα
εκείνοι που σε ευνουχίζουν
με τις λέξεις,
με τις πράξεις,
με το ύφος τους
με τη ματιά τους
με όλα όσα λένε πισώπλατα
με τα μαχαίρια που ακονίζουν
και οι λεπίδες τους είναι έτοιμες
για να σε κομματιάσουν
Σε ευνούχισα μια μέρα
ψυχή μου, αλλα
ξέρω και βρήκα το τρόπο
να σου γιατρέψω
τις πληγές
θα γράφω... τι κι αν
είναι φορές που δε σ'αρέσει το ύφος μου
εγώ θα γράφω...
δε με πειράζει η λογοκρισία σου
ούτε και η δική σου, ξένε
που με διαβάζεις...
εγώ με ευνούχισα μια φορά
κάντο κι εσύ
μπορείς..
14/09/2009
03:00
