Ναυάγησα

 .....στη σκοτεινή και φουρτουνιασμένη θάλασσα

Με μάγεψε ο τρόπος που πάφλαζε στα βράχια

Σαν έναν έρωτα άγριο, που έχει κορυφώσεις

Παύσεις και μετά ξανά κορυφώσεις

Άσπρα σύννεφα λες και έπεσαν μέσα της

Λες και ήθελαν να γευτούν λίγο τη μανία της

Ο κάθε βράχος την έκλεινε στην αγκάλη του

Το κάθε κύμα της λες και αποτραβιόταν

Και μετά με χίλιες στροφές έπεφτε πάνω του.

Καταπίνανε τα φιλιά, ένα-ένα

Σαν ηδονοβλεψίας, τα μάτια μου

Λες και κοκκίνιζαν τα μάγουλα

Που έβλεπαν κάτι απαγορευμένο.

Η ψυχή γαλήνια, όσο ποτέ άλλοτε

Έσκασε  χαμόγελο!

 

08-01-2013, 8:30 π.μ.