οι λέξεις

Οι λέξεις είναι οι δερμάτινες περιπτύξεις του μυαλού.
Λέει ο Σταύρος Σταυρόπουλος.
Ναι!
Οι λέξεις ντύνουν με ευκολία αυτό που πιστεύει
η καρδιά...
Μερικές φορές ντύνουν τόσο δύσκολα μια εικόνα, είτε από δέος
είτε από ελλειπή επίθετα ...
άλλες φορές, αχ άλλες φορές οι λέξεις γίνονται καρφιά..
Που ψάχνουν να καρφώσουν , να ματώσουν τις καρδιές των ανθρώπων.
Τότε οι λέξεις παίρνουν τη μορφή αυτού που υπάρχει στο μυαλό.
Φθόνος, ζήλια, μνησικακία...
Ο άνθρωπος μεταμορφώνεται στον πραγματικός του εαυτό.
Το Εγωιστικό Εαυτό που θέλει να ικανοποιήσει
είτε τη σάρκα του, είτε την τέρψη της καρδιάς που
έχει φθονήσει τον απέναντί του.
Ποτε μην πιστέψεις το "για πάντα" ή το "μέχρι τα βαθιά γεράματα"
παγιδευμένες λέξεις .... σου μαγεύουν τα αφτιά....
σου μαγεύουν τα συναισθήματα και πλανάσαι σε έναν κόσμο
που τίποτα δεν είναι αληθινό...
Γιατί οι αληθινές λέξεις , χαράζονται μέσα μας...
βγαίνουν και ντύνουν το κόσμο μας
ντύνουν το κόσμο των γύρω μας με αγάπη...
δεν πνίγουν κανέναν και κανένας δεν ασφυκτιά...
Απλά κάποιες φορές μάλλον αυτό
που γίνεται είναι να θέλουμε να πάρουμε πράγματα
από τους γύρω μας και μετά να τους αφήσουμε
να στραγγίζουν μέσα σε δερμάτινες λέξεις...
που μυρίζουν σάρκα, που μυρίζουν υποσχέσεις.
Με θυμώνουν οι άνθρωποι αυτοί...
Με εξοργίζουν και είναι πολλοί που το κάνουν αυτό..
οχι ευχαριστώ δεν θα πάρω επιλέγω
την μοναξιά μου...
καλύτερα με το δικό μου εαυτο να τα βρω παρά
με ανθρώπους που αρέσκονται στο να πληγώνουν
τους άλλους.
Σαδισμός...
Αν αγαπάς πες το.
Αν εκτιμάς πες το.
βαρεθηκα!
Δεκαετίες μου μικρές τσαλακωμένες ψευδαισθήσεις ...
σας καίω μια μια μέσα από τις αναμνήσεις
καλήνυχτα!

Υ.Γ. ο κοσμος πονάει στα σημεία..
Υ.γ. το κείμενο είχε γραφτεί καιρό και έμενε στα πρόχειρα.
Υ.γ. συμπέρασμα μην εμπιστεύεσαι κανέναν...ακόμα και τον εαυτό σου, κι αυτός θα σε προδώσει
στο πέρασμα του χρόνου
Υ.γ. μπορεί κάποιοι να ενοχληθούν, με τις λέξεις μου, απλά να μη με διαβάζουν.