Ερωτικοί στίχοι

Το όνομά μου ~ Νατάσα Μποφίλιου ♪♫•*¨*•.¸¸❤: https://youtu.be/IbsL64gGHBg

Σιωπή

Όταν ο πόνος σκληραίνει μέσα σου, για να φανείς δυνατός στους γύρω σου έρχεται και γίνεται κόμπος στο λαιμό.

Έχεις δει πολλά στη ζωή, έχεις ζήσει έντονες στιγμές, μα και έντονες λύπες.
Μύρισες για πρώτη φορά το μωρό που έφερες στη ζωή σου, άρχισες να το μεγαλώνεις. Χαιρόσουν που το έβλεπες στις καθημερινές του αλλαγές, είδες το πρώτο του δόντι, είδες το πρώτο του βήμα πάνω στη γη, άκουσες τις πρώτες λεξούλες από τα χαμογελαστά χείλη του, άκουσες και το κλάμα του. Ήσουν εκεί μάνα δυνατή, σε όλες του τις στιγμές.

Κάπου εκεί ανάμεσα στο μεγάλωμά του, ήρθε το χτύπημα! Δυνατό, έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Σκεφτόσουν το αγγελούδι σου. Έλεγες στην αρχή δεν μπορεί, δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό σε μένα... Απόρριψη, μη αποδοχή.

Αισθάνθηκες ότι έφτασε το σημείο μηδέν για σένα. Προσπάθησες να φανείς δυνατή. Χωρίς πολλές σκέψεις παρά μόνο η δύναμη που έπαιρνες από το παιδί σου, άφησες τις αναστολές και είπες πρέπει να παλέψω.

Μπήκες πολλές φορές μέσα σε αυτούς τους λευκούς τοίχους, με τους κυρίους και τις κυρίες ντυμένες με τα πράσινα ρούχα. Και μετά με τα λευκά. Αυτό το λευκό σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις κάθε φορά... στο λευκό έδινες το δικό σου χρώμα , τη δική σου παλέτα χρωμάτων, που την αντλούσες από το παιδί σου.

Για εκείνο και τους γύρω σου, την οικογένεια σου προσπάθησες να είσαι δυνατή, να δείχνεις δυνατή. Να λυγίζεις , όταν έχασες το στήθος σου, αισθάνθηκες ότι δεν θα ήσουν γυναίκα ξανά. Και μετά πείσμωσες... Δε το βάλες κάτω, σε κάθε στιγμή ενώ ήθελες να τα παρατήσεις όλα και να παραιτηθείς, από το δρόμο του Γολγοθά και να αφήσεις τα Πάθη σου να σε νικήσουν από τις πρώτες στιγμές, εκεί τα μάτια του γιου σου, καθώς τον έβλεπες να μεγαλώνει σαν την Παναγία, που έβλεπε το γιο της συνέχιζες. Δυνατή... και σε κάθε μικρή νίκη τη κάθε στιγμή, που σου φάνταζε αιώνας, μετά και από κάθε προσπάθεια, έλπιζες..

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πάντα με χαμόγελο. Πολλές φορές όταν σε είχα συναντήσει στο δρόμο ήσουν χαμογελαστή.. κι έτσι έπρεπε. Δυνατή όχι για να κρύψεις μέσα από όλο αυτό το τι περνούσες αλλά για να δείξεις στον εαυτό σου ότι αν δε παλέψεις δεν θα έχεις αποτέλεσμα.

Τα πράγματα άρχισαν το τελευταίο καιρό να είναι δύσκολα. Για σένα και για τους γύρω σου. Ξέρω πως αισθάνεσαι, ξέρω πως αισθάνθηκαν και η οικογένεια σου και η αδερφή σου και όλοι τους.

Ώσπου τελικά μετά από τόσο καιρό που πάλευες με τον καρκίνο, και που αισθάνομαι ότι το πάλεψες γενναία μέχρι το τέλος, ήρθε το Τέλος. Ήρθε ο θάνατος, ήρθε η στιγμή να φύγεις στη πόλη των αγγέλων.

Ήρθε η Σιωπή....

Να ξέρεις ότι κι από εκεί που θα είσαι θα βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει...
θα γίνεις τώρα ο άγγελός του. Δεν θα τον αφήσεις ποτέ... από εκεί ψηλά.

Έχω κι εγώ αγγέλους εκεί πάνω, και πιστεύω στους αγγέλους.

Υ.Γ. Δεν είχαμε ποτέ επαφή, υπήρξε ένας τοίχος από αυτούς που κάποιοι τους υψώνουν. Όμως να ξέρεις ότι ήσουν δυνατή πάλεψες τόσα χρόνια για έναν και μόνο λόγο για το παιδί σου. Κάποτε θα καταλάβει... τη σπουδαία μητέρα ήσουν και πόσο σωστά το διαπαιδαγώγησες στα πρώτα του βήματα... Υπάρχει εν συναίσθηση σε όλο αυτό... μπορεί να μην καταλάβει για το λόγο που πια δεν είσαι δίπλα του, όμως θα του δώσεις εσύ το τρόπο να το κατανοήσει μέσα από τα φτερά σου με τα οποία κάθε βράδυ θα τον αγκαλιάζεις!

Καλό παράδεισο γλυκιά μου, κι ας σε ήξερα λίγο... πόνεσα με την απώλεια σου και έκλαψα για σένα!